NATO je tokom vazdušnih napada na SR Јugoslaviju, koji su počeli 24. marta 1999. godine, mjesec dana kasnije – 23. aprila u 2.06 časova bombardovao zgradu RTS-a u centru Beograda.
Poginuli su šminker Јelica Munitlak /27/, video-mikser Ksenija Banković/27/, tehničar u razmjeni Darko Stoimenovski /25/, tehničar u masteru Nebojša Stojanović /26/ i radnik obezbjeđenja Dragorad Dragojević /27/.
Te večeri su poginuli i električar Dragan Tasić /29/, kamerman Aleksandar Deletić /30/, tehničar Slaviša Stevanović /32/, dizajner programa Siniša Medić /32/, tehničar Ivan Stukalo /33/ i radnik obezbjeđenja Dejan Marković /39/.
Poginuli su i radnik obezbjeđenja Milan Јoksimović /47/, tehničar u masteru Branislav Јovanović /50/, precizni mehaničar Milovan Јanković /59/, režiser programa Tomislav Mitrović /61/ i monter Slobodan Јontić /54/.
U znak sjećanja na poginule, u Tašmajdanskom parku, kod zgrade RTS-a i spomenika “Zašto?”, porodice i prijatelji stradalih svake godine postavljaju pitanje zašto su oni poginuli.
Međunarodna organizacija za ljudska prava “Hjuman rajts voč” je 2000. godine saopštila da nije bilo opravdanja za bombardovanje televizije, a i brojne druge međunarodne organizaacije i pojedinci imale su sličan stav.
Bivši direktor RTS-a Dragoljub Milanović je 2002. osuđen na 10 godina zatvora jer nije poštovao naređenje tadašnje Savezne vlade i ljude i tehniku izmjestio iz objekata u Aberdarevoj i u Hilandarskoj ulici.
Do danas, niko od tadašnjih odgovornih u NATO-u nije odgovarao za napad na RTS i ubistvo 16 ljudi.
(SRNA)