On je ocijenio da je najnovije hapšenje osumnjičenih za zločin u Štrpcima, a neistraživanje zločina nad srpskim civilima koji je prethodio tom događaju, jedan od oprobanih i čestih načina zataškavanja muslimanskih zločina nad Srbima.
“Prethodno, na tom istom području 14. februara 1993. godine muslimani su napali i spalili tri srpska sela. To su Ponikve u opštini Čajniče, gde su ubili 12 Srba, zatim Glamočevići, gde su ubili šest, i Bučković, gde su ubili troje Srba, i uništili sva tri sela”, rekao je Ivanišević, koji je i član Senata Republike Srpske.
Ivanišević ističe da je, prema dokumentaciji i izjavama svjedoka, koje je dobio u to vrijeme, napad na srpska sela 14. februara izvršen sa teritorije Crne Gore i da se broj ubijenih Srba poklapa sa brojem kasnije otetih iz voza u Štrpcima.
“Srbi su mogli i pre i posle tog slučaja da zaustavljaju voz i vade ljude, ali se to nijednom nije dogodilo, nego jedino nakon što su stradala tri srpska sela”, ukazao je Ivanišević.
Ističući da nijedan zločin ne treba da ostane nekažnjen, Ivanišević je izrazio ogorčenje što niko ne pominje tri spaljena srpska sela i ubijenih više od 20 ljudi.
“Ako smo pošteni, onda kažimo jedno i drugo. Nećemo ljude da branimo ako su krivi, ali i njih treba razumeti, ako im ubiješ porodicu i uništiš selo, da ne mogu da ostanu hladni. Na kraju, i u sudu se drugačije kvalifikuju takva dela”, rekao je Ivanišević.
Prema podacima koje je Ivanišević prikupio i koji se nalaze u rukopisu njegove još neobjavljene knjige “Prva antologija ubijanja Srba u BiH, 1992-1995”, u napadu na tri srpska sela, koji je prethodio otmici u Štrpcima, među 21 ubijenim srpskim civilom bilo je pet žena, među kojima je najstarija bila Darinka Pjević koja je tada imala 64 godine.
Napad na selo Ponikve izvršili su muslimani, najvjerovatnije, regrutovani iz okolnih muslimanskih naselja, koji su nezaštićene mještane napali i masakrirali privukavši se preko teritorije SR Jugoslavije – odnosno crnogorske teritorije.
Tada su ubijeni Dušanka Mašić /1943/, Polka Mašić /1963/, Stanojka Dačević-Stanija /1934/, Darinka Pjević /1929/, Trifko Dačević /1939/, Božo Dačević /1934/, Duško Katana /1955/, Stevo /Vučka/ Kovačević /1920/, Stevo /Mirka/ Kovačević /1941/, Dušan Čokorilo /1948/, Željko Mašić /1979/ i Miroslav Krnojelac /1951/.
U napadu na selo Glamočevići, takođe, izvršenom sa teritorije Crne Gore, u srpskom zaseoku Mlakve, masakrirano je šest civila – Milan Vujović /1939/, Ratko Krezović
/1940/, Radovan Stanišić /1946/, Todor Janjić /1937/, Mirko Lasica /1946/ i Aleksa Tanasković /1913/.
Srpski dio sela Bučkovići su istog dana napali lokalni muslimani, pripadnici takozvane Armije BiH, koji su kao i u prethodna dva slučaja, napad izvršili sa neočekivane strane, iz Jugoslavije i Crne Gore.
U vrijeme napada najveći broj mještana je izbjegao u obližnje šume i sela pod srpskom vlašću, ali i uprkos tome, mulimani su uhvatili i masakrirali tri srpska civila. Jednu od žrtava spalili su zajedno sa kućom u kojoj je živjela.
Prema izjavama svjedoka koje je prikupio Ivanišević, ubijeni su Mlađen Drakula /1940/, Vlado Đuković i Jovo Pljevaljčić /1920/.