Ovo se nedvosmisleno vidi iz dokumentacije koju je Mirsad Kebo, potpredsjednik FBiH, predao Tužilaštvu BiH, a u kojoj se nalaze i strogo povjerljive depeše Službe državne bezbjednosti (SDB) u Zenici.
U jednoj od depeša iz operativne akcije “Vranduk” vidljivo je da su službe bezbjednosti BiH znale za sva zlodjela odreda “El mudžahid” kao što su ubistvo i kidnapovanje britanskih državljana.
FAKS: Takođe, tadašnje vlasti BiH pratile su faks jedinice “El Mudžahid”, koji je uglavnom koristio Abu Meali, zamjenik komandanta, a iz kojeg je vidljivo da su u obavještajne poslove bili uključeni i neki fratri, preko kojih je išla komunikacija mudžahedina i pripadnika HVO-a.
“Nepoznati uniformisani izvršioci sa bradom i tamnom puti pod prijetnjom oružja ušli su u vozilo zajedno sa britanskim državljanima, prebacivši ih na zadnje sjedište, te su se uputili van grada u pravcu Kaknja. U naselju Perin Han zaustavili su vozilo, a ubrzo se na tom mjestu pojavilo vozilo marke golf iz kojeg je izašlo jedno lice tamne puti i sa bradom i naredilo da britanski državljani budu pobijeni. Tom prilikom na licu mjesta ubijen je Pol Godal, a Sajmon King i Dejvid Kurt zadobili su teške tjelesne povrede, spasivši se na taj način što su preplivali rijeku Bosnu”, stoji u jednoj od strogo povjerljivih depeša Centra službe bezbjednosti iz Zenice, u kojoj se dodaje i to da je nakon opširne istrage utvrđeno da su djela počinili Abdulhadi Algahtani iz Saudijske Arabije, Abu Enes Abdulah iz Palestine i Adil Saleh.
Nakon ovog protiv njih je podignuta optužnica, ali samo pedesetak dana nakon ubistva pripadnici odreda “El Mudžahid” od policije su oteli Algahtanija.
OTIMAČINA: Iz depeša se, takođe, vidi kako su pripadnici ovog odreda otimali ljude, novac i vozila od pripadnika UN-a, a zanimljivo je da su policija i ogranak Državne bezbjednosti u Zenici znali za sva ova zlodjela.
Povjerljiva dokumenta koja su proslijeđena Tužilaštvu BiH, a koja su u posjedu “Nezavisnih”, nastala su u vrijeme dok je Šefik Džaferović, predsjedavajući Predstavničkog doma Parlamentarne skupštine BiH, bio načelnik Službe bezbjednosti Zenice.
S pripadnicima odreda “El Mudžahid” problema je imala i civilna policija, a iz depeša je vidljivo da nisu poštovali nikoga jer su naoružani napadali saobraćajne policajce koji bi ih zaustavljali u saobraćaju zbog prekršaja, vožnje po trotoaru ili bez registarskih tablica.
Iz dokumentacije se nedvosmisleno vidi da su pripadnici odreda planski radili na, recimo, rušenju spomenika i krstova sa srpskih i katoličkih grobalja i zastrašivanju nemuslimanskog stanovništva koje su tjerali iz njihovih kuća, dolazili im na vrata, prijetili ubistvima, itd.
Nekoliko depeša govori o rušenju spomenika, bacanju krstova, itd, nakon čega su pored groblja znali sjesti i peći jagnje.
HUMANITARCI: Takođe, vidljivo je i to da su “humanitarne” organizacije duboko bile umiješane u prebacivanje mudžahedina u BiH iz Italije, Hrvatske, Njemačke i Velike Britanije. Jedna od tih organizacija “Preporod islamske misli – Kuvajt” agresivno je radila na radikalnoj islamizaciji štampajući knjige i gradeći vjerske objekte u kojima se molilo po njihovim pravilima.
“Pomenuta organizacija je u periodu februar – mart 1995. godine bez znanja naših organa vlasti pokrenula akciju skupljanja djece srednjoškolskog uzrasta za školovanje u Kuvajtu, a radi se o 50 do 55 djece koja su dobila pasoše u SJB Zenica”, navodi se u jednoj od depeša iz 1995. godine, u kojoj se dodaje i to da su nerijetki slučajevi da su se kroz podjelu humanitarne pomoći koristili ucjenom da se isti oblače i ponašaju u skladu s običajima zemalja iz kojih potiču.
ZABRANE: Takođe, borili su se protiv svega “modernog”. Mladićima i djevojkama nisu dozvoljavali da slušaju muziku, da se druže i okupljaju, posebno ženama, a bilo je, čak, slučajeva maltretiranja ukoliko bi žensku osobu vidjeli u zagrljaju nekog muškarca. Suprotstavljajući se tome, sabotirali su svaki pokušaj druženja pa su tako namjerno rušili bandere, a čak su eksplozijama tjerali masu, kao što je to bio slučaj u selu Starina u Zenici, gdje su maja 1995. godine u Omladinski dom ubacili eksploziv od kojeg je pet lica povrijeđeno.
Godinu ranije u vazduh su digli tri ugostiteljska objekta u Žepču.
Što se tiče kupovine oružja, ogroman novac se vrtio po BiH, a iz depeša je vidljivo da su u ponudi bili čak i helikopteri koji su preko veza u Hrvatskoj i Sloveniji nuđeni za 250.000 DEM. Protivtenkovske granate kupovane su za 10, a prodavane za 20 DEM, a cvjetala je i trgovina nitroglicerinskih start kapisli, pušaka, snajpera… Najviše oružja kupovano je od HVO-a, ili lično od ljudi koji su ih nabavljali kao ratni plijen.
“U kriminalnim radnjama u vezi s ilegalnom trgovinom naoružanjem i municijom na osnovu dosadašnjih saznanja najčešće su pominjani Abu Ajmen, Abu Meali, Abu Hasan iz Travnika, Abu Hišam iz Sarajeva, izvjesni Abu Hadžer, Abu Muaz i Abu Džihad”, navodi se u jednoj od depeša.
Iz službene zabilješke iz polovine 1994. godine vidljivo je da su pojedini Egipćani plaćali po 10.000 dolara pripadnicima HVO-a da propuste neki humanitarni konvoj za jedinicu “El Mudžahid”.
Nezavisne