Kino “Slavica”, nekadašnje mjesto okupljanja i žila kucavica kulturnog života Prnjavora, uskoro će zasijati u novom ruhu, a procjene su da će za rekonstrukciju objekta građenog između 1930. i 1940. godine biti izdvojeno 1,3 miliona KM.
Darko Tomaš, načelnik opštine Prnjavor, kazao je za “Nezavisne” da je idejno rješenje za ovaj projekat urađeno, a da je u toku završetak izvedbenog projekta.
“Na osnovu idejnog rješenja procjene su da će rekonstrukcija koštati 1,3 miliona KM. To se odnosi na sam objekat, bez bilo kakve opreme”, naveo je Tomaš. Ističe da će opremu za kino donirati jedan Prnjavorčanin koji živi i radi u Kanadi.
“S obzirom na to da naš sugrađanin radi u firmi koja se bavi proizvodnjom kino-opreme, najavio je donaciju u vrijednosti od 400.000 dolara. Na osnovu njegove inicijative, pa onda, naravno, i istoričara i naših građana, pokrenuli smo ovu temu i plan je da se ovaj projekat realizuje do kraja ove godine”, rekao je Tomaš.
Napomenuo je i da se unazad dvije godine radi na vraćanju starog sjaja dijelu grada u kojem se nalazi kino “Slavica”.
“To smo počeli sanacijom zgrade Vojnog odsjeka, koja je danas Zavičajni muzej, te izgradnjom kandelabra, odnosno stuba sa pet lampi. Taj poznati stub i simbol Prnjavora uklonjen je 1952. godine, a mi smo ga prošle godine vratili i sada je gotovo identičan svom prvobitnom izgledu. Nadam se da ćemo ove godine završiti i rekonstrukciju stare zgrade opštinske uprave, koja je takođe simbol grada”, kaže Tomaš.
Prvi čovjek opštine Prnjavor ističe da je idejni pokretač mnogih projekata u vezi sa rekonstrukcijom istoričar Dario Topić, kao i da rukovodstvo opštine Prnjavor uvijek ima sluha da njegove ideje realizuje.
Dario Topić, rukovodilac Zavičajnog muzeja u Prnjavoru, za “Nezavisne” je pojasnio da se od trenutka kada je zgrada nekadašnjeg kina “Slavica” iz privatnog prešla u opštinsko vlasništvo, rodila ideja o rekonstrukciji.
“Taj objekat je građen između 1930. i 1940. godine, ne znamo tačan datum i godinu. To je bila dvorana – kafana koju je izgradio gazda Dušan Đerić, koja je nosila naziv ‘Gostiona Dušana Đerića’, a to je današnji kafić-pab ‘Pet lampi’. Između dva svjetska rata gazda Đerić je za svoje potrebe, ali i za potrebe od javnog interesa, objekat dograđivao. Služio je u tom periodu javnosti za održavanje igranki i raznih kulturno-umjetničkih programa. Imam tačne podatke da su tu održavane svetosavske besjede i večeri, a obilježavani su i dani vezani za Kraljevinu Jugoslaviju, kao što je Dan ujedinjenja, kraljev imendan. Sve je to otprilike održavano u toj dvorani i služilo je toj svrsi”, objašnjava Topić.
Kino “Slavica” pod tim nazivom prvi put se pominje nakon Drugog svjetskog rata.
“Nakon prikazivanja projekcije partizanskog filma ‘Slavica’ dvorana postaje bioskop, dobija naziv po istoimenom filmu i od tada se koristi samo u te svrhe”, kaže Topić.
Naš sagovornik ističe da će rekonstruisana zgrada zadržati duh sadašnje, ali i da neće biti samo bioskop, veći i pozorišna scena, hram kulture.
“Zamišljeno je da izgled rekonstruisane zgrade arhitektonski pripada kraju 19. ili prvoj polovini 20. vijeka. To će biti multifunkcionalna dvorana, pravi hram kulture, a naziv ‘Slavica’ će ostati. Maniri slova u nazivu biće identični nekadašnjem izgledu, a sama obnovljena zgrada biće na ponos svim stanovnicima opštine Prnjavor”, zaključio je istoričar Topić za “Nezavisne”.
O filmu “Slavica”
“Slavica” je prvi dugometražni igrani film snimljen u poslijeratnoj Jugoslaviji, koji je premijerno prikazan 29. aprila 1947. godine.
Ratna drama reditelja i scenariste Vjekoslava Afrića snimljena je u produkciji beogradskog “Avala filma”, snimatelj je bio Žorž Skrigin, a naslovnu ulogu igrala je Irena Kolesar.
Radnja ovog filma smještena je u Dalmaciju 40-ih godina 20. vijeka. Siromašna djevojka Slavica i mladi ribar Marin suočavaju se sa problemima u sredini koja ne odobrava njihovu ljubav zbog klasne podijeljenosti društva. Kada se u Dalmaciji podiže ustanak protiv italijanske okupacione vlasti, njih dvoje zajedno sa grupom zadrugara sakrivaju tek sagrađeni ribarski brod kako bi ga predali partizanima.
Okupator ih zarobljava, ali ih partizani oslobađaju i oni se priključuju ustanku. U jednoj bici na moru Slavica gine, a njihov brod, jedan od začetaka Jugoslovenske ratne mornarice, dobija njeno ime.
Jovana Tošić/ Nezavisne novine