Poznata banjalučka književnica Stevka Kozić Preradović preminula je u 78. godini nakon kraće bolesti.
“Tužnog srca vas obavještavamo da nas je sinoć, u sedamdeset osmoj godini života, nakon kraće bolesti, napustila naša ugledna pjesnikinja, prozna spisateljica, književna kritičarka, dramski pisac za djecu i odrasle, putopisac, Stevka Kozić Preradović”, saopštilo je Udruženja književnika RS.
Uputili su izraze najdubljeg saučešća porodici, prijateljima i članovima Udruženja književnika RS, čiji je Stevka dio bila od samog osnivanja.
Mjesto i vrijeme sahrane biće naknadno objavljeni.
Stevka Kozić Preradović rođena je u Gornjim Karajzovcima 1945. godine. Školovala se od 1952–1964. Radila kao ekonomista u privredi tri decenije, a iza rata bila pomoćnik direktora u Dječijem pozorištu RS.
Pjesnik, prozni i dramski pisac za djecu i odrasle, književni kritičar, putopisac… Član Udruženja književnika Jugoslavije od 1979, danas Republike Srpske.
Saradnik listova i časopisa od 1961. Objavila tridesetak knjiga poezije i proze. Već 1964. godine nagrađena u Banjaluci za roman u rukopisu “Ključ nisam našao”.
Prevođena selektivno na 16 jezika počev od pjesme “Gost” 1970. Do sada je objavila dva izbora iz poezije na srpskom , četiri na talijanskom, esperantu, francuskom i češkom. Kasno, tek 1973, objavljuje prvu zbirku pjesama ovjenčanu “Kočićevom nagradom“ (Društvo pisaca Bosanske Krajine).
Njeno stvaralaštvo pomno prati kritika, uvrštava u knjige eseja i studija: M. Šindić, Z. Turjačanin, R. Komar, S. Ličina, M. Golijanin, LJ. Lukić itd.
Knjiga priča “Znakovi s neba” bila u užem izboru za “Žensko pero“ u Beogradu, a zbirka poezije “Zrno soli“ za nagradu “Skender Kulenović”. Mnogo nagrada dobila za kratke priče.
Uvrštena u 45 antologija proze i poezije domaćih i stranih autora, te u lektiru od 2003, i studijske programe za dječiju književnost od 2015. g.
Značajnije nagrade dobila za knjige i doprinos razvoju kulture: “Veselin Masleša”, “Šušnjar”, “Kočićevo pero”, “Dragojlo Dudić”, “Pesnički krčag”, “Slovo Kočiću”, “Ključ Modrog grada”, “Pjesma nad pjesmama”, “Zija Dizdarević” UKRS “Knjiga godine”…
Dvije drame: “Revanš” i “Strinina djeca” nagradio na anonimnom jugoslovenskom konkursu i otkupio za izvođenje Radio Sarajevo nekih osamdesetih godina prošlog vijeka.
Djela:
“Pramen strela”, pesme, 1973.
“Vezena jabuka” pjesme,1978.
“La cena del re” s Rankom Preradovićem, Napulj,1982.
“Sve je zemlja”, poezija, 1984.
“Pad Nepoleona“ priče, 1985.
“Dodir duše”, Pjesme, Struga, 1986.
“Luč vremena” pjesme, 1991.
“Put za Isu’ Beograd“, pjesme, 1994.
“Kip svjetlosti” (sonetni vijenac Petru Kočiću), 1997.
“Bila sam ljubičica”, haiku, u pomen Desanki, 1998.
“Pjesme/Poemoj“, koautor, 2ooo.
“Živa brava”, izbor prof. dr Miljka Šindića, 2ooo.
“Na nebo kasnim“, pjesme, 2ooo.
“Znakovi s neba”, priče, 2oo1.
“Između dvije nevjere/ Inter du melfidos”, 2oo3.
“Granum salis / Zrno soli”, poezija, 2oo3.
“Pametna planeta”, poezija za djecu, 2oo5.
“Snježne krpice”, haiku, 2oo6.
“Bezvremen cvijet”, haiku, 2oo6.
“Sunčeva lektira”, poezija za djecu, 2oo8.
“Biserni dvorac”, priče za djecu, 2oo8.
“Vijek ljubavi”, pjesme, 2oo8.
“Vijek ljubavi/ Siecle d’ amour”, pjesme
“Muzika vode“, haiku, 2o11.
“Žena ptak/Žena ptica”, pjesme, 2o13.
“Dva neba”, poezija, 2o13.
“Papirni ključevi”, izbor, 2o13.
“David i Klara”, 2o14/2o15.
“Glas Andrićgrada”, poezija – dva izdanja, 2o16.
“Mjesečev zračak”, haiku, 2o17.
“Dijete u kompjuteru“, 2o19.
“Pokradeni putnik“, putopis, 2022.