Veliki ruski i svjetski pisac, po mišljenju mnogih, i jedan od najvećih književnih virtuoza druge polovine 20. vijeka, Mihail Afanasijevič Bulgakov rođen je na današnji dan 1891. godine u Moskvi.
Doktor po obrazovanju, a pisac po ljubavi i daru, Bulgakov se nekoliko godina bavio svojom profesijom po najzabitijim ruskim selima, a 1923. preselio se u Moskvu i započeo život pisca. Pisao je pripovijetke, drame i romane razvijajući poseban autorski stil i preoblikujući gogoljevsku tradiciju groteske, fantastike i društvene satire. Bulgakov je doživio da se njegovi komadi zabranjuju i skidaju s repertoara, da se cijelog života bori sa cenzurom i da većinu svojih djela ne vidi u štampanom izdanju.
Zbog romana koji govori o građanskom ratu “Bijela garda”, kasnije dramatizovanog pod nazivom “Dani Turbina”, bio je meta napada samog Staljina. Sličan gnjev izazvao je književnim remek-djelom “Majstor i Margarita”, koje je štampano tek 1966. godine, 26 godina nakon njegove smrti.
Za piščevog života objavljeni su samo prvi dio romana “Bijela garda”, ciklus priča “Bilješke mladog doktora” i novinski feljtoni.
Očajan što su ga kao pisca “sahranili”, Bulgakov je mnoge svoje rukopise sam spalio, a nekoliko puta pisao je samom Staljinu, moleći ga da ga protjera iz zemlje i da mu tako omogući da diše i piše nesputano.
“Na širokom planu ruske književnosti bio sam jedan jedinstveni književni vuk. Savjetovali su mi da ofarbam krzno. Besmislen savjet. Bio vuk ofarban ili ošišan, ipak ne liči na pudlicu. Sa mnom su postupili kao s vukom. Nekoliko godina su me gonili po pravilima književne hajke, u ograđenom toru…”, pisao je Bulgakov Staljinu. U to vrijeme bio je spreman na samoubistvo, napisao je čak i oproštajne stihove kao što je svojstveno ruskoj tradiciji.
Ipak, Staljin mu nikada nije dozvolio da ode, cinično mu je odgovorio pitanjem: “Zar smo vam toliko dosadili?” Ali na njegovu intervenciju 1930. Bulgakov je zaposlen kao dramaturg u Moskovskom hudožestvenom teatru. Svoja djela, međutim, i dalje nije mogao da objavljuje, sve njegove drame skinute su s repertoara svih pozorišta, i mada mu je čuveni MHAT dao veliku pozorišnu sreću, mnogi su ga pominjali kao teatar koji je ubio Bulgakova.
Bulgakov se teško razbolio i oslijepio, pred njegovu smrt mnogi umjetnici iz MHAT-a priznali su veliku krivicu, a on je, kao i Majstor u njegovom romanu, utočište pronašao u predjelima “vječitog mira” i u ljubavi sa Margaritom, a njegovo djelo ostalo je da traje u besmrtnosti i vječnosti.
(Nezavisne)