Haradinaj pušten, ali ostaje i dalje u Sloveniji

June 17, 2015, 4:30 pm

Kosovski mediji su javili da je Haradinaj uhapšen u Ljubljani po povratku iz Berlina. Posle nekoliko sati, Haradinaj je izveden pred istražnog sudiju, nakon čega je pušten, saznaje RTS.

Haradinaj je za Gazeta Ekspres rekao, da će nastaviti planirano putovanje i povratak na Kosovo, nakon što potjernica bude izbrisana iz sistema.

– Nisam uhapšen, ali je potrebno vrijeme za brisanje potjernice iz slovenačkog sistema – rekao je on.

Koha.net piše da je međunarodna potjernica Srbije za Haradinajem i dalje u sistemu policije Slovenije među ostalim potjernicama, pa se, kako tvrde, očekuje da će Haradinaj biti oslobođen čim “potjernica bude izbrisana”.

Portparol MIP samoproglašenog Kosova Artan Behrami izjavio je da su u komunikaciji sa slovenačkom policijom razjašnjene okolnosti vezane za privođenje Haradinaja. Behrani je, kako se navodi, rekao da ova stvar razjašnjava i da se nada da će ubrzo biti rješena, ali nije precizirao da li će Haradinaj biti uskoro oslobođen ili ne.

Srpska optužnica se odnosi na zločin kod Radonjićkog jezera koji se desio tokom sukoba na KiM 1998. i 1999. godine. Tada je ubijeno najmanje 34 civila srpske i albanske nacionalnosti. Ramuš Haradinaj je bivši vođa tzv. OVK i bivši kosovski premijer.

Haradinaju je dva puta suđeno u Haškom tribunalu, a oba puta, 2008. i 2012. godine je oslobođen optužbi za ratne zločine počinjene u logoru OVK u Јablanica.

Kako je Haradinaj postao premijer

Albanac, po vjerskoj opredjeljenosti musliman, Haradinaj je rođen 3. jula 1968. godine u selu Glođane, u opštini Dečani, u Metohiji.

Јugoslaviju je potonji ratni komandant OVK sa imenom Smajilj napustio 1989. i otišao u Švajcarsku, gdje je dobio politički azil i jedno vrijeme radio kao izbacivač po noćnim klubovima.

Tamo je pristupio Narodnom pokretu Kosova, ekstermističkoj organizaciji u okviru koje je kasnije formirana OVK.

Prema dostupnim medijskim podacima, 1996. godine u Albaniji je, pod budnim okom albanskih oficira, prošao diverzantsku obuku i potom učestvovao u formiranju baza u mestima Kukeš i Tropoja, na sjeveru Albanije.

Iz tih baza je, kako su pisali mediji, organizovao šverc oružja na Kosovo. U jednoj od tih operacija Haradinaj je upao u zasjedu graničara, i bio ranjen dok je njegov brat Ljuan ubijen.

Haradinaj je početkom 1998. postao komandant „operativne zone” za Metohiju, koju Albanci zovu „Dukađin”.

Procjenjuje se da je pod njegovom komandom za dvije godine likvidirano više od 300 ljudi – Srba i „nelojalnih” Albanaca – a kidnapovano više od 400.

Leševi nekih od njih pronađeni su poslije rata u Radonjićkom jezeru i po seoskim bunarima u opštini Dečani.

Vlasti u Beogradu podigle su protiv Haradinaja 108 krivičnih prijava zbog sumnje da je izvršio krivična djela terorizma, udruživanja radi neprijateljske djelatnosti i ubijanja civila.

Poslije NATO intervencije postavljen je za zamjenika komandanta Kosovskog zaštitnog korpusa, ali je već poslije nekoliko mjeseci dao ostavku i osnovao političku stranku pod nazivom Alijansa za budućnost Kosova.

Nakon izbora 2004. njegova stranka u koaliciji sa Rugovinim DSK došla na vlast, a Haradinaj je u 36. godini postao premijer.

Prije, ai tokom  suđenja u Hagu, prema pisanju medija, brutalno je ubijeno 19 ljudi koji su bili ključni svjedoci njegovih zločina.

Ismet Musaj iz zasjede je ubijen 2001. prije početka suđenja grupi u slučaju Dukađini. Sadik Murići i Mirt Murići , zaštićeni svjedoci, ustrijeljeni su 2002. godine u Peći. Bekim Mustafa i Avan Eljazaj iste godine su likvidirani iz vatrenog oružja. Smalj Hardaraj 17. februara te godine ustrijeljen je u Vitomirici kod Peći. Tahir Zemaj ( kao i Enis, sin njegovog brata Hasana) ubijen je 4. januara u Peći. Likvidirani su i supruga Irira Seljimaja i njen brat Ferid. Na isti način skončali su i Sabah Toljaj, Isuf Hakljaj, Sadik Musaj, a Sinana Musaj je nestao 2005. Đeljadin Musaj je ubijen 16. juna 2005. na benzinskoj pumpi “Molika” kod Peći. Kujtim Beriša stradao je 17, jula 2007. u Podgorici u “saobraćajnoj nesreći”.

Haradinaj je nakon suđenja u Hagu, koje je trajalo do aprila 2008, oslobođen zbog, kako je obrazloženo,  nedostatka dokaza.

Komentariši

Vaša email adresa neće biti objavljivana. Neophodna polja su označena sa *