Veliki srpski pisac, pjesnik i narodni tribun Petar Kočić /1877-1916/ rođen je 29. juna 1877. godine.
Kočić je rođen u selu Stričići kod Banjaluke, a osnovnu školu pohađao je u manastiru Gomionica, u kojem se njegov otac zakaluđerio i živio kao iguman.
Gimnaziju je upisao u Sarajevu, ali su ga vlasti istjerale zbog “srbovanja”, pa je prešao u Beograd.
filozofiju je studirao u Beču, u Sarajevu je radio kao činovnik, ali su ga opet protjerali, jer je učestvovao u radničkom štrajku.
Bio je jedan od najistaknutijih pisaca u srpskom realizmu i nacionalni borac protiv austrougarske okupacije BiH.
Po povratku sa studija slavistike u Beču i službovanja u Srbiji i Skoplju, Kočić je dugo bio bez posla, osuđivan je i tamnovao u Banjaluci i Tuzli.
Nije podnosio okupaciju i socijalnu nepravdu i otvoreno se zalagao za srpske nacionalne interese.
U Banjaluci je pokrenuo list “Otadžbina”, koji je često zabranjivan. Јedrim i sažetim pripovijedanjem i svježim poetskim jezikom snažno je prikazao planinski zavičaj, život u njemu i sudbinu seljaka, a u satirama je britko kritikovao prilike u kojima su živjeli bosanski seljaci pod austrougarskom okupacijom.
Osim “Јazavca pred sudom”, značajnija Kočićeva djela su “Pjesme”, zbirke pripovjedaka “Sa planine i ispod planine”, te “Јauci sa Zmijanja”.
Značajna je i njegova satira “Sudanija”.
Petar Kočić je, osim pisanja, zauvijek ostao povezan sa srpskim krajiškim kmetom, prema kome je iskazivao ljubav i razumijevanje.
Bio je borac ne samo protiv okupatora, već i protiv ekonomskog ropstva.
Kao znak sjećanja na ovog velikana srpske književnosti, u Republici Srpskoj dodjeljuju se nagrade Kočićevo pero /četiri puta godišnje/ i Kočićeva knjiga /na kraju svake godine/, a svakog avgusta održava se manifestacija iz oblasti kulture Kočićev zbor.