Supai je jedino naselje koje se nalazi u Velikom kanjonu, u rupi koja je duboka čak 914 metara. Jedini način da se do ovog mjesta dođe je planinarenje, jahanje ili helikopter.
U ovom naselju živi 2008 ljudi, prema popisu iz 2010. godine, i svi dobijaju poštu na isti način: nekoliko mula se poveže i natovari paketima i pismima. Svaka parcela koja se nalazi u Supaiju ima svoju posebnu poštansku markicu.
Supai je rezervat indijanskog plemena Havasupai, koji živi na ovom mjestu već hiljadu godina i borilo se kako bi zadržalo svoju zemlju. Ime Havasupai znači “narod plave i zelene vode”, a procenjuje se da je ovaj narod proveo više od deset vijekova uzgajajući i loveći na ovom području.
Danas Havasupaiji prije svega bave ručnim radom, a posebno su poznati po spiralnom načinu pletenja korpi. Ali to nije sve.
Kada je vlada Sjedinjenih Američkih Država formirala mnogo rezervata, prisiljavajući brojna plemena da napuste svoja ognjišta i žive u getu, priča plemena Havasupai je bila drugačija. Isprva je zemlja koju je nastanjivalo ovo pleme obuhvatala više od milion hektara. Međutim, kada su Evropljani počeli da naseljavaju ova područja i ekploatišu ih, područje u kom je živjelo pleme Havasupai je postalo traženo. U 19 veku, njihova teritorija se smanjila na 518 hektara. Havasupai su ostali ograničeni na dnu malog kanjona bez zemlje koju obično koriste u zimskom periodu.
Ovo pleme je apelovalo na američki kongres čak sedam puta u toku 66 godina sve dok predsednik Ford nije konačno potpisao važan zakon. Pleme je, zahvaljujući tome, dobilo još 185 hiljada hektara, zajedno sa 95 hiljada hektara Nacionalnog parka „Veliki kanjon“ koji mogu da koriste. Trenutak kada je zemlja plemena Havasupai obnovljena i vraćena prvobitnim vlasnicima jedan je od najvažnijih u savremenoj istoriji indijanskih plemena.
Danas, selo Supai je okruženo jednim od možda i najlepših pejzaža u Americi. Oko sela se nalaze zidovi kanjona i vodopadi, a Havasupai žive u malim i živopisnim kućama. U njemu ima mnogo prenoćišta namenjenim radoznalim turistima, kao i prostora za postavljanje kampova. Iako turizam pruža velike prihode, mnoge pridošlice se još uvek ne osjećaju bezbijedno u Supaiju jer život u kanjonu veoma opasan i poplave su česte.
Još uvijek se priča o događaju iz 2010. godine, kada je 143 turista moralo da se evakuiše, a njihov prtljag i konji su nestali u nanosima vode. Srećom, selo je, ko zna koji put, uspjelo da preživi poplave i da se izgradi iznova.
Ako ste dovoljno hrabri da pređete put od devet kilometara strmom nizbrdicom kako biste otkrili ovaj dragulj Arizone, bićete bogato nagrađeni pošto nigdje na svijetu ne postoji slična sredina.
(NN, nationalgeografic.rs)