Ime atentatora je poznato – bio je to Vladimir Georgijev Kerin, zvani Vlado Černozemski, ali je ostalo nerasvijetljeno ko je zaista stajao iza atentata na kralja Aleksandra, koji je bio stub jedinstvene države Južnih Slovena i novog evropskog poretka na jugoistoku Evrope.
Kralj Aleksandar ubijen je zajedno sa francuskim ministrom inostranih poslova Lujom Bartuom koji ga je dočekao u Marseju i vozio se sa njime u automobilu.
Na put u Francusku jugoslovenski vladar putovao je od Beograda do Kosovske Mitrovice vozom, zatim automobilom preko Cetinja, gdje je posjetio kuću u kojoj je rođen, da bi u Marsej otputovao razaračem Jugoslovenske kraljevske mornarice “Dubrovnik”.
U Marseju mu je priređen veličanstven doček, o čemu svjedoče i sačuvani filmski materijali iz tog vremena.
Kada su kola kralja Aleksandra stigla na trg ispred palate Berze oko 16.20 časova, atentator je iskočio iz gomile sa buketom cvijeća i na francuskom jeziku viknuo “Živio kralj!”, a zatim prišao automobilu, odbacio cvijeće i ispalio u kralja više hitaca iz revolvera.
Kralj Aleksandar je preminuo, ne dolazeći svijesti nekoliko minuta poslije 17.00 časova, a umro je i ministar Luj Bartu, koji je u atentatu bio pogođen u desnu nadlakticu. Francuski general Žorž, iako pogođen sa više hitaca, preživio je napad.
Francuski pukovnik Piole, koji je bio najbliži događaju, oborio je atentatora sabljom na zemlju, ali je on, i dok je padao, nastavio da puca na sve oko sebe, a zaustavljen je tek nakon što su dva policijaca ispalila nekoliko hitaca u njega.
Atentator je prebačen u kancelariju marseljske službe bezbjednosti, gdje je i umro.
Kovčeg sa tijelom ubijenog kralja Aleksandra prebačen je istim brodom kojim je kralj i doputovao u Francusku, ali ovog puta do Splita, odakle je specijalnim vozom transportovan, preko Zagreba, u Beograd.
Kralj Aleksandar sahranjen je 18. oktobra na Oplencu u zadužbini svog oca Petra Prvog Karađorđevića.
Kada je riječ o tome ko je stajao iza atentata, mnogi istoričari smatraju da su to bile tajne službe zemalja koje su težile reviziji Versajskog poretka – Italija, NJemačka, Mađarska, dok su izvršioci bili članovi ustaške organizacije, koju je predvodio Ante Pavelić i članovi probugarske struje VMRO.