Lazanski u autorskom tekstu, koji danas objavljuje beogradska “Politika”, pita da li najavljenom rezolucijom o Srebrenici Britanci žele da nametnu Srbima u Republici Srpskoj i Srbiji osećaj kolektivne krivice.
“Zašto bi zločin počinjen u ime jedinstvene BiH bio manje za osudu od zločina počinjenog u ime Republike Srpske? Pomirenje na Balkanu zahteva punu istinu. Bez nje – nema ni pomirenja”, ocijenio je Lazanski.
On napominje da su neke činjenice o ratnim dešavanjima u Srebrenici nesporne, uključujući i onu da je tu bilo sjedište 28. muslimanske divizije, koja je od 1992. do 1995. godine iz te zone dejstvovala po srpskim okolnim selima, ubivši 3.000 Srba, čija su imena poznata.
“Srebrenica je bila demilitarizovana zona pod zaštitom UN i pod kontrolom plavih šlemova. No, u Srebrenici je bilo i sedište 28. muslimanske divizije, koja je od 1992. do 1995. godine iz te zone sistematski dejstvovala po srpskim okolnim selima, ubivši 3.000 ljudi – Srba čija su imena poznata, a spisak je pre nekoliko godina objavljen”, ističe Lazanski.
On je naglasio da je u događajima koji su uslijedili 1995. godine došlo do egzekucije određenog broja ratnih zarobljenika, što jeste zločin, ali nije i genocid ukoliko se strogo pravno gleda na definiciju genocida.
“Osim toga, ako je portparol Tužilaštva BiH svojevremeno izgovorio broj od 1.500 ubijenih, otkuda sada broj od navodno 8.000 ubijenih ljudi? Zašto se Ujedinjene nacije nisu postarale da Srebrenica zaista bude demilitarizovana zona? I šta sada najavljenom rezolucijom žele Britanci? Da nametnu Srbima u Republici Srpskoj i Srbiji osećaj kolektivne krivice?Čitanje istorije preko zločina pretpostavlja da se zločin identifikuje, svaki prouči ponaosob, da se ispita njegov kontekst, njegovo izvršenje”, ističe Lazanski i konstatuje da bez istine nema ni pomirenja na Balkanu.