Prvo će Francuska predati oko 3.000 kvadratnih metara svoje teritorije Španiji, bez ijednog ispaljenog metka.
Potom će, za šest mjeseci, Španija svojevoljno tu teritoriju vratiti Francuskoj. I tako je već više od 350 godina.
Francusko baskijsko ljetovalište Endaj posljednje je naselje prije granice sa Španijom. Van sezone, na njegovim predivnim krivudavim pješčanim plažama izležava se stotine foka. Ipak, ako bolje pogledate, vidjećete da su to zapravo odvažni surferi u kostimima za ronjenje.
Tik preko vode je španski znameniti grad Ondaribija na koji se nadovezuje moderniji gradić Irun. Prirodna granica ide tokom rijeke Bidasoe koja svojim estuarom – ljevkastim zalivom – čini granicu između dvije države.
Ako krenete rijekom uzvodno, pogled na obale se mijenja. Raznobojne zgrade baskijskog pejsaža smjenjuju industrijska skladišta na francuskoj, i neprivlačni stambeni blokovi na španskoj strani.
Ali ono što je bitno je Ostrvo fazana (na francuskom Ile des Faisans, na španskom Isla de los Faisanes).
Tokom tri mjeseca, Španci i Francuzi su na ostrvu, koje je smatrano ničijom zemljom, pregovarali kraj dugog rata. Na obje strane postavljeni su drveni mostovi. Kada su pregovori počeli, vojske su bile u pripravnosti.
Rezultat je bio mirovni sporazum – Pirinejski dogovor. Razmijenjene su teritorije, a granice iscrtane. Sporazum je potvrđen kraljevskim vjenčanjem – francuski kralj Luj Četrnaesti oženio je kćerku španskog kralja Filipa Četvrtog.
Jedna od odredbi sporazuma govori da će samo ostrvo ostati podijeljeno između dvije zemlje, a da će se nadležnost rotirati. Tokom šest mjeseci jedne godine, od 1. februara do 31. jula, biće pod španskom upravom, a narednih šest mjeseci pod francuskom.
Ova vrsta zajedničkog suvereniteta naziva se kondominijum, a Ostrvo fazana jedan je od najstarijih primjera.