Poslije služenja parastosa, porodice žrtava i brojna rodbina položili su vijenac na Spomenik srpskim žrtvama stradalim u ratovima 1991-2000. godine na prostoru bivše Jugoslavije.
Predsjednik Zavičajnog udruženja “Bilogora” Milan Bastašić rekao je da su Bilogorci prva žrtva etničkog čišćenja koje su provele paravojne hrvatske formacije akcijom “Otkos” u novembru 1991. godine.
On je podsjetio da je tada je protjerano 4.000 Srba, a ubijeno 40 civila, žena, djece i staraca, te 24 srpska borca, dodajući da je i prije te akcije, ubijeno 17 civila u bilogorskom kraju 16. avgusta 1991. godine.
Prema njegovim riječima, hrvatske paravojne formacije su, uz znanje i odobravanje Unprofora, zadržane na prilazu Pakracu i nakon zločinačke akcije “Otkos” naredne tri i po godine, sve do sljedećih krvničkih poduhvata “Bljesak” i “Oluja”.
Direktor Dokumentaciono-informacionog centra “Veritas” Savo Štrbac poručio je da se ne smiju zaboraviti srpske žrtve, te da se nada da će Međunarodni sud pravde u Hagu, iz koga je najavljeno da će do februara donijeti presudu u sporu po tužbama Srbije i Hrvatske, donijeti pravičnu odluku.
“Do februara će se znati šta će sud odlučiti, ali svi mi znamo ko su najveće žrtve, kakva god presuda da bude”, istakao je Štrbac.
On je napomenuo da od pravila da se nikome ne sudi za zločine nad Srbima djelimično odstupa u slučaju stradanja Bilogoraca, jer je osuđen jedan Hrvat zbog zločina nad Srbima.
Vijeće za ratne zločine u Beogradu osudilo pripadnika hrvatskog Zbora narodne garde /ZNG/ Veljka Marića na kaznu zatvora od 12 godina zbog ratnog zločina protiv civila zato što je 31. oktobra 1991. godine u selu Rastovac, u opštini Grubišno Polje, hicima iz vatrenog oružja ubio starca Petra Slijepčevića.
U međuvremenu je protiv Marića proširena istraga zbog sumnje da je tokom septembra 1991. godine u prostorijama Srednjoškolskog centra u Grubišnom Polju, koji su pripadnici ZNG koristili kao pritvor, mučio i povređivao zatvorenike srpske nacionalnosti.
Na teret mu se stavlja i ubistvo Miće Vasiljevića kome je nožem prerezao stomak i ubistvo Vladimira Kučere, kao i mučenje Zvjezdana Mačka.
Parastos u crkvi Svetog Marka organizovali su Zavičajno udruženje “Bilogora” i Dokumentaciono-informacioni centar “Veritas”.
Za zločine nad Srbima počinjene u istočnoj Bilogori još niko nije odgovarao ni pred Haškim tribunalom niti pred hrvatskim sudovima.
Do Drugog svjetskog rata na području istočne Bilogore živjelo je 18.000 žitelja srpske nacionalnosti, a poslije ustaških zločina u Drugom svjetskom rati i onih počinjenih u posljednjem ratu, popis stanovništva u aprilu 2011. dočekalo je manje od 1.000 Srba.