U cjelosti prenosimo tekst nacrta rezolucije na srpskom i engleskom jeziku.
Savet bezbednosti,
Ponovo potvrđujući Povelju UN, Univerzalnu deklaraciju o ljudskim pravima, i Konvenciju o prevenciji i kažnjavanju zločina genocida (Konvencija),
Podsećajući da države snose primarnu odgovornost zaštitu civilnog stanovništva i da su dužne da poštuju i obezbede ljudska prava svih pojedinaca na njihovoj teritoriji i u skladu sa svojom nadležnošću, shodno releventnim pravilima medjunarodnog prava, i ponovo potvrđujući primarnu odgovornost svake pojedinačne države da zaštiti svoje stanovništvo od genocida, ratnih zločina, etničkog čišćenja, i zločina protiv čovečnosti,
Podsećajući na primarnu odgovornost Saveta bezbednosti za održavanje međunarodnog mira i bezbednosti i izražavajući svoju rešenost da sprečava genocid,
Podsećajući na sve presude Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (ICTY), ustanovljenog rezolucijom 808 (1993) i narednim rezolucijama u cilju procesuiranja osoba odgovornih za ozbiljna kršenja međunarodnog humanitarnog prava na teritoriji bivše Jugoslavije od 1991. godine, i dalje podsećajući na presudu njegovog Žalbenog veća od 19. aprila 2004. (Tužilac protiv Krstića), u kojoj stoji da je u Srebrenici 1995. godine počinjen genocid, kao i presudu Međunarodnog suda pravde (ICJ) od 26. februara 2007. u kojoj se zaključuje da su dela počinjena u Srebrenici bila akt genocida,
Konstatujući da se ove godine obeležava dvadeseta godišnjica genocida u Srebrenici, u kojem je izgubljeno preko 8,000 života, hiljade ljudi raseljeno, a porodice i zajednice razorene;
Imajući u vidu da su Srebrenica i okolina proglašeni za bezbedno područje u skladu sa rezolucijama SB 819 (1993) i 836 (1993); priznajući stalnu potrebu Saveta bezbednosti i država članica da dalje jačaju zaštitu civila u oružanim sukobima; i ističući da Ujedinjene nacije, uključujući i Savet bezbednosti, trebalo da obrate pažnju na indikacije ranog upozorenja na potencijalnoi genocid i obezbede brzu i efikasnu akciju radi sprečavanja ili okončanja genocida, u skladu sa Poveljom UN,
Priznajući da je na svim stranama tokom sukoba u Bosni i Hercegovini bilo nevinih žrtava, uključujući Srebrenicu i njenu okolinu,
Naglašavajući da važnu ulogu u prevenciji genocida imaju specijalni savetnici generalnog sekretara za prevenciju genocida i odgovornost za zaštitu (specijalni savetnici), u čije funkcije ulazi da deluju kao mehanizam za rano upozoravanje na sprečavanju potencijalnih situacija koje bi mogle imati za rezultat genocid, zločine protiv čovečnosti, ratne zločine i etničko čišćenje, kao i visokog komesara UN za ljudska prava, i priznajući ulogu koju, kao doprinos ranoj svesti o potencijalnom genocidu, igraju redovni brifinzi o kršenjima ljudskih prava i međunarodnog humanitarnog prava, kao i o govoru mržnje i podsticanju na mržnju,
Pozdravljajući novu Okvirnu analizu koju je sačinila Kancelarija specijalnih savetnika, kao jedno od sredstava za procenu rizika genocida u bilo kojoj situaciji, i podstičući države članice i regionalne i podregionalne organizacije da koriste relevantne okvire kao smernicu u svom radu na prevenciji,
Dalje podsećajući na odgovornost svih država članica za poštovanje njihovih obaveza da okončaju nekažnjivost i istraže i krivično gone odgovorne za genocid, zločine protiv čovečnosti ili druga ozbiljna kršenja međunarodnog humanitarnog prava i ističući da je borba protiv nekažnjivosti za veoma ozbiljne zločine od međunarodnog značaja, počinjene nad civilima, pojačana zahvaljujući radu Međunarodnog krivičnog suda na krivičnom gonjenju tih zločina u skladu sa principom komplementarnosti nacionalne krivične jurisdikcije onako kako je utvrđeno Rimskim statutom, ad hok mešovitim tribunalima i specijalzovanim odeljenjima u nacionalnim sudovima,
Konstatujući da krivično gonjenje osoba odgovornih za genocid i druge međunarodne zločine u Međunarodnom krivičom sudu za bivšu Jugoslaviju i u nacionalnim pravosudnim sistemima, uključujući Sud Bosne i Hercegovine ostaje ključno za proces nacionalnog pomirenja i obnovu i očuvanje mira u Bosni i Hercegovini, i dalje pozdravljajući snažnu regionalnu saradnju među nacionalnim tužilaštvima kao instrument za učvršćenje mira, pravde, istine i pomirenja među zemljama u regionu,
Konstatujući da se procenjuje da je u sukobu u Bosni i Hercegovini, uključujući Srebrenicu, bilo na hiljade slučajeva seksualnog nasilja sa žrtvama na svim stranama;
konstatujući dalje da silovanje i drugi oblici seksualnog nasilja mogu predstavljati zločin protiv čovečnosti ili čin koji je sastavni deo genocida; i podsećajući da su silovanje i drugi oblici seksualnog nasilja u oružanim sukobima ratni zločini i da predstavljaju teška kršenja Ženevskih konvencija i Dodatnog protokola uz njega,
1.Najoštrije osuđuje genocid i sva kršenja i zloupotrebe ljudskih prava i sva kršenja međunarodnog humanitarnog prava;
2.Najoštrije osuđuje zločin genocida u Srebrenici onako kako je utvrđeno presudama Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju i Međunarodnog suda pravde i sve druge dokazane ratne zločine i zločine protiv čovečnosti počinjene tokom sukoba u Bosni i Hercegovini;
3.Slaže se da je prihvatanje tragičnih događaja u Srebrenici kao genocida preduslov za pomirenje, poziva političke lidere na svim stranama da priznaju i prihvate činjenicu dokazanih zločina kao što su utvrdili sudovi, i u tom kontekstu osuđuje poricanje ovog genocida kao ometanje napora ka pomirenju, a priznaje takođe da je kontinuirano poricanje duboko bolno za žrtve;
4.Izražava saosećanje i solidarnost sa žrtvama na svim stranama sukoba u Bosni i Hercegovini, uključujući one u Srebrenici, i sa njihovim porodicama, i poziva odgovorne vlasti u Bosni i Hercegovini da obezbede pravdu za žrtve i dugoročnu podršku preživelima, uključujući one koji su preživeli seksualno nasilje;
5.Ponovo potvrđuje podršku Mirovnom sporazumu dogovorenom u Dejtonu a potpisanom u Parizu 14. decembra 1995, kao i Sporazumu o stvaranju Federacije Bosne i Hercegovine koji je potpisan u Dejtonu 10. novembra 1995 (S/1995/1021, aneks) i poziva strane da striktno poštuju svoje obaveze prema ovim Sporazumima;
6. Naglašava fundamentalni značaj pomirenja zasnovanog na dijalogu, prihvatanja ranijih akcija svih strana u sukobu i opredeljenja za pravdu i podršku žrtvama kao osnove za jačanje bezbednosti, stabilnosti i prosperiteta u Bosni i Hercegovini i u širem regionu; i u ovom cilju pozdravlja nedavni dogovor Parlamenta i političkih lidera Bosne i Hercegovine o ambicioznom reformskom programu koji obuhvata opredeljenje za mere za ubrzanje procesa pomirenja, i ohrabruje sve građane Bosne I Hercegovine da zajedno rade na unapređenju mira, pravde, tolerancije i pomirenja;
7. Pozdravlja rad Međunarodne komisije za nestala lica i njenu pomoć vladama Bosne i Hercegovine i šireg regiona na lociranju i identifikovanju ostataka žrtava na svim stranama, što je dalo suštinski doprinos privođenju počinilaca pravdi;
8. Naglašava da žene i građansko društvo, uključujući ženske organizacije i formalne i neformalne lidere mogu da igraju značajnu ulogu u posredovanju i postkonfliktnom rešenju; ponavlja da je i dalje potrebno povećati uspeh u prevenciji sukoba time što će se povećati učešće žena u svim fazama posredovanja i postkonfliktnog rešenja i time što će se više razmatrati pitanja vezana za polnu pripadnost u svim diskusijama koje se odnose na sprečavanje sukoba;
9. Poziva sve države da spreče i da se bore protiv genocida i drugih ozbiljnih zločina shodno međunarodnom pravu, ponovo potvrđuje paragrafe 138 i 139 Završnog dokumenta Svetskog samita 2005. (A/RES/60/1) o odgovornosti za zaštitu stanovništva od genocida, ratnih zločina, etničkog čišćenja i zločina protiv čovečnosti;
10. Poziva države koje još nisu ratifikovale ili pristupile Konvenciji da razmisle da to učine kao o najvišem prioritetu i, gde je potrebno, da donesu nacionalne zakone kako bi ispunile svoje obaveze prema toj konvenciji;
11. Pozdravlja napore da se istraže i krivično gone svi optuženi za ozbiljna kršenja međunarodnog humanitarnog prava tokom sukoba u Bosni i Hercegovini, uključujući genocid u Srebrenici, poziva sve države da sarađuju sa Međunarodnim krivičnim tribunalom za bivšu Jugoslaviju i Međunarodnim rezidualnim mehanizmom za krivične tribunale i nacionalnim pravosudnim sistemima, uključujući Sud Bosne i Hercegovine i traži da Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju dovrši svoj rad što brže moguće, što bi bilo značajan doprinos unapređenju mira, pravde, istine i pomirenja;
12. Poziva države članice da razviju edukativne programe na osnovu kojih će buduće generacije izvlačiti pouke u vezi sa genocidom, ratnim zločinima, etničkim čišćenjem i zločinima protiv čovečnosti kako bi se sprečilo njihovo eventualno ponavljanje;
13. Ohrabruje države članice da razmotre imenovanje nacionalnie kontakt osobe koja bi se bavila zaštitom svog stanovništva od svireposti kroz efikasnu prevenciju i reagovanje i koje se mogu redovno sastajati i koordinisati korake u razmeni najboljih iskustava u brzim odgovorima u sprečavanju svireposti sa drugim zemljama članicama i relevantnim regionalnim podregionalnim mehanizmima za sprečavajne i reagovanje na masovna zverstva, specijalnim savetnicima i drugim relevantnim telima Ujedinjenih nacija, i s tim u vezi priznaje odgovornost globalne mreže nacionalnih kontakt osoba u pogledu zaštite;
14. Ponovo potvrđuje značaj pouka koje treba izvući iz grešaka Ujedinjenih nacija u sprečavanju genocida u Srebrenici, kao što je navedeno u izveštaju generalnog sekretara u vezi sa rezolucijom Generalne skupštine 53/35 (A/54/549), kao i poziv iz ovog izveštaja upućen međunarodnoj zajednici da se uradi najviše moguće kako ne bi dozvolila ponavljanje strahota, i odlučuje da treba brzo i efikasno delovati kako bi se sprečilo ponavljanje takve tragedije i angažuje sva odgovarajuća sredstva koja su joj na raspolaganju, u skladu sa Poveljom Ujedinjenih nacija;
15. Priznaje da ozbiljna kršenja ili zloupotrebe međunarodnog humanitarnog prava ili ozbiljna kršenja međunarodnog humanitarnog zakona, uključujući one koje sadrže seksualno ili polno zasnovano nasilje, mogu biti rani pokazatelj puta u genocid, i s tim u vezi pozdravlja napore Ujedinjenih nacija usmerene ka unapređenju kolektivnog reagovanja na buduće rizike kršenja i zloupotrebe međunarodnih ljudskih prava i kršenja međunarodnog humanitarnog prava kroz inicijativu Human Rights Up Front;
16. Zahteva od generalnog sekretara da obezbedi veću saradnju postojećih mehanizama za rano upozoravanje u cilju sprečavanja genocida i drugih ozbiljnih međunarodnih zločina, kako bi se pomoglo u otkrivanju, proceni i reagovanju na izvore tenzije i tačke rizika ili otkrivanju ugroženog stanovništva i podstiče generalnog sekretara da Savetu i dalje dostavlja informacije i analize za koje smatra da bi predstavljale doprinos u tom pogledu.
The Security Council,
PP1 Reaffirming the Charter of the United Nations, the Universal Declaration of Human Rights, and the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide (Convention),
PP2 Recalling that States bear the primary responsibility to protect civilians and that they must respect and ensure the human rights of all individuals within their territory and subject to their jurisdiction, as provided for by relevant rules of international law, and further, reaffirming the primary responsibility of each individual State to protect its populations from genocide, war crimes, ethnic cleansing, and crimes against humanity,
PP3 Recalling the primary responsibility of the Security Council for the maintenance of international peace and security and expressing its determination to prevent genocide,
PP4 Recalling all judgments of the International Criminal Tribunal for the Former Yugoslavia (ICTY), as established by resolution 808 (1993) and subsequent resolutions to prosecute persons responsible for serious violations of international humanitarian law in the territory of the former Yugoslavia since 1991, and further recalling its Appeals Chamber judgment of 19 April 2004 (The Prosecutor vs. Krstic) which held that genocide was committed at Srebrenica in 1995, and the judgment of the International Court of Justice (ICJ) of 26 February 2007 concluded that the acts committed at Srebrenica were acts of genocide,
PP5 Noting that this year marks the twentieth anniversary of the genocide at Srebrenica, in which over 8,000 lives were lost, thousands were displaced, and families and communities were devastated;
PP6 Noting that Srebrenica and its surroundings was declared as a safe area pursuant to its resolutions 819 (1993) and 836 (1993); acknowledging the enduring need for the Security Council and Member States to strengthen further the protection of civilians in armed conflict; and emphasizing that the United Nations, including the Security Council, should heed early warning indications of potential genocide and ensure prompt and effective action to prevent or end genocide, in accordance with the Charter of the United Nations,
PP7 Recognising that there were innocent victims on all sides during the conflict in Bosnia and Herzegovina, including in Srebrenica and surrounding areas,
PP8 Stressing the important role in genocide prevention of the Secretary-General's Special Advisers on the Prevention of Genocide and the Responsibility to Protect (Special Advisors), whose functions include acting as an early warning mechanism to prevent potential situations that could result in genocide, crimes against humanity, war crimes and ethnic cleansing, and the United Nations High Commissioner for Human Rights; and recognizing the role regular briefings on human rights and international humanitarian law violations as well as hate speech and incitement play in contributing to early awareness of potential genocide,
PP9 Welcoming the new Framework of Analysis developed by the Office of the Special Advisers as one of the tools to assess the risk of genocide in any situation, and encouraging Member States and regional and sub-regional organizations to use relevant frameworks, as appropriate, for guidance in their prevention work,
PP10 Further recalling the responsibility of all Member States to comply with their respective obligations to end impunity and to investigate and prosecute those responsible for genocide, crimes against humanity, war crimes or other serious violations of international humanitarian law and noting that the fight against impunity for the most serious crimes of international concern committed against civilians has been strengthened through the work on and prosecution of these crimes by the International Criminal Court, in accordance with the principle of complementarity to national criminal jurisdictions as set out in the Rome Statute, ad hoc and mixed tribunals and specialized chambers in national tribunals,
PP11 Noting that the prosecution of persons responsible for genocide and other international crimes in the ICTY and national justice systems, including the Court of Bosnia and Herzegovina, remains central to the process of national reconciliation and to the restoration and maintenance of peace in Bosnia and Herzegovina, and further welcoming the strong regional cooperation between national prosecutors’ offices instrumental in fostering peace, justice, truth and reconciliation among countries in the region,
PP12 Noting that it is estimated that there were thousands of cases of sexual violence with victims on all sides during the conflict in Bosnia and Herzegovina, including at Srebrenica; further noting that rape and other forms of sexual violence can constitute a crime against humanity or a constitutive act with respect to genocide; and recalling that rape and other forms of sexual violence in armed conflict are war crimes and constitute grave breaches of the Geneva Conventions and the Additional Protocol I thereto,
1. Condemns in the strongest terms genocide and all violations and abuses of human rights and all violations of international humanitarian law;
2. Condemns in the strongest terms the crime of genocide at Srebrenica as established by judgments of the ICTY and ICJ and all other proven war crimes and crimes against humanity committed in the course of the conflict in Bosnia and Herzegovina;
3. Agrees that acceptance of the tragic events at Srebrenica as genocide is a prerequisite for reconciliation, calls upon political leaders on all sides to acknowledge and accept the fact of proven crimes as established by the courts, and in this context, condemns denial of this genocide as hindering efforts towards reconciliation, and recognises also that continued denial is deeply distressing for the victims;
4. Expresses its sympathy for and solidarity with the victims on all sides of the conflict in Bosnia and Herzegovina, including those in Srebrenica, and for their families, and calls on the responsible authorities in Bosnia and Herzegovina to provide justice to the victims and long-term support to survivors, including survivors of sexual violence;
5. Reaffirms once again its support for the Peace Agreement negotiated in Dayton and signed in Paris on 14 December 1995, as well as for the Agreement on implementing the Federation of Bosnia and Herzegovina signed in Dayton on 10 November 1995 (S/1995/1021, annex) and calls upon the parties to comply strictly with their obligations under those Agreements;
6. Underscores the fundamental importance of reconciliation based upon dialogue, acceptance of past actions by all sides in the conflict and commitment to justice and support for the victims, as a basis for strengthening security, stability and prosperity both in Bosnia and Herzegovina and in the wider region; and to this end welcomes the recent agreement by the Parliament and political leaders of Bosnia and Herzegovina to an ambitious reform agenda, which includes a commitment to measures to accelerate the reconciliation process, and encourages all citizens of Bosnia and Herzegovina to work together to promote peace, justice, tolerance, and reconciliation;
7. Welcomes the work of the International Commission on Missing Persons and its assistance to the governments of Bosnia and Herzegovina, and of the wider region, in locating and identifying the remains of victims on all sides, which has made an essential contribution to bringing perpetrators to justice;
8. Emphasizes the important role that women and civil society, including women's organizations and formal and informal community leaders, can play in mediation and post-conflict resolution; reiterating the continuing need to increase success in preventing conflict by increasing the participation of women at all stages of mediation and post-conflict resolution and by increasing the consideration of gender-related issues in all discussions pertinent to conflict prevention;
9. Calls upon States to prevent and fight against genocide, and other serious crimes under international law, reaffirms paragraphs 138 and 139 of the 2005 World Summit Outcome Document (A/RES/60/1) on the responsibility to protect populations from genocide, war crimes, ethnic cleansing and crimes against humanity;
10. Calls upon States that have not yet ratified or acceded to the Convention to consider doing so as a matter of high priority, and, where necessary, to enact national legislation in order to meet their obligations under that Convention;
11. Welcomes efforts to investigate and prosecute all those accused of serious violations of international humanitarian law during the conflict in Bosnia and Herzegovina, including the genocide at Srebrenica, calls upon all States to cooperate with the ICTY, the International Residual Mechanism for Criminal Tribunals and national justice systems, including the Court of Bosnia and Herzegovina, and requests the ICTY to complete its work as expeditiously as possible, as a vital contribution to promoting peace, justice, truth and reconciliation;
12. Urges Member States to develop educational programmes that will instil in future generations the lessons learned from past genocides, war crimes, ethnic cleansing and crimes against humanity in order to help prevent their recurrence, as appropriate;
13. Encourages Member States to consider designating national focal points to address the protection of civilians from atrocities through effective prevention and response and could meet regularly and coordinate steps to share best practices on rapid response and atrocity prevention with other Member States, and relevant regional and sub-regional mechanisms that work to prevent and respond to mass atrocities, the Special Advisors, and other relevant United Nations bodies, and acknowledges in this regard the global network of national focal points on the responsibility to protect;
14. Reaffirms the importance of the lessons to be learned from the United Nations failures in preventing the genocide at Srebrenica, as set out in the report of the Secretary-General pursuant to General Assembly resolution 53/35 (A/54/549), and the call contained in the report for the international community to do its utmost not to allow such horrors to recur, and resolves to take early and effective action to prevent the recurrence of such a tragedy and to that end to employ all appropriate means at its disposal, in accordance with the Charter of the United Nations;
15. Acknowledges that serious violations or abuses of international human rights or serious violations of international humanitarian law, including those involving sexual and gender-based violence, can be an early indication of a descent into genocide, and in this regard welcomes the United Nations’ efforts to improve its collective response to future risks of violations and abuses of international human rights and violations of international humanitarian law through Human Rights Up Front;
16. Requests the Secretary-General to ensure greater collaboration between existing early warning mechanisms for genocide prevention and other serious international crimes, in order to help to detect, assess and respond to sources of tension and points of risks or identify vulnerable populations, and encourages the Secretary-General to continue to refer to the Council information and analyses which he believes could contribute in this regard.
Nezavisne