U Srbiji i Srpskoj, koje su devedesetih godina bile meta NATO bombi sa osiromašenim uranijumom, karcinomi su postali agresivniji i teže ih je liječiti, a otkriveni su i novi oblici ćelijske mutacije.
Takođe, iz godine u godinu raste broj oboljelih od malignih bolesti, a ljekari upozoravaju da je osiromašeni uranijum sigurno faktor rizika jer oštećuje ćeliju, koja kasnije može da pređe u malignu, što je prvi korak u stvaranju karcinoma.
Iz Komisije Skupštine Srbije za istragu posljedica NATO bombardovanja 1999. nedavno su saopštili da je, takođe, sve veća učestalost malignih oboljenja i kod djece i mladih do 19 godina, što ranije nije bio slučaj.
Zato ne čudi što je javnost Srbije i Srpske sve glasnija u zahtjevu da se ispita u kojoj mjeri je to uzrokovano NATO bombardovanjima.
Istraživanje
U Republičkom centru za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica kažu za Srpskainfo da su pomenutoj komisiji dostavili podatke do kojih su došli, te da su spremni da se uključe u istraživanja o posljedicama bombardovanja.
– Indirektna posljedica svakako je porast oboljelih od karcinoma zbog osiromašenog uranijuma. Došli smo do podataka da je među stanovnicima Hadžića, koji su kasnije odselili na područje Bratunca, veći procenat smrtnosti od karcinoma nego kod domicilnog stanovništva – kaže direktor ovog centra Milorad Kojić.
Iz bratunačkog Doma zdravlja više puta su ponovili da je 1995. iz Hadžića u Bratunac izbjeglo oko 5.000 ljudi, koji su, ubrzo, mahom počeli da obolijevaju i umiru od karcinoma. U ovoj zdravstvenoj ustanovi su u periodu od 1996. do 2000. napravili statistički presjek stope smrtnosti od karcinoma u Bratuncu, a ispostavilo se da je ona kod ljudi iz Hadžića čak četiri puta veća nego kod domaćeg stanovništva.
Bolest i kod djece
Zdenka Gojković, načelnica Klinike za onkologiju u UKC i nacionalni koordinator za maligne bolesti u RS, kaže za Srpskainfo da je u Srpskoj primjetan značajan porast broja oboljelih od karcinoma.
– Naravno, razlog su i neki drugi faktori, ali je faktor rizika svakako i osiromašeni uranijum, posebno za osobe koje su u vrijeme bombardovanja bile mlade. Zračenje, naime, najviše pogađa one organe koji se razvijaju – ističe Gojkovićeva.
Danica Grujičić, načelnica za neuroonkologiju Klinike za neurohirurgiju u Kliničkom centru Srbije, ranije je saopštila da su, poslije NATO agresije, karcinomi od kojih su ranije obolijevali samo stariji od 50 godina, odjednom počeli da se javljaju i kod djece.
– Tumori su agresivniji nego prije, teže ih je liječiti. Svakodnevno sam sa pacijentima oboljelim od malignih bolesti i vidim da se nešto čudno dešava. To mora biti ispitano na naučnoj osnovi – poručila je Grujičićeva.
Iako su od bombardovanja prošle više od dvije denecije, a površinska radijacija gotovo u potpunosti iščezla, opasnost za stanovništvo i dalje predstavlja osiromašeni uranijum koji je završio u vodama i duboko u zemljištu, a kojem treba par milijardi godina da se poluraspadne.
Ispaljene četiri tone municije
Na području BiH 21 lokacija je 1995. bombardovana municijom sa osiromašenim uranijumom.
Kako je 2005. utvrdila parlamentarna Komisija za istraživanje posljedica radioaktivnosti osiromašenog uranija, kontaminiranost je evidentirana na području opštine Hadžići gdje je bombardovanje bilo najintenzivnije, oko kasarne i vojnog skladišta u blizini Han Pijeska i na lokalitetima gdje su bombardovani releji.
Iz ove komisije ranije su saopštili da su na teritoriju BiH ispaljene četiri tone municije sa osiromašenim uranijumom.
Srpska info