U Centru za razminiranje najavljuju da će do kraja sljedeće godine Srbija biti očišćena od kasetne municije.
Branislav Kapetanović je deaktivirao više od hiljadu bombi, tokom NATO bombardovanja i do novembra 2.000. godine
“Ja sam nastradao od kasetne bombe novembra 2000. godine u Sjenici na aerodromu Dubinje. Borio sam se preko četiri godine u bolnici, imao sam 25 operacija”, kaže Branislav Kapetanović.
Od tada se bori za zabranu takozvanih žutih ubica. Ambasador je Međunarodne koalicije protiv kasetne municije.
“Najveća zasluga je što smo uspjeli na neki način da privučemo i NATO snage da uđu u zabranu kasetnih bombi”, kaže Kapetanović.
Neeksplodirane bombice vrebaju svoje žrtve i decenijama nakon vojnih operacija. U 95 odsto slučajeva žrtve su civili, od kojih trećina djeca.
“Ona je živa i aktivna sve dok se ne nađe i dok se ne uništi”, kaže Dejan Ivanović iz Udruženja “Podrška. Prava. Pristup”.
Do sada je u Srbiji očišćeno oko 22 miliona kvadratnih metara zagađenih kasetnom municijom, a treba očistiti još tri miliona 700 hiljada kvadratnih metara.
Jovan Sikimić iz Centra za razminiranje kaže da su to opštine Sjenica, Tutin, Bujanovac, Niš i vrh Kopaonika.
“Grupe mina imamo na oko tri miliona i 100 hiljada kvadratnih metara u opštini Bujanovac i ova ostala neeksplodirana sredstva smatramo da zagađuju oko 17.000 kvadratnih metara – to su opštine Paraćin, Vranje, Kraljevo, Leskovac”, kaže Sikimić.
Srbija ima problem i sa neeksplodiranim bombama iz Prvog i Drugog svjetskog rata. Centar za razminiranje uradio je i procjenu rizika za teren gdje će se graditi “Beograd na vodi”.
“To govori da je to jedan potencijalni rizik prilikom izvođenja radova kao što će ovo da bude, mi govorimo o velikim infrastrukturnim objektima, visoka gradnja koja podrazumijeva i veliki prodor i zemlju i investitor je to ozbiljno shvatio”, kaže Sikimić.
Pretpostavlja se da se, od bombardovanja 1999. godine, neeksplodirane avionske bombe nalaze na 150 lokacija u zemlji na dubini i do 20 metara. Ima ih i u Savi i Dunavu.
RTRS