Ni Stevandić ni Maksimović nisu željeli potvrditi ili demantovati ove informacije, naglašavajući da još zvanično nije bilo razgovora na tu temu, mada nam je iz nekoliko izvora potvrđeno da je gotovo sigurno da će nastupiti zajedno.
“Još nismo pregovarali o toj dobroj ideji”, rekao je Stevandić za “Nezavisne”, dok je Maksimović samo rekao da organi Uspješne Srpske nisu razmatrali eventualne koalicije i zajednički nastup na predstojećim izborima.
Prema nezvaničnim informacijama, Stevandić i Maksimović nekoliko puta razgovarali su o ujedinjenju njihove dve stranke, ali konačan dogovor još nije postignut. Problem je, navodno, kako uspostaviti tu saradnju, odnosno da li Uspješna Srpska treba da se “utopi” u Ujedinjenu Srpsku ili da se napravi koalicija ove dvije stranke sa zajedničkom listom, što bi izazvalo popriličnu pometnju na terenu, jer Uspješna i Ujedinjena Srpska zvuče slično i običnom biraču teško ih je razlikovati. Navodno, bilo je i ideja da se nakon ujedinjenja pravi i brendira novo ime, ali na to nisu bili spremni u Ujedinjenoj Srpskoj, koja je poprilično dobro izreklamirala svoj logo i ime i ima daleko više kancelarija širom Republike Srpske od Uspješne Srpske, koja glasove može dobiti samo na području Bijeljine i nekoliko okolnih opština.
“Stevandić je Maksimoviću ponudio ugovor, ali još nije dobio odgovor. S Uspješnom Srpskom, Ujedinjena Srpska ima daleko više šansi da pređe cenzus, za šta im po sadašnjim istraživanjima nedostaje malo više od jedan odsto”, ispričao je izvor “Nezavisnih”.
Ono što je sigurno jeste da će za prelazak cenzusa u Republici Srpskoj biti potrebno oko 23.000 glasova, što trenutno nemaju ni Stevandić ni Maksimović, a ukoliko uspiju doći do te magične brojke sigurna su im minimalno dva kompenzaciona mandata. Prošle opšte izbore za prelazak cenzusa na nivou Republike bilo je potrebno 19.858 glasova, a postizborna matematika je takva da je uz jedan direktni mandat u nekoj izbornoj jedinici moguće dobiti i četiri kompenzaciona, što pokazuje primjer Socijalističke partije, koja danas u Narodnoj skupštini RS ima pet poslanika iako su direktan mandat imali samo u Izbornoj jedinici 3.
Podsjećanja radi, Stevandića i Maksimovića veže to što su do prije tri godine bili u Srpskoj demokratskoj stranci (SDS), koju su napustili svako iz svojih razloga. Stevandić je SDS napustio krajem maja 2015. godine, dok je Maksimović tu stranku, barem zvanično, napustio u martu 2016. godine, nakon čega se na lokalnim izborima kandidovao za gradonačelnika Bijeljine i za manje od hiljadu glasova razlike izgubio od Miće Mićića, koji mu je sve do početka 2016. godine bio šef u SDS-u. Maksimović je tada, doduše uz podršku SNSD-a, osvojio 29.657 glasova, a procjene su da bi ove izbore sa svojim ljudima na području Semberije, tačnije Izborne jedinice 6, koja obuhvata Šamac, Donji Žabar, Pelagićevo, Brčko distrikt, Bijeljinu, Lopare i Ugljevik, mogao osvojiti oko 5.000 glasova, što je u ovom trenutku Ujedinjenoj Srpskoj neophodno za cenzus od tri odsto.
Počela spajanja i prelijetanja
Kao i pred svake izbore, već mjesecima u Republici Srpskoj na sceni su prelasci iz partije u partiju, ujedinjenja i dogovori za izbornu i postizbornu saradnju.
Prelazak Borislava Bojića i Đorđe Krčmara iz SDS-a u DNS i sve izvjesnije spajanje, odnosno utapanje Narodne stranke Ognjena Tadića s DNS-om samo su dio onoga što se dešava u stranačkim krugovima.
Nedavno su tri od ukupno četiri odbornika DNS-a u Sokocu prešla u SDS, dok je s druge strane SDS-ova odbornica u Skupštini opštine Čelinac Ljiljana Trivić nedavno potpisala pristupnicu DNS-u.
Nezavisne novine