Novo otkriće o potonuću “Titanika” pokazuje da je neobično svjetlo koje se pojavilo na nebu možda krivo za najveću katastrofu na moru u istoriji.
Aurora borealis, jaka polarna svjetlost, čije je pojavljivanje povezano sa geomagnetnim olujama, obasjavala je nebo u noći 15. aprila 1912. godine, kada je u Atlantskom okeanu potonuo “Titanik”:
Stručnjaci sada smatraju da je upravo geomagnetna oluja, koja je izazvala auroru, uticala na sistem navigacije i komunikacije broda i dovela do toga da više od 1.500 ljudi izgubi život, piše u naučnoj studiji čiji je autor Mila Zinkova sa Univerziteta Kalifornija.
Tako je geomagnetna oluja ne samo možda skrenula brod sa kursa, već i dovela do toga da drugi brodovi ne dobiju na vrijeme poziv za pomoć sa “Titanik”, zbog čega je tragedija imala mnogo veće razmjere nego da toga nije bilo.
Zinkova se poziva na svjedočenja preživjelih i očevidaca, koji navode kako je aurora bila vidljiva u noći potonuća.
Kako objašnjava, aurora se formira tokom solarnih oluja, koje negativno mogu da utiču na električne i magnetne uređaje, kao što su kompasi ili radio-stanice.
Prema ovoj studiji, odstupanje kompasa od samo 0,5 stepeni moglo je da odvede “Titanik” van zone bezbjedne od ledenih santi, s kojom se brod sudario.
U istorijskim dokumentima zabilježeno je i da su neki brodovi čuli čudan radio-signal u vrijeme kada je “Titanik” slao poziv za pomoć, a mnogi, iako su bili relativno blizu, uopšte ga nisu ni čuli, tako da je samo jedan brod stigao da pomogne u spasavanju preživjelih.