“Veritas” u saopštenju ukazuje da se u izbjegličkoj koloni prema BiH našlo i 250 Hrvata, Čeha, Mađara i Roma.
Na području istočne Bilogore, oblasti koja se nalazi u trouglu između Bjelovara, Daruvara i Virovitice, ubijen je 41 civil. Od njih je 17 ubijeno prije akcije “Otkos 10”, dok su dvojicu Srba, koji su ostali u hrvatskoj vojsci i policiji, likvidirali “saborci”.
Poslije povlačenja Srba iz istočne Bilogore, uslijedila su ubistva preostalih stanovnika, pljačke, paljevine i miniranja kuća, uključujući i sela u kojima ranije nije ni bilo otpora.
– U najboljoj ustaškoj tradiciji iz 1941. godine nastavljeno je rušenje pravoslavnih hramova, tako da su do temelja izgorjele crkve bilogorskog stila, jedinstveni spomenici kulture nulte kategorije pod zaštitom Uneska. Riječ je o hramu Svetog Dimitrija u Rastovcu i Crkvi Uspenija Presvete Bogorodice u Donjoj Rašenici – navodi “Veritas”.
Za zločine počinjene u akciji “Otkos 10” do sada je osuđen samo pripadnik Zbora narodne garde /ZNG/ Veljko Marić iz Grubišnog Polja.
Marića je Vijeće za ratne zločine u Beogradu osudilo na 12 godina zatvora zbog ratnog zločina protiv civila zato što je 31. oktobra 1991. godine u selu Rastovac ubio Petra Slijepčevića /65/ u porodičnoj kući.
Dok je Marić u srpskim zatvorima izdržavao kaznu, protiv njega je srpsko pravosuđe otvorilo još jednu istragu zbog sumnje da je tokom septembra 1991. u Grubišnom Polju likvidirao Miću Vasiljevića i Vladimira Kučeru, kao i da je mučio Zvjezdana Mačka.
– Iako istraga nije završena, Marić je u junu 2015. godine iz Srbije prebačen u Hrvatsku, koja se obavezala da će nastaviti krivični postupak protiv njega, ali do sada nema potvrde da preuzetu obavezu i ispunjava – ukazuju u “Vritasu”.
Do Drugog svjetskog rata na području istočne Bilogore živjelo je 18.000 stanovnika srpske nacionalnosti, a poslije ustaških zločina u Drugom svjetskom ratu i u posljednjem ratu njihov broj sveden je na manje od hiljadu, koliko je evidentirano na popisu stanovništva 2021. godine.
(Srna – Foto: Arhiva)