Više stotina stanovnika srednjeg Podrinja sa obje strane Drine prisustvovalo je parastosu, kao i brojne delegacije.
Cvijeće su položili izaslanik predsjednika Republike Srpske Miladin Dragičević, poslanik u Narodnoj skupštini Republike Srpske Savo Vulić, ministar rada i boračko-invalidske zaštite Duško Milunović, predsjednik Boračke organizacije Republike Srpske Milomir Savčić, delegacija Saveza logoraša Republike Srpske, te delegacije boračkih organizacija i opština Srebrenica, Bratunac, Zvornik, opštine Bajina Bašta u Srbiji, te brojne stranačke delegacije.
Milunović je upitao koliko je to Naser Orić sa sljedbenicima trebalo da ubije Srba – žena, djece i staraca, da bi pravosuđe BiH podiglo optužnicu i procesuiralo zločince. Podsjetio je da se svake godine obilježava stradanje Srba u Skelanima i da je prošlo 26 teških godina otkako su Orićeve horde počinile stravične zločine i ubile 69 Srba u ovom mjestu i njegovim zaseocima, naglasivši da je sramota pravosuđa BiH da još niko nije odgovarao za taj zločin.
– Zločinci nisu imali nikakav osjećaj ni prema ženama, ni prema djeci, a ubili su 15 žena starosti od 19 do 78 godina, dva dječaka i osam staraca – precizirao je Milunović.
On je ocijenio da pravosuđu BiH taj broj nije važan kada je riječ o Srbima jer po komandnoj odgovornosti izgleda samo Srbi odgovaraju, naglasivši da se to mora promijeniti i svi zločinci odgovarati ukoliko se želi živjeti u zajedničkoj državi i graditi povjerenje.
Poručio je pravosuđu BiH da institucije Srpske nikada neće odustati od pravde i da se neće smiriti dok zločinci ne budu odgovarali.
Izaslanik predsjednika Republike Srpske izjavio je da institucije Srpske neće odustati od zahtjeva da počinioci zločina nad Srbima u Skelanima odgovaraju i na tome će istrajavati sve dok pravda ne bude zadovoljena.
Dragičević je rekao da je žalosno što ni 26 godina nakon zločina nad Srbima u Skelanima niko nije odgovarao, te naglasio da se neće dozvoliti da ubijeni ikada budu zaboravljeni i da će biti tražena zaslužena kazna za zločince.
Predsjednik Boračke organizacije Republike Srpske rekao je da iz Skelana treba poslati poruku mira, a ne osvete.
– Činjenica da još niko nije odgovarao za masovna ubistva srpskih civila u Skelanima, u proteklom ratu, najbolje govori o stanju u pravosuđu BiH – rekao je Savčić.
On je podsjetio da je ovo jedan u nizu tragičnih dana u srpskoj istoriji i dokaz da se sloboda uvijek plaćala životima, dodavši da su nažalost ovdje slobodu skupo platili i civili.
Stamenko Јakovljević je okadio humke braće Milenka i Blagoja koji su poginuli braneći nejač na današnji dan 1993. godine. On kaže da su mu braća poginula na kućnom pragu i da niko nije odgovarao za masovna ubistva, što je sramota pravosuđa BiH, u čiji rad ovdje niko nema povjerenje.
Slično govori i starica Milenija Milovanović čiji su suprug Milenko, bratić Tomislav Bogdanović i još desetak članova porodice poginuli na današnji dan prije 26 godina.
Ova starica kaže da se moli Bogu i da vjeruje da će zločince kad-tad stići Božija pravda i da je ona najpravičnija, ali i najteža.
Parastosu u Skelanima danas su prethodili parastosi, prisluživanje svijeća za pokoj duša ubijenih i položeno cvijeće kod spomenika u obližnjim selima Ćosići i Kalimanići čiji su stanovnici takođe, nastradali na današnji dan prije 26 godina.
Od 305 ubijenih Srba iz ovog kraja u posljednjem ratu više od polovine bilo je civila, žena, djece i staraca.
Јake muslimanske snage iz Srebrenice sa nekoliko hiljada vojnika pod komandom Nasera Orića, upale su na današnji dan 1993. godine u zoru u srpska sela Kušiće, Ćosiće, Kalimaniće i još neka, a zatim i Skelane, ubijajući, pljačkajući i paleći sve što je srpsko, sa jasnom namjerom da izvrše etničko čišćenje i potpuno zatru tragove srpskog života i postojanja na ovom prostoru, što potvrđuje skrnavljenje srpskih grobalja – lupanje krstova i nadgrobnih spomenika.
Tog dana ubijeno je čak 69 stanovnika ovog kraja, a dvije trećine nastradalih bili su civili, među kojima i nekoliko djece i 15 žena.
Ranjeno je 165 mještana. Od 30 zarobljenih polovina nije preživjela mučenja u srebreničkim kazamatima, a njih četvoro još se vode kao nestali.
Stanovnici su tražili spas u povlačenju prema graničnom mostu ka Bajinoj Bašti u Srbiji, dok su neki pokušali spasiti živote preplivavanjem Drine.
Most preko koga se civilno stanovništvo jedino moglo prebaciti u Srbiju bio je pod stalnom mitraljeskom vatrom i postao je srpsko stratište, pa je u pokušaju bjekstva na mostu i u njegovoj blizini nastradalo najviše civila, kao i u talasima hladne Drine.
Najmlađa žrtva bio je petogodišnji Aleksandar Dimitrijević, a njegov brat Radislav imao je 11 godina. Sa majkom Milicom pokušali su pobjeći u Bajinu Baštu, ali su kod graničnog mosta pogođeni kuršumima.
Gordana Sekulić ubijena je na mostu, a njena dva sina su srećom preživjela i danas žive u Srebrenici sa ocem Mirkom.
Tada maloljetni Cvetko Ristić iz Kušića ostao je bez cijele porodice, kuće i imovine. Ubijeni su mu roditelji, sestra, a bratove posmrtne ostatke još nije pronašao, dok mu je nakon 16 godina obnovljena zapaljena kuća.
Nakon uništavanja više od stotinu srpskih sela i zaselaka u bratunačkoj i srebreničkoj opštini tokom 1992. godine, muslimanske snage sa Orićem na čelu na Božić 1993. godine zauzele su Kravicu i još nekoliko srpskih sela u njenom okruženju počinivši stravičan masakr nad civilnim stanovništvom.
Devet dana nakon Kravice uslijedio je sveobuhvatan napad na Skelane i okolna sela uz učešće više hiljada pripadnika muslimanskih jedinica i, prema Orićevom planu, to je trebalo da bude završni udarac srpskom narodu i njegovo uništenje ili potpuni progon sa prostora srebreničke opštine.
Nastojeći da zatru sve što je srpsko na ovom području, muslimanske snage su tog dana opljačkale i spalile srpska sela Ćosići, Kostolomci, Klekovići, Božići, Blažijevići, Kolari, Zečevići, Kušići, Stajšići, Maltaši, Stublovi, Arapovići, Bujakovići, Liješće, dio srpskih Skelana i još nekoliko sela.
Nisu stigli do Crvice i njenih zaselaka pored Drine i Petriče i to su jedina srpska sela u srebreničkoj opštini koja nisu spaljena u proteklom ratu.
Za ovaj, kao ni za druge brojne muslimanske zločine počinjene nad Srbima u srednjem Podrinju niko nije odgovarao.
SRNA