Pravoslavni sveštenik protojerej-stavrofor Jeremija Starovlah, njegov sin Aleksandar, te članovi njihove porodice nikada neće saznati ko je naredio, a ko izvršio zločin u kojem su ih prije 12 godina na Palama pripadnici NATO i tadašnjeg EUFOR-a brutalno pretukli, a ostale članove porodice i sveštenike maltretirali, jer je BiH obezbijedila imunitet onima koji su to naložili i počinili.
Pucar navodi da je Ustavni sud BiH odbacio apelaciju porodice Starovlah na presudu Suda BiH, kojom je odbijen njen zahtjev da joj BiH isplati naknadu štete zato što je izvršen zločin nad porodicom.
“Tražili smo da porodici Starovlah bude isplaćena nematerijalna odšteta jer nikada nisu saznali ko je izvršio zločin, niti imaju mogućnost da to saznaju. Smatramo da porodica Starovlah ima pravo, a BiH obavezu da im isplati odštetu, jer je neko snagama NATO-a i EUFOR-a u BiH dao imunitet zbog čega oni nikad neće saznati ko je izvršio zločin”, naglašava Pucar.
On napominje da svako ima pravo da vodi sudski postupak protiv onoga ko mu je načinio štetu, da počinilac bude pronađen, da mu se sudi i da za to bude osuđen. Pucar podsjeća da je nakon napada na Starovlahe upućen dopis zemljama čije su jedinice bile na zvaničnom sajtu NATO-a da bi protiv njih bili pokrenuti postupci zbog toga što je učinjeno.
“Neke od tih zemalja negirale su da su njihove jedinice u tome učestvovale, iako je to nesporno. Na video-snimku koji su mediji prenijeli sa lica mjesta, vidi se da su u tome učestvovale britanske snage, na osnovu oznaka na njihovim uniformama”, navodi Pucar.
On napominje da su sve te zemlje odgovorile da njihovi vojnici imaju imunitet i da se protiv njih neće voditi postupak. Pred Sudom BiH još je u toku postupak koji se odnosi na naknadu članovima porodice Starovlah koji su trajno onesposobljeni za rad, a odluku bi trebalo da donese Drugostepeno vijeće.
“Tražili smo da im mjesečno bude isplaćivana naknada zato što ne mogu da rade. Aleksandar je stoodstotni invalid. On je dobio penziju, ali je to nedovoljno za život, jer mu je svakodnevno potrebna njega. To nije pravična naknada za ono što mu je učinjeno”, naglašava Pucar.
U noći između 31. marta i 1. aprila 2004. godine, u vrijeme vaskršnjeg posta, pripadnici međunarodnih snaga u BiH izveli su klasičnu desantnu akciju na Pale i upali u svešteničke stanove i parohijski dom u kojima su se oni nalazili. Upad je izvršen i u Hram Uspenja presvete Bogorodice, a sve pod izgovorom da traže ratne zločince, konkretno prvog predsjednika Republike Srpske Radovana Karadžića.
Helikopteri sa vojnicima spustili su se na obližnji fudbalski stadion, a u krugu od 100 metara od Parohijskog doma bilo je zabranjeno svako kretanje civilima, od kojih su neki dobili udarce od pripadnika NATO-a i EUFOR-a.
Vojnici SFOR-a eksplozivom su raznijeli vrata parohijskog doma, a potom i vrata dva stana koja su se nalazila iznad Parohijskog doma, a u kojima su živjeli sveštenici Jeremija Starovlah i Miomir Zekić sa svojom porodicama. Neposredno po upadu u stan Starovlaha, vojnici su Jeremijinu suprugu Vitorku zatvorili u jednu sobu, a njega i sina Aleksandra počeli brutalno tući.
Aleksandar, koji se oporavljao od operacije žuči, od siline udaraca pao je u komu. Vojnici SFOR-a upali su i u stan sveštenika Zekića koji se nalazio pored stana Starovlaha.
Jedan od njih je pucao iz puške prema Zekiću, a ubrzo nakon toga su on i njegova supruga bili vezani. Vojnici SFOR-a ušli su i u kuću pored Parohijskog doma, u kojoj su živjeli sveštenik Slobodan Lubarda i đakon Mladen Vidaković.
Vidaković je tom prilikom doživio stres jer su vojnici uperili puške u krevet u kojem je ležala đakonova supruga sa djetetom od 22 mjeseca. Nakon jednočasovnog iživljavanja, pripadnici multinacionalnih snaga su teško povrijeđene Starovlahe helikopterom prebacili u bolnicu u Tuzlu.
Polumrtva tijela samo su unijeli u bolnicu, spustili ih na pod hodnika, nakon čega su napustili ovu zdravstvenu ustanovu. Medicinsko osoblje, sve do telefonskog poziva Vitorke Starovlah, nije znalo o kakvim je pacijentima riječ i ko su oni uopšte.
Iako su pripadnici multinacionalnih snaga tvrdili da su Starovlasi povrede dobili od detonacije eksplozije dinamita, medicinskim nalazima utvrđeno je da su brutalno isprebijani. Jeremija je zadobio povrede glave, grudnog koša, rebara i kičmene kosti i hitno je operisan, kao i Aleksandar, koji je tek nakon neizvjesnog i upornog liječenja izašao iz komatoznog stanja.
Više visokostručnih medicinskih ekipa iz Tuzle, Banjaluke, Vojno-medicinske akademije /VMA/ u Beogradu pregledalo je dvojicu nastradalih i nisu ništa pronašle što bi upućivalo na povrede zadobijene detonacijom ili puščanim zrnima. Svi su saglasni da su povrede nastale jakim udarcima tupim predmetima. Starovlasi su iz Tuzlanske bolnice, gdje su im spašeni životi i pružena maksimalna medicinska pomoć, prebačeni na VMA u Beogradu, gdje je nastavljeno njihovo liječenje. I Istražna komisija o događajima na Palama čiji je izvještaj usvojio i Predstavnički dom Parlamentarne skupštine BiH, potvrdila je da su Starovlasi povrijeđeni “dejstvom tupog predmeta, teškog i zamahnutog mehaničkog oruđa, kao i dijelovima tijela.”
U izvještaju se, kao nesporno, navodi da su vojnici, nakon akcije, teško povrijeđene Starovlahe ostavili u hodniku Tuzlanske bolnice kao NN lica, a da su ljekari odmah konstatovali teške povrede glave, vratnog pršljena i slomljene nadlaktice kod Jeremije, kao i prelom svih kostiju lica i rane na grudnom košu kod njegovog sina Aleksandra. Neposredno nakon akcije, NATO je na svojoj internet stranici saopštio da je u akciji učestvovala mješovita jedinica oformljena od vojnika iz Italije, Slovenije, Velike Britanije, SAD, Rumunije, Mađarske i Austrije.
Zemlje članice NATO-a, čiji su vojnici bili u sastavu EUFOR-a i za koje se vjeruje da su učestvovale u akciji, uglavnom su se oglušile o zahtjeve Okružnog tužilaštva iz Istočnog Sarajeva o utvrđivanju krivične odgovornosti njihovih državljana, osim Italije. Neke od njih, poput Velike Britanije i Slovenije, tražile su da im prvo budu dostavljena imena njihovih vojnika, jer bez toga, navodno, ne mogu da pokrenu istragu.
Svešteniku Jeremiji i njegovom sinu Aleksandru ostale su trajne posljedice od prebijanja. Aleksandar je stoodstotni invalid kojem je stalno potrebna tuđa njega i pomoć. Predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik je 1. aprila 2009. godine, kao tadašnji predsjednik Vlade Srpske, donio odluku da se vjeroučitelju Aleksandru Starovlahu dodijeli izuzetna penzija sa željom da mu se olakša život i da mu bude obezbijeđena neophodna rehabilitacija. Odlukom blaženopočivšeg patrijarha srpskog Pavla sveštenik Starovlah služi u Hramu Svetog Đorđa na Bežanijskoj kosi u Beogradu, gdje i živi sa porodicom./RTRS