Prema narodnom vjerovanju, Sveta Marina pali i kažnjava ognjem i, kao Sveti Ilija koji kažnjava gromom, ona spada u “ognjevite” svece.
U narodnom predanju čuvaju se primjeri o vatri ili gromovima koji su u vrele praznične dane spalili žito, sijeno i domove ljudi koji su se ogriješili radeći na praznik Ognjene Marije.
Običaj je da se na ovaj praznik, kada zbog velike vrućine “gori nebo i zemlja”, ne rade nikakvi poslovi.
Sveta velikomučenica Marina posječena je mačem u doba cara Dioklecijana zbog vjere u Hrista. Mošti ove svetiteljke nalazile su se u Carigradu do dolaska krstaša, a danas se njena ruka nalazi u svetogorskom manastiru Vatopedu.
U Manastiru Svete Marine u Albaniji, na planini Longa iznad Ohridskog jezera, počivaju njene čudotvorne i svete mošti, koje posjećuju i klanjaju im se i pravoslavni i muslimani.
Svetiteljka se i u istočnom i u zapadnom slikarstvu predstavlja sa krstom i palmom, simbolom mučeništva u rukama, sa zmajem pod nogama i često sa kućama u plamenu u njenoj pozadini.
Ognjenu Mariju neke pravoslavne porodice obilježavaju kao krsnu slavu. U crkvenom kalendaru praznik nije obilježen “crvenim slovom”, ali se ipak veoma poštuje.