Političke razlike koje su donijeli posljednji izbori i dolazak Donalda Trampa u Bijelu kuću nisu mogli a da se ne odraze i na filmsku umjetnost, zabavu za cio narod, tvrde vodeći američki filmski stručnjaci koji su učestvovali na okruglom stolu najmoćnijeg dnevnog lista Njjujork tajmsa.
Filmovi koji su se bavili osjetljivim političkim temama nisu više rijetki izuzeci niti su samo rezutat nezavisnih produkcija, za koje se čuje samo na festivalima kao što su Sandans ili Trajbeka, već su sada osvojili velike studije koji su se trudili da snimaju manje ili više eskapističke i zabavne filmove namijenjene ovom najprofitabilnijem periodu u godini.
Istina, pripremljeno je nekoliko blokbastera, kao što su Marvelov film o superheroju Toru i nastavak serijala “Ratovi zvijezda” koji sada slavi 25 godina otkako ga je započeo Džordž Lukas.
Međutim, sa takvim djelima se zarađuju pare, a kada je riječ o Oskarima i nastupima SAD na domaćim i stranim festivalima računa se na filmove koji su ili bliski ultradesnici ili podržavaju neke demokratske vrijednosti, ali su u biti politički obojeni.
Teme kao što su rasna i nacionalna netrpeljivost su bile uglavnom marginalizovane ili otvoreno osuđivane, a sada su ponovo aktuelne kao u vrijeme Makartija. Sada ima mjesta i za Kju Kluks Klan, najekstremniju anticrnačku organizaciju, ali i za film.
Kroz mnoge filmove se provlači poruka o supremaciji bjelaca što se decenijama izbjegavalo da se ne povrijede osjećanja Afroamerikanaca.
Јedan od liberalnih režisera kao što je Ketrin Bigelou, kojoj je film o hvatanju Bin Ladena donio Oskara, u svom novom filmu “Detroit” daje kritičku sliku rasizma, ali to je kod nje pojedinačna, a ne masovna pojava što ne zadovoljava ni prave liberale niti zagrižene rasiste.
Liberalna Sofija Kopola koja je u novom filmu “The Beguiled” o temi američkog rata između Sjevera i Јuga vrlo oprezno je izbjegla da se izjasni o položaju crnaca u tom periodu.
Dok jasno opredijeljeni desničari slobodno iznose svoje ultrakonzervativne stavove, demokrate se samo ponekad pozabave političkom temom u kojoj probleme rješava neki hrabri pojedinac, a ne demokratrsko društvo.
Da bi ipak ponudili publici priliku da na velikom ekranu vide strahote rata, genocida ili nepravednu diskriminaciju žena na poslu, liberalno autori snimaju dokumentarne filmove nudeći priče iz stvarnog života, izbjegavajući komentar i zato danas ima više nego ikada u američkim bioskopima dokumentarnih filmova gdje se na konkretnim događajima pokazuju negativne pojave savremenog društva.
Takvi filmovi nisu komercijalni, jer oni kojima su namijenjeni bore se za egzistenciju i ne stižu do sinepleksa, a mladi, prije svega studenti, takođe su sve brojniji desničari nego liberali, tako da autori moraju da obezbijede sredstva za snimanje preko vladinih ili nevladinih organizacija, jer od prodaje ulaznica ne bi mogli da pokriju troškove snimanja i postprodukcije.
RTRS