Smještena u zapadnom dijelu Sahare, na prostoru današnje Mauritanije, ova kružna geološka formacija s promjerom od oko 40 km gotovo je neuočljiva gledano s površine.
Zato je navedena i otkrivena tek 1965. godine, tokom misije Geminija IV, kada je astronautima naloženo da snime određen broj fotografija Zemljine površine, s posebnim naglaskom na kružne oblike, a koji bi mogli upućivati na kratere nastale udarima asteroida. Jedan od snimljenih oblika bilo je i oko Sahare, za koje su naučnici u početku čak i smatrali kako je riječ o krateru.
Međutim, nakon što nisu otkrili dovoljnu količinu rastaljenih stijena koje se formiraju tokom udara, postalo je očito kako je oko Sahare rezultat drugačijih procesa.
Naime, prema sadašnjoj teoriji, oko je nastalo prije više od 100 miliona godina, nakon što se superkontinent Pangea raspao i time započeo proces stvaranja današnjih kontinentalnih masa, konkretno razdvajanje Afrike i Južne Amerike.
Zahvaljujući navedenim procesima, rastaljeni materijal iz unutrašnjosti planete pokušao je izbiti na površinu, ali bez uspjeha, stvorivši tek svojevrsnu kamen kupolu iznad sebe, slično kao gnojni prištić.
Ubrzo su se na navedenoj kupoli formirale kružne i uzdužne pukotine, a što je dovelo do snažne erupcije i posljedičnog urušavanja kupole, te stvaranja kratera, koji je kasnijom erozijom kroz milione godina dobio današnji izgled.
Pritom su prstenovi formirani unutar oka sastavljeni od različitih vrsta stijena koje erodiraju različitim brzinama, uz napomenu kako je blijedi krug u blizini središta oka sastavljen od vulkanskih stijena nastalih tokom eksplozije.
Konačno, spomenimo i jednu malo drugačiju teoriju prema kojoj oko predstavlja ostatke prijestonice Atlantide, koju je Platon opisao kao grad sastavljen od koncentričnih krugova vode i kopna.
A ko zna, možda se ispod površine krije i ogromni svemirski brod, s tri ZPM-a (oni koji su gledali Stargate: Atlantis znaće o čemu je riječ)…
(NN/znanost.hr)