U izbjegličkoj koloni prema BiH našlo se i 250 Hrvata, Čeha, Mađara i Roma.
Na području istočne Bilogore, oblasti koja se nalazi u trouglu između Bjelovara, Daruvara i Virovitice, ubijen je 41 civil.
Od njih je 17 likvidirano prije akcije “Otkos 10”, dok su dvojicu Srba, koji su ostali u hrvatskoj vojsci i policiji, ubili “saborci”.
Poslije povlačenja Srba iz istočne Bilogore, uslijedila su ubistva preostalih stanovnika, pljačke, paljevine i miniranja kuća, uključujući i sela u kojima ranije nije bilo otpora.
– U najboljoj ustaškoj tradiciji iz 1941. godine nastavljeno je rušenje pravoslavnih hramova, tako da su do temelja izgorjele crkve bilogorskog stila, jedinstveni spomenici kulture nulte kategorije pod zaštitom Uneska. Riječ je o Hramu Svetog Dimitrija u Rastovcu i Crkvi Uspenija Presvete Bogorodice u Donjoj Rašenici – ističu iz “Veritasa”.
Za zločine počinjene u akciji “Otkos 10” do sada je osuđen samo pripadnik Zbora narodne garde Veljko Marić iz Grubišnog Polja.
Njega je Vijeće za ratne zločine u Beogradu osudilo na 12 godina zatvora zbog ratnog zločina protiv civila zato što je 31. oktobra 1991. godine u selu Rastovac ubio Petra Slijepčevića /65/ u porodičnoj kući.
Protiv Marića srpsko pravosuđe otvorilo je još jednu istragu dok je bio u hrvatskom zatvoru, i to zbog sumnje da je tokom septembra 1991. godine u Grubišnom Polju likvidirao Miću Vasiljevića i Vladimira Kučeru, kao i da je mučio Zvjezdana Mačka.
– Iako istraga nije završena, Marić je u junu 2015. godine iz Srbije prebačen u Hrvatsku, koja se obavezala da će nastaviti krivični postupak protiv njega, ali do sada nema potvrde da preuzetu obavezu i ispunjava – ukazuju iz “Veritasa”.
Do Drugog svjetskog rata na području istočne Bilogore živjelo je 18.000 Srba. Poslije ustaških zločina u Drugom svjetskom ratu i u posljednjem ratu, broj Srba je na manji od 1.000, koliko je popisano 2021. godine.
(Srna – Foto: Arhiva)