“Prolećni Brankovi dani 2018”, manifestacija koja je u slavu 194. godišnjice rođenja Branka Radičevića i u organizaciji “Brankovog kola” u protekle dvije sedmice ponudila mnoštvo programa u Sremskim Karlovcima i Novom Sadu, svečano su zatvoreni juče u sremskokarlovačkoj Osnovnoj školi “23. oktobar”.
Na zatvaranju manifestacije promovisan je list “Stražilovac” koji izlazi u okviru pomenute škole, a da je pjesništvo privilegija svih generacija dokazali su đaci pjesnici koji stvaraju u tradiciji Radičevića i Stražilova, u narodu poznatog i kao srpski Parnas. Pored zavidnog umijeća za svoje godine u originalnom stvaralaštvu, đaci su se dokazali i kao dobri interpretatori, iznoseći Brankove stihove kako kroz recital, tako i kroz horsko pjevanje.
Jučerašnji dan obilježio je scenski igrokaz posvećen Aleksiju (Branku) Radičeviću, a kako poeziju izvode mladi pjesnici pred đacima su pokazali Nikola Rausavljević i Milan Ćosić, prošlogodišnji dobitnici nagrade “Stražilovo”. Rausavljević i Ćosić, takođe, kao vođe recitatorske muzičke grupe “Među nama”, na opšte oduševljenje đaka i nastavnog kadra izveli su pjesmu Branka Radičevića “Ribarčeta san”.
Ono što je, međutim, obilježilo kraj “Prolećnih Brankovih dana” tekuće 2018. godine jeste tradicionalni ciklus “Brankovog kola” – “Nematerijalno kulturno nasleđe Srba”, održano u utorak veče u prepunom Muzeju Vojvodine u Novom Sadu.
Tamo je predstavljena tema “Pesme panonskih Srba”, sa motom po nazivu čuvene pjesme “Ja sam Srbin, srpski sin” Jovana Subotića (1817-1886).
Pozdravljajući učesnike na čijem čelu je Miodrag – Mišo Blizanac, inicijator teme “Pesme panonskih Srba”, Nenad Grujičić, predsjednik “Brankovog kola”, kazao je da kontinuirano izučavanje problematike srpskog nematerijalnog kulturnog nasljeđa predstavlja jedan od najvažnijih programskih tokova “Brankovog kola”.
Kako se to nasljeđe čuva sa Horom prosvjetnih radnika Novog Sada i Orkestrom Karlovačke bogoslovije pokazao je i dokazao Blizanac, izvodeći rodoljubive pjesme koje se, po njegovim riječima, a na opšte čuđenje prisutnih, u našem javnom prostoru nisu čule čak stotinu godina. Među takvim pjesmama su: “Himna sentandrejskih Srba” nastala 1703. godine, potom pjesma “Gde je srpska Vojvodina” Stevana Vladislava Kaćanskog (1829 – 1890), numera “Već se srpska zastava svuda vije javno” Svetozara Miletića (1826 – 1901), “Čuj, Dušane”, nepoznatog tekstopisca iz 1718. godine i druge.
(Nezavisne novine)