“Zašto su ostali nijemi, prije svega, ekselencije država koje čine koaliciju koja se bori protiv terorizma kao globalne pošasti? Da li zbog toga što bi morali preko jezika da prevale potpuno jasnu činjenicu da se na meti terorista našla Republika Srpska, njene institucije i zaposleni u njima”, ističe Simić u tekstu za Elektronske novine Andrićevog instituta “Iskra”.
On je naglasio da je jasna bila ta politika i cinizam prema Republici Srpskoj kada su u pitanju druge stvari, ali kad je terorizam u pitanju tu nema smislenog odgovora niti pravdanja za ambasadore koji su naprasno zanijemili.
“Da možda nisu odlučili da pod utiskom većine federalnih medija /da nije napadnuta Republika Srpska, već BiH/ telegram saučešća pošalju Bakiru Izetbegoviću, bošnjačkom čanu Predsjedništva BiH, čiji je otac i posijao klicu terorizma i njime za svagda zatrovao BiH, puštajući krvoločne mudžahedine u BiH da Srbima odsijecaju glave; Bakiru Izetbegoviću koga su ostala dva člana Predsjedništva BiH jedva ubijedila da događaj iz Zvornika zajedno nazovu pravim imenom-terorističkim aktom”, ističe Simić.
On je ocijenio da diplomatski kor ćuti, jer se možda boji da razljuti teroriste “spavače” kojih je prepuna BiH i koji svakodnevno kače zastave ISIL-a ili “Kavkaskih emirata” bliskih Al kaidi čije se zastave vijore i u tuzlanskom okrugu /Pasci, Husino/ koga godinama predstavljaju kao primjer multietičnosti i tolerancije!?
Možda se gospoda ambasadori, kaže Simić, plaše internet terorizma koji već tri dana bukti po Federaciji presuđujući Republici Srpskoj po kratkom postupku, kao da je ona nekog napala, a ne da je napadnuta.
“Nije valjda da su ljuti što se njima ‘mrski’ Milorad Dodik, koji godinama upozorava na potencijalnu opasnost od ekstremnog islama u BiH, ponio državnički i nakon terorističkog akta koji je očigledno osmišljen po onoj kineskoj poslovici ‘Ubij jednog da bi uplašio hiljade’ smogao snage i pozvao na mir i toleranciju, koji su i sačuvani zahvaljujući policiji Republike Srpske koja nije dozvolila bilo kakav incident i nasilničku aktivnost, iako su podnijeli najveću žrtvu”, naveo je Simić u autorskom tekstu “Diplomatska ćutnja” za “Iskru”.
On je istakao da je Republika Srpska jasno rekla da ne vjeruje da se u BiH može uspostaviti iskren, jedinstveni front protiv terorizma, sve dok su na vlasti u Federaciji oni koji su prihvatili mudžahedine, teroriste, ekstremne islamiste… i dali im državljanstvo.
Simić je naglasio da Republika Srpska zato mora da se, prije svega, osloni na sopstvene snage i pozove u pomoć zemlje regiona i šire.
“Ono što je u svemu ovome dobro, ako išta može biti dobro, jeste činjenica da je napokon i ministar bezbjednosti BiH Dragan Mektić shvatio nešto, što svi mi već godinama znamo: ‘…da definitivno imamo problem terorizma u BiH’. Nadam se da se Bakir Izetbegović neće naljutiti na ministra”, naveo je Simić.
Što se tiče ambasadora, kaže on, nema sumnje da oni duguju objašnjenje za neupućene telegrame rukovodstvu Republike Srpske.
“U međuvremenu, ako se i dogodi da predsjednik, Dejtonom priznate, a teroristički napadnute Republike Srpske, i dobije sa zakašnjenjem telegram saučešća nekog od pomenutih ambasadora, sigurno mu se neće uzeti za zlo što je kasnio, naprotiv! NJemu se onda izvinjavam za sve ove riječi”, poručio je Pero Simić u tekstu pod naslovom “Diplomatska ćutnja” za Elektronske novine Andrićevog instituta “Iskra”.