Direktor Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. vijeku Milivoje Ivanišević ocijenio je da su događaji iz jula 1995. godine u Srebrenici “festival neistina, falsifikata i podvala”, te da se niko ne pita šta se prije toga dogodilo sa srebreničkim Srbima.
Ivanišević je rekao Srni da su muslimanske snage u selima oko Srebrenice ubile “na hiljade Srba”, djecu, žene i nemoćne, te smatra da je “neprimjereno svijetu” da vlasti traže da se tim, jučerašnjim ubicama, dođe i donosi cvijeće.
On je naveo da je posljednju Srpkinju, koja je imala 80 godina i 40 kilograma, našao na ulazu u soliter ispred zgrade srebreničkog SUP-a.
“Jedina Srpkinja, pa i nju su zaklali. Pa dobro, kad pitate šta je sa muslimanima, što ne pitate šta je sa Srbima? Je li to sudbina Srba?”, pita Ivanišević.
On je napomenuo da je na muslimanskom groblju u Potočarima sahranjeno svega tri odsto civila, a da su 97 odsto vojnici, koji su “palili i žarili po srpskim selima, koji na duši imaju hiljade ubijenih Srba”, a sada su “ispali civilne žrtve”.
“Zamislite da Nemci traže da se neko poklanja SS-ovcima ili gestapovcima. Pa to je, skromno rečeno, velika, belosvetska glupost”, istakao je Ivanišević.
On je podsjetio na činjenicu da u masovnim grobnicama nisu otkopani posmrtni ostaci ni 2.000 lica, a da je u groblje “stavljeno više od 8.000”.
Ivanišević je naglasio da su identifikovani posmrtni ostaci četiri muškarca srpske nacionalnosti, a da je jedina žena, čiji su posmrtni ostace izvađeni iz masovne grobnice, bila Srpkinja Branka Matić.
“Činjenica je da u masovnim grobnicama nije bilo ženskih tela. Činjenica je da je na spisku sa oko 11.000 nestalih iz avgusta 1995. godine bilo svega 36 žena. Te dve činjenice potvrđuju moj zaključak i saznanje da tu nije bilo civilnih žrtava i sve što se podmeće je jedan običan lopovluk međunarodnih eksperata, medija i, dabome, muslimana kojima je toliko slatka reč genocid, da je drže ko šećerlemu u ustima”, rekao je Ivanišević.
On je podsjetio da su u Srebrenici bile stotine zarobljenih Srba i da nijedan od njih nije pronađen živ, te da za njih niko ni ne pita, a pritom “svi pitaju za muslimanske ratne zarobljenike”.
“To je bezočnost čak i ljudi iz Beograda, koji dolaze u ime nekih partija i stranaka. Ovaj /Saša/ Janković, koji najavljuje da će ići, da li će on pitati – ljudi gde su vam Srbi? Gde su srpski zarobljenici koje ste hvatali po okolnim selima”, upitao je Ivanišević.
Prema njegovim riječima, za ubijene srpske zarobljenike niko ne odgovara, dok se cijeli svijet digao na noge “zato što je strijeljana grupa muslimanskih ratnih zarobljenika”.
Ivanišević je podsjetio da su muslimanske snage u selima oko Srebrenice ubile “na hiljade Srba”, i to djecu, žene i nemoćne, te smatra da je “neprimjereno svijetu” da vlasti traže da se tim, jučerašnjim ubicama, dođe i donosi cvijeće.
On smatra da nema nikakve logike u tome da se genocidnim naziva narod koji spasava djecu neprijatelja, dok njegovu vlastitu ubijaju, te je podsjetio na slučaj dvanaestogodišnjeg dječaka Mehmedalije Ahmića, koji je u maju 1993. godine gotovo izgorio na muslimanskoj teritoriji.
Ahmić je pritrčao humanitarnoj pomoći, bačenoj padobranom u kontejnerima koji su bili umotani fluorescentnim i zapaljivim folijama, a neko ko je stigao sa njim nije pazio, te je signalnom raketom zapalio tu tkaninu.
Ivanišević podsjeća da su LJekari bez granica molili Srbe da uzmu dječaka, te da su ga Srbi iz Bratunca preuzeli, pozvali Beograd da pošalje helikopter kojim je prebačen na Vojnomedicinsku akademiju, gdje se dvadesetak ljudi dobrovoljno javilo da da kožu za presađivanje.
“Dete je lečeno dve godine, izlečeno je i vraćeno porodici. Pa zar narod koji je genocidan tako spašava neprijateljsku decu? I to narod koji je učinio toliko da spasi dete koga njegovi rođeni nisu spasavali”, rekao je Ivanišević, te ukazao da ima još plemenitih postupaka čestitih ljudi iz Srebrenice i Bratunca koje su činili tokom rata, kao i u julu 1995, a danas im se podmeće.
Direktor Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. vijeku ocijenio je da su događaji iz jula 1995. godine u Srebrenici “festival neistina, falsifikata i podvala” u kome se stalno “podgrijava i vrti u krug ono što su napravili mediji i što je u ono vrijeme bilo potrebno državama koje su nas bombardovale”.
“Oni zanemaruju najkrupniju činjenicu – a to je da muslimani nisu imali civilnih žrtava. Više su imali civilnih žrtava u atentatima u Parizu, Istanbulu i Londonu, nego u Srebrenici u jula 1995. godine”, zaključio je Ivanišević.