Donoseći tu odluku tuzlanski sud pozvao se na nedavno donesenu odluku Ustavnog suda BiH, koji je prihvatio argumente Pravobranilaštva Republike Srpske u ovim predmetima, a jedan od glavnih je da su apsolutno zastarjeli.
“Glas Srpske” piše da je to prvi slučaj odbijanja jednog tužbenog zahtjeva za nadoknadu ratne nematerijalne štete protiv Srpske, a do sada su sudije tuzlanskog Opštinskog suda u svim predmetima usvajale takve zahtjeve.
Republika Srpska je suočena sa lavinom tužbi za naplatu nematerijalne ratne štete iz kojih stoje udruženja iz Federacije BiH, a ukupni odštetni zahtjev prelazi pola milijarde maraka.
Zamjenik pravobranilaštva Republike Srpske Milan Radujko pojašnjava da se odluka tuzlanskog suda, koja bi mogla predstavljati prekretnicu, odnosi na slučaj u kome je Muhameda DŽinić tražila nadoknadu od 20.000 KM za poginulog sina.
Radujko ističe da u obrazloženju odluke tuzlanski Opštinski sud navodi da se zahtjev odbija, jer je nastupio apsolutni rok zastarijevanja po članu 376 Zakona o obligacionim odnosima.
“Sud nije primjenjivao član 377 zakona na koji se pozivao tužitelj i koji se vezuje za krivično-pravnu odgovornost. Prema ovom zakonu, rok zastare naknade nematerijalne štete računa se istekom godine od dana prestanka ratnog stanja na području Republike Srpske. To je 19. jun 1997. godine, a tužba u tom podnesena je tek 2013. godine”, kaže Radujko.
On kaže da je moguće da će pojedine sudije u nekim predmetima za nadoknadu ratne štete i dalje presuđivati u korist tužioca, ali da je bitno da sada postoji i drugačija praksa.
“Sada imamo jake razloge da u tim slučajevima svojim žalbama i drugim pravnim lijekovima ističemo ono što je bitno. To je dobar osnov za dalje postupanje i donošenje presuda u našu korist“, kaže Radujko.
On ističe da bi svi niži sudovi, koji su prihvatili pokretanje procesa protiv Republike Srpske za nadoknadu ratne materijalne i naročito nematerijalne štete, trebalo da postupaju kao Opštinski sud u Tuzli.