Prema tom planu, BiH je trebala biti decentralizovana i podijeljena na 10 autonomnih regija.
To je bio posljednji plan za ujedinjenu BiH, a svi kasniji predviđali su njenu unutrašnju podjelu i potvrđivali postojanje Republike Srpske.
Plan je prihvatila Hrvatska, a lider bosanskih muslimana Alija Izetbegović potpisao ga je poslije dugog oklijevanja i uz više ograda i uslova.
Na zasjedanju Narodne skupštine Republike Srpske na Јahorini 1993. godine, uprkos međunarodnim pritiscima, poslanici su odbacili faktičko ukidanje Srpske.
Od pet mirovnih planova za BiH Srpska je prihvatila četiri – Beogradski sporazum, koji je predviđao skraćenu Јugoslaviju /Srbija, Crna Gora, Makedonija i BiH bez unutrašnjih granica/, Kutiljerov plan sa tri nacionalna kantona, Oven-Stoltenbergov plan o tri republike sa nacionalnim većinama i, na kraju, Dejtonski mirovni sporazum.
Najviše mirovnih planova odbacila je ratna vlada Alije Izetbegovića.