Na današnji dan 2000. godine naučnici su dekodirali 85 odsto ljudskog gena – što je, prema mišljenju mnogih, najveće otkriće u istoriji čovječanstva.
Od tada kreće prava revolucija u pronalaženju raznih mogućnosti za liječenje bolesti koje odnose milione života.
Naučnici su napravili veliki korak ka pronalasku lijeka za Alchajmerovu bolest. Ključ njihovog uspjeha nije bio u mozgu miševa, što je standardna praksa u naučnom istraživanju, već u ljudskom.
Naučnici Instituta Gledston, nezavisne biomedicinske institucije u San Francisku, otkrili su uzrok primarno genetičkog faktora rizika za Alchajmerovu bolest, a možda su pronašli i način da “izbrišu” njene posljedice.
Nauka je otkrili i mogućnost da putem gena utiče na emotivni život ljudi.
Pronađen je “vrlo specifičan gen”, koji omogućava da se osjećamo srećnim i da imamo kapacitete za sretnu vezu.
Nauka je utvrdila implikacije gena “5-HT1A”, koji kontroliše hormon sreće – serotonina.
Tokom studije, 579 kineskih studenata podvrglo se genetskom testiranju koje je pokazalo značajne veze između njihovih varijacija gena i ljubavnog statusa.
Naučnici sada pokušavaju da izmijene gene u ljudskom tijelu da bi permanentno izmijenili DNK osobe i tako izliječili bolesti.
Prvi eksperimenti rađeni su na pacijentima koji boluju od metaboličke bolesti zvane “Hanterov sindrom”.
Pacijenti primaju intravenozno milijarde kopija “korektivnog” gena i genetički “alat” koji treba da isječe njegov DNK na tačno određenom mestu i poprave njegovo stanje.
Naučnici su i ranije mijenjali ljudske gene, ali su to činili u laboratoriji, na izvađenim ćelijama koje su potom vraćali u pacijente. Postoje i genske terapije koje ne uključuju izmjene DNK.
Naučnici su uspjeli da identifikuju gen koji može da izazove depresiju i na koji može da se utiče lijekovima.
Stručnjaci za neuronauku utvrdili su da taj gen može da pokrene depresiju kod miševa, ali i ljudi.
Oni tvrde da se jednostavnim mijenjanjem nivoa gena osoba može učiniti manje depresivnom.
Ni autizam više ne izgleda kao nerješiva bolest. Taj poremećaj ponašanja ima brojne genetske uzroke, a njegovi simptomi su povučeno i “repetitivno” ponašanje i izbjegavanje svake društvene komunkacije.
Istraživači su uspjeli da preokrenu neke od procesa razvoja tih simptoma tako što su pronašli specifični gen “Šank3”, koji nedostaje nekima od onih koji pate od autizma.
Veliki broj naučnika tvrdi da moderni čovjek vodi porijeklo od primata sličnog majmunu. Oni navode modernu analizu krvi kao i straživanja u kojima su upoređivali čovjeka sa šimpanzama i Rezus majmunima.
Međutim, neki naučnici, vođeni analizama krvi, smatraju da je ljudski genetski kod “napisao” vanzemaljski “programer”. Oni smatraju da su “napisane” dvije verzije ljudskog genetskog koda, veliki i osnovni kod, dok čovjek koristi samo osnovni.
Genetika navodi da čovjek može da naslijedi samo one osobine koje su imali njegovi preci, a izuzetak su slučajevi mutacije.
Ako čovjek i majmun vode porijeklo od istog pretka, onda bi trebalo da se i njihova krv isto razvila, jer se krvni faktori prenose izuzetno tačno.
Ali, onda se postavlja pitanje otkud RH negativan faktor?
Ono što je čudno jeste činjenica da su ljudi sa nultom negativnom krvnom grupom “univerzalni davaoci”, što znači da oni mogu dati krv bilo kojoj drugoj krvnoj grupi.
Poznato je da se životinje, a i druga živa bića, pare samo sa pripadnicima svoje vrste bez obzira na boju i veličinu. Zbog toga se i postavlja pitanje zašto se javlja hemolitička bolest kod ljudi, ako su svi iste vrste?
Ljudska DNK ima 25.000 gena, kako su otkrili molekularni biolozi, ali se smatra da 27 odsto DNK nema nikakvu funkciju.
Naučnici svakodnevno objavljuju nova genetička otkrića koja mijenjaju pogled na razvoj čovjeka.
Zato se 26. jun 2000. godine godine smatra jednim od najvažnijih, a možda i najvažnijm danom u istoriji nauke i ljudskog roda.
SRPSKAINFO