Masovni zločini Odreda “El mudžahedin” počinjeni su na području djelovanja i odgovornosti Centra službi bezbjednosti /CSB/ Zenica, tokom 1994. i 1995. godine, u vrijeme kada je tim centrom upravljao Šefik DŽaferović.
Srnin izvor ističe da je DŽaferović, kao načelnik CSB-a Zenica, u svakom trenutku znao šta se dešava u Odredu “El Mudžahedin”. Iako zločini i ritualna odsijecanja glava, kaže on, danas izazivaju zgražavanje i strah cijelog svijeta, jer predstavljaju jedinstveni način djelovanja “Islamske države” i Al Kaide, Šefik DŽaferović nikada nije pozvan na odgovornost.
Isti izvor ocjenjuje da se u javnosti Federacije BiH ova tema uglavnom izbjegava, dok u Republici Srpskoj, pojedine političke stranke, veoma često, iznose besmislena i licemjerna stanovišta stvarajući dilemu koliko je DŽaferović o tome uopšte znao, da li je mogao uraditi bilo šta na sprječavanju zločina, koliko je, zaista, odgovoran… do olakog bježanja od istine uz obrazloženje – “neka se to utvrdi u sudskom procesu pred pravosudnim institucijama BiH”, iako znaju da do toga sa ovakvim pravosuđem nikada neće doći.
“Veoma je važno reći da procesa u slučaju ‘DŽaferović, Mahmuljin i drugi’ neće ni biti ako bude nastavljen i ovaj blagi odnos pojedinih medija i pojedinih političkih stranaka prema ratnim zločinima počinjenim nad srpskim narodom, prije svega, na području Vozuće, ali i Zenice u cijelini”, rekao je Srnin izvor, dodavši da je “poražavajuća činjenica da pojedine političke stranke iz Republike Srpske ignorišu činjenicu o ozbiljnim sumnjama u vezi sa DŽaferovićevim učešćem u zločinima nad Srbima”.
U sintezi službenih dokumenata i operativnih mjera CSB-a Zenica od 21. aprila 1995. godine, koji pokriva cijelu 1994. godinu, Odred “El Mudžahedin” se dovodi u vezu sa uvozom velikih količina oružija, sa kontaktima prema stranim obavještajnim službama, kontraobavještajnom zaštitom koju za njih provodi Ajman Avad, sa vezama i kontaktima sa radikalnim islamističkim grupama u Pakistanu, Egiptu, Saudijskoj Arabiji, kao i sa štampanjem radikalne vjerske literature koja odstupa od shvatanja i praktikovanja islama među muslimanima u BiH.
Prema službenim dokumentima, objekat u kome su se nalazili mudžahedini, Sektor državne bezbjednost CSB-a Zenica vodio je pod operativnim imenom “Kinšasa” još od početka 1993. godine.
Analizirajući do sada sačinjenu dokumentaciju sa objekta “Kinšasa” došlo se do određenih, bezbjednosno veoma interesantnih, saznanja koja ukazuju na veze jedinice “El Mudžahid” sa počiniocima nekih terorističkih akata.
“Terorističke aktivnosti odnose se uglavnom na kidnapovanje i ubistvo engleskih humanitaraca Pola Godala, ranjavanje Sajmona Kinga i Dejvida Kurta, zatim ubistvo jednog egipatskog generala, otmicu oficira HVO-a Živka Totića, te otmice pripadnika jedinice ‘El Mudžahid’ iz zeničke bolnice, odnosno Kazneno-popravnog doma Zenica”, navodi se u sintezi službenih dokumenate Sektora državne bezbjednosti CSB-a Zenica, od 22. aprila 1995. godine u koji je Srna imala uvid.
“Pojam terorizam i teroristička aktivnost, niko nikada u BiH nije upotrijebio kao definiciju aktivnosti Odreda do 11. septembra 2001. godine, a Šefik DŽaferović je još 1994. godine imao sve informacije o djelima terorističke prirode. I dok DŽaferović i njegova SDA i dalje štite teroriste, eksplicitno i prikriveno, oni su u suštini još 1994. godine znali da su ova lica izvor terorističke prijetnje i nosioci terorističkih aktivnosti”, naglasio je izvor Srne.
To potvrđuje, kaže on, i dokument pod nazivom “Presjek obrađenih predmeta koji ukazuju na terorističku djelatnost”, koji je DŽaferović, u ime CSB-a Zenica, potpisao 27. aprila 1995. godine.
Nadzor koji je CSB Zenica imao nad Odredom “El Mudžahedin” u maju se proširio na zajedničku operativnu akciju Vojne bezbjednosti i CSB-a Zenica-Sektor državne bezbjednosti.
Ta operativna akcija, koja je pokrenuta 12. maja 1995. godine, nazvana je “Vranduk”, a značila je potpuni operativno-tehnički i svaki drugi nadzor vojno-bezbjednosnih i policijskih organa – Uprave vojne bezbjednosti Trećeg korpusa i Sektora državne bezbjednosti CSB-a Zenica nad cijelim Odredom, posebno nad komandom /”Operativna akcija “Vezir”/, komandantom Odreda Abu Malijem /Operativna akcija “Vazal”/, glavnim obavještajcem i bezbjednjakom Ajman Avadom /Operativna akcija “Derviš”/ i, na kraju, nad svim pripadnicima Odreda, njihovim vezama i kontakatima.
Operativnu akciju “Vranduk” odobrili su komandant Glavnog štaba takozvane Armije BiH general Rasim Delić i ministar unutrašnjih poslova takozvane Republike BiH Bakir Alispahić.
Plan i realizaciju akcije vodili su pomoćnik Šefika DŽaferovića, načelnik Sektora državne bezbjednosti u CSB-u Zenica Fevzija Babić i načelnik Vojne bezbjednosti Trećeg korpusa pukovnik Ekrem Alihodža.
U planu realizacije akcije “Vranduk” navodi se da je njen cilj “preduzimanje mjera i radnji na dokumentovanju i presjecanju subverzivne i druge protivustavne i protivzakonske djelatnosti jednog broja pripadnika Odreda ‘El mudžahedin’ i njihovih veza”.
Načelnik Uprave bezbjednosti u Generalštabu takozvane Armije BiH general Jusuf Jašarević 13. maja 1995. godine potpisao je dokument u kojem se navodi da “…u cilju praćenja, dokumentovanja i presjecanja obaviještajne djelatnosti, kao i rasvjetljavanja svih aktivnosti pripadnika Odreda ‘El mudžahedin’, na osnovu tačke 10. i 23. Pravila za rad Službe vojne bezbjednosti predlaže, a komandant Rasim Delić odobrava naredbu o provođenju operativnih mjera: tajno slušanje i snimanje /TSS/, tajno praćenje i osmatranje /TPiO/, tajni pretres /TP/ i tajna kontrola poštanskih pošiljki /TKPP/.
Operativna akcija “Vranduk” vođena je sve do kraja rata i obezbjeđivala je punu informisanost CSB-a Zenica i komande Trećeg korpusa o svakom trenutnom kretanju i aktivnosti bilo kog pripadnika Odreda “El Mudžahedin” a posebno komande tog odreda.
Srnin izvor naglašava da su Šefik DŽaferović i Sakib Mahmuljin imali informaciju o zarobljavanju 53 civila i vojnika Vojske Republike Srpske, te su poslali vojnog policajca Izeta Karahasanovića da obiđe zarobljenike u Kestenu.
Takođe, bili su informisani i o zarobljavanju 11 vojnika Lake prnjavorske brigade Vojske Republike Srpske, koje je u Kamenicu odveo vojni bezbjednjak i analitičar Zakir Alispahića zvani “Dugi”.
“Istog trenutka kada se zarobljavanje desilo, oni su dozvolili da zarobljenici naredna tri dana budu mučeni, masakrirani, a potom brutalno ubijeni na način kako to danas svojim zarobljenicima radi ‘Islamska država’ i Al kaida.
Šefik DŽaferović i Sakib Mahmuljin nisu uradili ništa da spriječe zločine ni nad Srbima u Vozućoj i na Ozrenu u septembru 1995. godine, za vrijeme i poslije Operacije ‘Farz 1995”, istakao je izvor Srne.
On je naveo da je operacija praćenja i nadzora nad Ajmanom Avadom okončana 31. januara 1996. godine sa obrazloženjem da je “taj dan napustio zemlju i otišao”, mada je Avad i danas u FBiH, u Zenici.
“Dakle, DŽaferović je o svakom zločinu bio informisan u trenutku planiranja, a posebno u toku izvršenja i bio je dužan spriječiti izvršenja zločina, ali nije. On je u svakom trenutku znao ko su izvršioci raznih zlodjela nad Srbima, a nije preduzeo nijednu mjeru sankcionisanja. Bio je upoznat i sa načinom na koji su zločini vršeni ritualnim odsijecanjem glava, te mučenjima koja su prethodila ubistvima”, istakao je Srnin izvor blizak bezbjednosnim službama BiH.
On ističe da je DŽaferović znao i gdje su primarne grobnice ubijenih civila i vojnika srpske nacionalnosti, kao i za premještanje grobnica, ali nije to spriječio, niti je počinioce kaznio.
“Žalosno je voditi razgovor o minimumu političke odgovornosti čovjeka koji je u stvari bio svjedok i saučesnik ovih strašnih zločina i koji je učinio sve, da posljedice ovih nedjela i njihovi akteri danas postanu prijetnja evropskom miru”, ocijenio je Srnin izvor.
On je podsjetio da je i nekadašnji direktor Agencije za istrage i zaštitu BiH Munir Alibabić 2001. godini obavijestio sve nadležne organe na nivou BiH o povezanosti Abu Malija sa terorizmom, ali i sa njegovim identitetima dobijenim u BiH i dokumentima koje koristi.
“Danas ne možemo govoriti samo o Odredu ‘El Mudžahedin’ i njihovim zločinima, već o armiji i brigadama terorista i ubica koje je ovaj odred, za dvije decenije aktivnog djelovanja u BiH, obučio i proizveo.
Za taj stepen bezbjednosne prijetnje danas, najveću odgovornost snosi Šefik Džaferović, ali i Alija Izetbegović – jedina ličnost koja je mogla narediti Rasimu Deliću i njegovim generalima da prećute zločine, da završe sa operacijom ‘Vranduk'…, a saznanja iz te akcije i dokumenta unište.
Na Izetbegoviću je, takođe, odgovornost i za zataškavanje tih zločina i skretanje Bošnjaka sa puta građanske svijesti i evropskog islama”, zaključio je Srnin izvor.