Nešto starije generacije pamte vremena kada je fizičko vaspitanje bilo jedan od važnih predmeta u školi i kada mu se pristupalo sa velikom ozbiljnošću. To su generacije koje su stasavale prvih decenija nakon Drugog svjetskog rata i tokom ranog perioda Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije.
Važnost fizičkog vaspitanja, kao stvari koja je od opšte društvene koristi, svakako je imala pozitivan uticaj. U zdravom tijelu –zdrav duh, glasila je parola, a opšte je poznato da nema zdravog društva bez zdravog duha njegovih pripadnika, niti ga ima bez tjelesno zdravih ljudi.
Oprema za čas je bila veoma važna. Devojčice su nosile crne trikoe, a dečaci sportske gaće i bijele majice. Od obuće su bile obavezne patike ili baletanke, koje su se nosile isključivo u sali za vježbanje.
Čas je počinjao tako što su svi đaci stajali u vrsti i čekali prozivku. Posle prozivke, kreće zagrijavanje, koje je obično podrazumijevalo trčanje dva ili tri kruga oko sale.
Na časovima se dosta radila gimnastika i bila je jedna od omiljenih aktivnosti. Na strunjačama su se radili kolut u napred i nazad, stav na šake, zvijezda, zatim su tu i ostale aktivnosti poput preskakanja kozlića, hodanja po gredi i preskakanje konopca. Od sportova su se najviše praktikovali rukomet, odbojka i košarka.
Ljudsko tijelo, fizička aktivnost, rad, zdravlje, stvari su koje su se nekada slavile. Đaci iz tih generacija mogli su da urade po 20 sklekova, 20, zgibova, da preskoče zid ili da istrče 100 metara za 12 sekundi. Zato i ne iznenađuje što je to doba iznjedrilo i neke od najvećih sportista svih vremena na ovim prostorima.
Opšti zaključak, potvrđen od strane medicinskih ustanova, je da su naše bake i deke bile mnogo boljeg fizičkog, ali i mentalnog zdravlja.
NEZAVISNE