Sve se dogodilo u momentu kada turska ekonomija počinje da se oporavlja od udara koji su se desili poslije prethodnih napada u Ankari i Istanbulu, ali i kada stvari kreću da idu na bolje u međunarodnim odnosima u svjetlu pomirenja sa Rusijom i Izraelom, te nastavkom evrointegracija.
Vlasti sumnjaju da su za napad u kom je stradalo 36, a povređeno oko 150 osoba odgovorni pripadnici Islamske države, međutim, pojavljuju se i glasine da bi odgovornost mogla da ide i na stranu kurdskih pobunjenika, koji su pod velikom represijom Erdoganovog režima.
Najveći napad koji je Islamska država izvela u Turskoj dogodio se u oktobru prošle godine, kada su se na meti našli upravo Kurdi. Tada je poginulo njih 103.
Ipak, poslednjih meseci su veoma aktivni takozvani Kurdski sokolovi slobode, najradikalnije krilo Radničke partije Kurdistana, koji su preuzeli odgovornost za nedavne napade u Ankari i Istanbulu, tvrdeći da napadaju samo vojne ciljeve.
To bi donekle moglo i da odgonetne ko je odgovoran za napad na “Ataturk“. Ono što je svijet imao priliku da vidi u Briselu ranije ove godine je skoro preslikan slučaj. Tada su takođe trojica napadača bila na zadatku na aerodromu i aktivirali su eksplozivne naprave.
Utvrđeno je da su oni pripadnici Islamske države, što bi moglo da se desi i u slučaju Istanbula i da prestavlja žestoku opomenu svijetu. Ako je Brisel bio opomena, Istanbul mora da znači uzbunu – glavna meta džihadista su veliki aerodromi.
Sa Kurdima je situacija dosta drugačija, oni djeluju uglavnom na jugoistoku Turske, gdje čine većinsko stanovništvo i dalje se bore za samostalnost, koju Erdoganov režim ne želi da im dozvoli i trudi se da uguši svaku moguću naznaku “neposlušnosti“.
Takođe, napadi kurdskih snaga su gotovo uvijek usmjereni, kao što i sami saopštavaju, na vojne i policijske ciljeve, u svom ratu i nema naznaka da imaju u planu bilo kakvu radikalizaciju, odnosno napade na mjesta na kojima ima stranih državljana.
(B92)