Idejni tvorac Studentskog pozorišta Banjalulka i legendarni banjalučki i riječki glumac Bosnnmir Ličanin Likota (78) poslije kreće bolesti preminuo je 28. jula 2022. godine u 18.20 u Kliničko bolničkom centru u Rijeci.
Posmrtni ostaci Bosnimira Ličanina Likote biće kremirani u Zagrebu na groblju „Gaj Urni“, a prema njegovoj posljednjoj želji urna će biti pohranjena na groblju „Kozala“ u Rijeci, u krugu najbližih, dok će komemoracija u dogovoru sa članovima Likotine porodice biti održana u avgustu i u njegovoj Banjaluci.
Rođen je 8. marta 1944. godine u Aranđelovcu, kao Živomir Ličanin. Kao glumac amater prijavio se 1959. godine na audiciju u “Amatersko pozorište” u Prijedoru. Recitovao je revolucionarnu pjesmu Izeta Sarajlića i bio odmah primljen. Tako je njegova glumačka karijera počela sa predstavom Milana Begovića „Pustolov pred vratima“ za koju je tada prijedorski amaterski teatar tražio glumce.
Bio je i padobranac, te je upisao 612 padobranskih skokova.
Kao student aktivno je igrao u amaterskom pozorištu „Branko Krsmanović“ u Beogradu. Diplomirao je hemiju na Prirodno-matematičkom fakultetu u Beogradu 1970. godine.
Prvi profesionalni angažman dobio je 1971. godine u banjalučkom “Narodnom pozorištu Bosanske Krajine“ u predstavi “Gospoda Glembajevi”. Bila je to uloga sveštenika Silbebrandta. Njegovi glumački partneri u toj slavnoj Krležinoj drami bili su Mira Banjanin i Duško Križanec, a reditelj je bio Predrag Dinulović. Jednu godinu radio je kao novinar RTV Sarajevo, kao dopisnik iz Banjaluke, a zatim se ponovo vratio u Pozorište.
U „Narodnom pozorištu Bosanske Krajine“ odigrao je preko pedeset uloga u periodu od 1971. do 1981. godine: Silbrebrant, Vuk, Peti Zmijanjac, Pokojnik, Pehlivan, Togar, Boben, Bojan, Timon Atinjanin, Mefistofel, Hrvoje Vukčić, Japanac, XXX, Viktor, Nepoznati, Prozorov, Prolog, Kovač, Hasanaga, Leonat, Nikoletina Bursać, Škrgo, Meandžić, Franc Bernot, Lans, Pjer Lanžven, Dobričina, Simeun Đak, XX, Marko Volić, Recitator, Lutalica, Putnik, Antipa Zikov, Leo, Sava Savić, Runjo, Lale, Krsta, Jamar Ekdal, Salkica Mehić, Krsitobal, Onucije, Agaton, Barun van der Bluten, Silni, Di.Kroazi Tartif, On, Su, Kobalov, Jakov i Kralj Aleksandar.
Banjalučka publika najviše će ga pamtiti po ulogama Kovača u predstavi „Mistefija Bufo“ Majakovskog, Antipe Zikova u predstavi „Zikovi“ Gorkog i Agatona u nušićevom komadu „Ožalošćena porodica.
Nastupao je i na filmu, televiziji i radiju, a za svoja glumačka ostavarenja dobio je mnogo priznanja: niz glumačkih nagrada na pozorišnom festivalu u Jajcu, nagradu Udruženja dramskih umjetnika Bosne i Hercegovine, nagradu „Veselina Maslešu“ koju je dodjeljivao SIZ grada Banjaluke, a za monodramu “A moja Bosna je nešto treće”, nagrađen je „Srebrnom kolajnom“ na festivalu u Zemunu 1984. godine.
Nakon Prijedora, Beograda i Banjaluke, po preporuci poznatog glumca Karla Burića dobio je poziv od direktora Drame Nenada Šegvića da se pridruži ansamblu HK „Ivana pl. Zajca“ u Rijeci. Privukli su ga novi glumački izazovi, a sve se poklopilo i sa započetom gradnjom porodične kuće u Omišalju na ostrvu Krku. Odmah je uskočio u „Protekciju“ Branisala Nušića, a potom i u ansambl Brešanove „Svečane večere u pogrebnom poduzeću“, koji je režirao sam autor Ivo Brešan. Od tada do početka rata u Bosni u Hercegovini odigrao je najviše glumačkih rola od svih zaposlenih. Tokom ratnih dejstava u Bosni i Hercegovini, želići mir svim narodima, promijenio je ime u Bosnimir i od tada je igrao u nizu veoma značajnih predstava HNK „Ivana Pl. Zajca“ kao što su: „Velika Tilda“ autora Ivana Vidića, u režiji Neni Delmestre, „Jazz“ Filipa Šovagovića u režiji Ivice Buljana, „Gospoda Glembajevi“ Miroslava Krleže u režiji Branka Brezovca, „Slovenska sauna“ Rudija Šeliga u režiji Janeza Pipana, „Zločin i kazna“ F.M. Dostojevskog u režiji Tomija Janežića, „Viktor ili Dan Mladosti“ autora Dušana Jovanovića u režiji Miroslava Međimoreca, „Kraljevo“ Miroslava Krleže u režiji Vite Taufera.
Među Ličaninovim najpoznatijim i najhvaljenijim riječkim ulogama su uloga Bukarice u “Predstavi Hamleta u selu Mrduša Donja”, Glava u “Jazzu” Ivice Buljana i Haklija u nagrađivanom “Komšiluku naglavačke”.
U penziju je otišao 2008. godine.
Osim što je bio glumac, bio je pozoripni pedagog i idejni pokretač studentskih i alternativne pozorišnih scena. Tako je 19. februara 1977. godine na Elektrotehničkom fakultetu u Banjaluci pokrenuo rad Studentskog pozorišta Banjaluka koje egzistira i danas, te dodjeljue godišnje nagrade mladoj glumici ili glumcu, a nagrada nosi ime Likota, što je njegov nadimak. U banjalučkom Studentskom pozorištu bio je aktivan kao reditelj i režirao je četiri predstave: „Molim partiju da me primi u svoje redove“, „Arif Tamburija“, „Ma dara“ i „Zmaj“, a kao supervizor bio je angažovan u predstavi „Crveni kesten“.
Još 1985. godine u riječkom kvartu zvanom Belveder na „Mitingu poezije“ posvećenom ondašnjem Danu mladosti osnovao je Otvorenu scenu „Belvedere“ koja je okupljala većinom mlade ljude, glumce početnike. Voditelj Otvorene scene „Belvedere“ bio je punih dvadeset godina.
Posljednjih godina vodio je „Otvoreno kazalište Omišalj“ na ostrvu Krku.
U svim navedenim amaterskom pozorištu stasali su brojni poznati mladi glumci.
Jedan od posljednih komada odigrao ja sa Anom Bajčić u predstavi „Smih naš bodulski“ autora Iva Žica Klačića u „Otvorenom kazalištu Omišalj“, 2013. godine.
