Posao razbuđivača se sastojao u tome da budi ljude kako ne bi zakasnili na posao. Korišteni su dugački, teški štapovi kojima bi razbuđivači kucali na prozore uspavanih mušterija, a ukoliko je prozor bio otvoren, koristili su taj štap kao duvaljku kroz koju bi gađali ljude sasušenim graškom. Razbuđivač ne bi odlazio od klijentovog prozora sve dok ne bi bio siguran da ga je probudio. Njihov posao je uključivao i gašenje lampi koje su radile na gas, a bivale upaljene tokom zalaska Sunca i gašene nakon izlaska.
Za ove usluge, razbuđivači su bivali plaćeni sa nekoliko penija sedmično. Veliki broj ljudi je bio zaposlen u ovoj profesiji, pogotovo u većim industrijskim gradovima poput Mančestera. Generalno su to bili stariji muškarci i žene, ali ponekad bi se i policajci uhvatili tog posla tokom jutarnjih patrola kako bi malo povećali platu.
Djelo Čarlsa Dikensa “Velika očekivanja” sadrži kratak opis razbuđivača, kao i u predstavi Stenlija Houtona “Hindle Wakes”.
Nezavisne novine