Nekadašnje pripadnike takozvane Armije BiH Muhameda Adžema, Omera Uglješu, Senada Halilovića i Sulju Karkelja, Okružno tužilaštvo u Istočnom Sarajevu tereti za učešće u ubistvu ratnih zarobljenika, goraždanskih Srba 1992. godine – Boška i Đoke Lasice, Njegoša Ćehe, Koje Vukovića, Branislava i Budimira Todorovića, Tioslava Radovića i Ratomira Klačara.
Srpski vojnici zarobljeni su u avgustu 1992. godine na brdu Trovrh kod Goražda i odvedeni u goraždansku policijsku stanicu gdje su i ubijeni. Do sada su identifikovani samo posmrtni ostaci Budimira Todorovića i Tioslava Radovića.
Na ročištu održanom 5. marta svjedok Tužilaštva Mira Lasica izjavila je da su na releju na brdu Trovrh kod Goražda među srpskim vojnicima koji su zarobljeni 21. avgusta 1992. godine bili i njen suprug Boško i sin Đoko, koji su kasnije ubijeni.
Ona je rekla da je o stradanju supruga i sina saznala od bivših komšija i nekoliko lica koja su bila zatvorena u prostorijama SUP-a u Goraždu.
– U mjestu Ivanjica, gdje sam bila od 9. jula, od Elvedina Mašića sam saznala da su moj suprug i sin dovedeni u SUP, gdje su mučeni, a da je Rade Klačar ubijen. Dino Raščić mi je rekao da su svi s Trovrha živi, a po dolasku u Čajniče, od ljudi koji su bili zatvoreni saznajem da su Boško i Đoko bili mučeni, ispričala je Lasica.
Miroslav Čarapić, bivši zarobljenik SUP-a u Goraždu, rekao je Lasici da su se iz ćelija čuli krici, te da se tek kasnije saznalo da su tu mučeni borci Vojske Republike Srpske s Trovrha.
Po okončanju ročišta, Lasica je rekla novinarima da se četvorica optuženih za stradanje njenih najmilijih nalaze u sudnici, ali da očekuje da pored njih bude i rukovodstvo goraždanskog SUP-a iz tog perioda.
– Zna se ko je 1992. godine bio na njegovom čelu – Ibro Merkez, Predrag Bogumić zvani Braco i ostali koji su bili zaposleni. Ova četvorica optuženih nisu ih mogla zarobiti i ubiti bez nečijeg naređenja, navela je Lasica.