U zajedničkom autorskom tekstu piše da je UN rezolucija o Srebrenici podstakla debatu oko proizvoljne istorijske pravde, a posebno uloge Njemačke u zvjerstvima nad Srbima tokom Drugog svjetskog rata.
Zurof i Nikolić navode da je prije nešto više od dva mjeseca Generalna skupština UN usvojila rezoluciju koju nije podržala većina njenih država članica /84 su glasale `za`, no 68 zemalja je bilo uzdržano – 19 je glasalo protiv, dok 22 zemlje, uključujući Izrael, nisu prisustvovale glasanju/.
– Usvojenom rezolucijom se 11. jul proglašava `Međunarodnim danom sjećanja i obilježavanja genocida u Srebrenici 1995. godine`, osuđuje negiranje genocida, kao i veličanje ratnih zločinaca. Zašto je, među tako mnogo masakra počinjenih tokom moderne ere, ovaj gnusni ratni zločin izabran da bude označen kao slučaj genocida? Generalna skupština UN je to učinila, uprkos činjenici da je ogromna većina Bošnjaka koji su izbjegli u Srebrenicu, zvanično proglašenom za utočište bosanskih muslimana, ostala pošteđena od trupa Republike Srpske. Štaviše, sve žene, djeca i starci, koji su činili ogromnu većinu od 25.000 izbjeglica, pušteni su nepovrijeđeni – piše u tekstu.
Ovakva apsurdna odluka, napominju autori teksta, nije nešto neobično za UN, okarakterisane političkim igrama, gdje određeni politički saveznici imaju automatsku većinu.
– U datim okolnostima Srbija nije imala šanse da onemogući donošenje ove rezolucije. Izraelci mogu da se saosjećaju sa Srbijom s obzirom na to da je i Izrael bio žrtva očigledno politički motivisanih rezolucija i nepravednih kritika izrečenih u Generalnoj skupštini. Najpoznatija i najnečuvenija među njima je bila rezolucija `Cionizam je rasizam` – navode Zurof i Nikolić.
Dok Srbija može pronaći utjehu u činjenici da je većina članica Generalne skupštine odbila da podrži rezoluciju, oni ističu da jedan od aspekata koji najviše frustrira jeste činjenica da je rezoluciju predložila i kosponzorisala Njemačka.
– Dok je njemačka odgovornost za užasno `konačno rješenje` sprovedeno od nacista s ciljem potpunog uništenja evropskih Јevreja opšte poznata, malo ljudi van bivše Јugoslavije je svjesno obima i okrutnosti nacističkih zločina nad Srbima tokom Drugog svjetskog rata – piše u tekstu koji je objavio “DŽerusalem post”.
Nacistička brutalnost, dodaje se u tekstu, bila je vidljiva već od prvoga dana invazije na Јugoslaviju, započete u aprilu 1941. godine, kada je izvršeno bombardovanje Beograda, tokom kojeg su Narodna biblioteka i njena dragocjena zbirka knjiga, neke čak iz 12. vijeka, u potpunosti uništene. Ovo je bilo praćeno, na područjima pod njemačkom vojnom okupacijom, organizovanjem zloglasnih nacističkih koncentracionih logora, poput Banjice u Beogradu i ozloglašenog Crvenog krsta u Nišu, gde je ubijeno oko četrnaest hiljada nevinih osoba, većinom Srba.
CRNI OKTOBRI SVUDA
Zurof i Nikolić su u tekstu naglasili da su organizovanje koncentracionih logora pratile masovne odmazde nad srpskim civilnim stanovništvom, po svojoj prirodi daleko drastičnije od mjera preduzetih u drugim okupiranim zemljama /100 civila, u nekim slučajevima uključujući djecu, strijeljano je za jednoga ubijenog njemačkog vojnika, a 50 za ranjenog/. Najozloglašeniji masovni zločin nevinih dogodio se u Kragujevcu tokom prikladno nazvanog “Crnog oktobra” 1941. godine.
– Značajan broj Folksdojčera /etničkih Nijemaca/, stanovnika Јugoslavije, imao je ulogu pete kolone tokom godina koje su prethodile ratu, da bi se potom pridružili nacističkim osvajačima, mnogi od njih dobrovoljno pristupajući 7. SS dobrovoljačkoj brdskoj diviziji Princ Eugen – naveli su autori teksta.
U tekstu se naglašava da su na aneksiranim područjima Јugoslavije, saveznici Nijemaca počinili stravične zločine nad srpskim civilima, uz punu dozvolu i podršku nacista.
– U tom pogledu najviše su se istakle hrvatske ustaše, koje su pokrenule kampanju genocida nad Srbima, koji su tokom nje bili masovno ubijani u njihovim sredinama i koncentracionim logorima izgrađenim širom Nezavisne Države Hrvatske /NDH/, koju su Nijemci oformili nakon okupacije Јugoslavije. Srbi, Јevreji, Romi ali i Hrvati antifašisti bili su mučeni na najstrašnije načine, na kraju i ubijani u Јasenovcu, logoru koji je postao simbol ustaške svireposti i izopačenosti – navodi se u tekstu.
NACISTIČKA NjEMAČKA SNOSILA ЈE POTPUNU ODGOVORNOST
Zurof i Nikolić ističu da je čak i njemački vojni izaslanik u Zagrebu Edmund Glez fon Horstenau oštro kritikovao strašna ustaška zvjerstva, upozoravajući da će ona izazvati ustanak lokalnog srpskog stanovništva.
– Nacistička Njemačka je i za njih snosila potpunu odgovornost. Ona ne samo da je stvorila preduslove, već je i osmislila NDH. Nacistička Njemačka nikada nije ni pokušala da obuzda ustašku kampanju genocida koju je pokrenuo diktator NDH Ante Pavelić. Naprotiv, Hitler mu je istakao da ako NDH želi da bude stabilna, netolerantna nacionalistička politika mora da se vodi 50 godina, jer prevelika tolerancija samo može stvoriti probleme – piše u tekstu.
U tekstu se navodi da je šef Spoljnopolitičkog odbora njemačkog Bundestaga Mihael Rot, govoreći o negativnim reakcijama Beograda na donošenje rezolucije o Srebrenici, nazvao ih “sramnim i razočaravajućim”, istovremeno sugerišući da inicijativa za donošenje slične rezolucije o Јasenovcu izgleda kao pokušaj skretanja pažnje. “Nije poenta u tome da jedni upiru prstom u druge”.
– Uprkos razumijevanju onoga što je Rot htio da kaže, nedostatak elementarnog izraza žaljenja i kajanja je neprihvatljiv. Zasigurno se ne radi o izostanku odavanja počasti žrtvama kao takvim, već o odsustvu posebnog razmatranja njihove sudbine, što se očekivalo od Njemačke, koja je snosila punu odgovornost i za Јasenovac. Do danas, međutim, na Balkanu ne postoji osjećaj da je Njemačka ikada izrazila kajanje ili žaljenje za zločine počinjene nad Srbima – ističu Zurof i Nikolić.
Naprotiv, naglašavaju Zurof i Nikolić, iz političkih razloga, prečesto se svrstavala na stranu onih koji su radili na štetu Srbije.
– Njemačka je među najznačajnijim investitorima i spoljnotrgovinskim partnerima Srbije. To je svakako jedna od centralnih zemalja EU, toliko važne samoj Srbiji. Upravo zbog toga, prirodno je očekivati izraz istorijske odgovornosti prema srpskom narodu i poštovanja prema njegovim žrtvama – piše u tekstu.
Izvor: RTRS