Stručnjaci tvrde da postoje dokazi da nas starost čini velikodušnijima, što je suprotno nekim popularnim stavovima.
Za to je zaslužan oksitocin, hormon koji se povezuje sa empatijom i velikodušnošću i koji je dobio nadimak “hormon ljubavi”, jer je jedna od njegovih funkcija da pomogne parovima, ali i majkama i bebama da se povežu.
Prema američkoj studiji, izgleda da se oksitocin oslobađa u većim količinama i kod starijih osoba, što ih čini velikodušnijim kada se suoče sa nečim što zahtijeva njihovo saosjećanje.
Istraživači sa Univerziteta Klermont u Kaliforniji ispitali su 103 osobe starosti od 18 do 99 godina, pokazujući im srceparajući snimak oca koji opisuje svoja osjećanja prema svom dvogodišnjem sinu koji je umirao od raka mozga.
Mališan je prikazan na snimku koji se prikazuje u bolnici.
Od njih je tada zatražena anonimna donacija bolnici – oni od 65 i više godina dali su skoro tri puta više od onih od 18 do 35 godina.
Takođe je otkriveno da su kao odgovor na video ispustili više oksitocina u krv. dr Pol Zak, koji je vodio studiju, rekao je: “Ljudi koji su proizveli najviše oksitocina u eksperimentu ne samo da su bili velikodušniji prema dobrotvornim akcijama, već su pokazali i mnoge druge obrasce ponašanja povezane sa pružanjem pomoći i podrške”.
Vjeruje se da je to zato što su stariji ljudi, koji imaju više životnog iskustva, bolje sposobni da upravljaju negativnim emocijama kao što je anksioznost zbog patnje drugih.
Ovo im omogućava da se usredsrede na osećčaj saosjećanja – podstičući mozak da signalizira oslobađanje više oksitocina.
Studija objavljena u časopisu Frontiers in Behavioral Neuroscience takođe je otkrila da su oni koji su ispuštali više oksitocina imali veću vjerovatnoću da volontiraju u protekloj godini, dajući više svog prihoda i više u dobrotvorne svrhe. Bili su i srećniji životom.
Dr Zak je rekao: “Nalazi su u skladu sa mnogim religijama i filozofijama, u kojima se zadovoljstvo životom povećava pomažući drugima.”