U osvit zore, na Nikoljdan, 19. decembra 1992. godine pripadnici vojske koja je sebe nazivala Armijom BiH ušli su iz pravca Goražda desnom obalom Drine u zaleđe srpskih položaja i paleći sve pred sobom, na kućnom pragu dok su se spremali da slome slavski kolač masakrirali žene, starce i djecu.
Desetak zaselaka Gornje Јošanice izbrisano je sa geografske karte, popaljene su ne samo kuće, već i pomoćni objekti i uz nejač, ubijana je i stoka, a gdje su to stigli zločinci su, čak, posjekli i stabla voćaka.
Ubijeno je 56 mještana, mnogi od njih na jeziv način – odsijecanjem dijelova tijela.
Među žrtvama bila je 21 žena i troje djece koja su prethodnog dana sa roditeljima došla iz Foče da na selu dočekaju Svetog Nikolu.
Ubijeni su desetogodišnja Dragana Višnjić, njen tri godine mlađi brat Dražen i dvogodišnja Danka Tanović.
Dragana i Dražen stradali su zajedno sa mamom Olgom /31/, tatom Dragoljubom /39/, stricem Milanom /33/, bakom Zorkom /64/ i djedom Vukadinom Višnjićem /64/.
Uz dvogodišnju Danku Tanović, ubijeni su i njena majka, baka, prabaka, tetka i ujak.
Dankina majka Zora Višnjić imala je 22 godine, a stradali su i dvije godine starija njena sestra Ranka i dvadesetogodišnji brat Vlatko Višnjić, njihova majka Goja /44/ i Gojina majka Stojka /64/.
Ubijeno je 16 Višnjića, devet članova familije Kulić, po pet u familijama Grujičić i Blagojević, zatim četvoro Davidovića, po troje Јegdića, Pljevaljčića i Stojanovića, dvoje Mićevića i Ivanovića, te po jedan član iz porodica Škipina, Stevanović, Јagodić i Tanović.
Na grobljima u Foči i Јošanici svakog Nikoljdana tuga, plač i bolni uzdisaji za nikad prežaljenim jošaničkim mučenicima.
Slavka Đorđevića, kojem su poginuli sestra i zet Јela /50/ i Miladin Višnjić /52/, 29 godina muči saznanje da su nevine žrtve Јošanice stradale na monstruozan način.
Boro Vilotić došao je na groblje da prisluži svijeće za tetku, tetka i mnogobrojnu rodbinu.
“Na današnji dan je nekakva posebna tuga u svima nama i teško je govoriti o svemu. Čitave porodice su stradale dok su slavile krsnu slavu, danas im nema ko svijeću zapaliti. Mi smo prikupili dokumenta, predali tužilaštvu, od toga nema ništa, svjedoci umiru, nema se kome žaliti, ali ne mogu da shvatim kako ljudi koji su to napravili mogu da žive sa tim sjećanjem. Valjda će se nekad neko sjetiti da za ovaj zločin neko odgovara”, kaže Vilotić.
U napadu na Јošanicu učestvovalo je oko 600 pripadnika takozvane Armije RBiH, u 10 grupa raspoređenih na 10 jošaničkih zaselaka.
Poznati su naredbodavci iz ratnog predsjedništva opštine Goražde i vojnog vrha takozvane Armije RBiH, kao i neposredni komandiri jedinica na terenu, ali se još čeka da Tužilaštvo BiH, iz kojeg je u više navrata saopšteno da su istražne radnje u toku, podigne optužnice.
Dušanka Lalović, tada Višnjić, kao osamnaestogodišnja djevojka čudom je izbjegla smrt. Prislužila je danas svijeću svom ocu Tomi Višnjiću i brojnoj rodbini.
– Tužilaštvo ćuti 29 godina, svake godine neka njihova suluda obećanja da će se nešto pokrenuti, da je istraga u toku, ali još ništa. Imamo neka saznanja da su nedavno u Goraždu bila hapšenja i saslušavanja, ali ništa se još konkretno nije desilo – kaže Dušanka, koja je sekretar u opštinskoj Organizaciji porodica poginulih.
Predsjednik Predsjedništva opštinske Boračke organizacije Srđan Stanković ističe da se sve zna ko je koga ubio i da niko više nema povjerenja u Tužilaštvo BiH i državu.
– Zna se u Јošanici poimenično i ko je djecu zaklao. Ako Tužilaštvo ništa ne preduzima, ne treba onda ni da postoji – rekao je Stanković.
U selu Hodžići, na imanju Višnjića u blizini spomenika, izgrađena je crkva u znak vječnog sjećanja na jošaničke mučenike, koja je ove godine završena i osveštana.
Obilježavanje godišnjice stradanja tradicionalno se održava u maju povodom ljetnog Nikoljdana, a crkva je ponijela ime svetih Ćirila i Metodija praznika koji se, takođe, proslavlja u maju.
RTRS