Protekla 2016. godina bila je strašna za Evropu koja je iskusila terorističke napade u Briselu, Nici i Berlinu, Bregzit i sramotu u Kaleu.
Naredna 2017. bi mogla biti ista takva – a možda i ne, piše Gardijan, iznoseći pesimistički i optimistički scenario za narednu godinu.
Prema katastrofičnom scenariju, još jedan masovni, smrtonosni napad na početku godine išao bi na ruku desničarskom kandidatu Gertu Vildersu, koji bi mogao pobijediti u Holandiji.
Samo mjesec dana kasnije, baš pred prvu rundu predsjedničkih izbora u Francuskoj 23. aprila, turski predsjednik Redžep Tajip Erdogan bi, kako list ocjenjuje, konačno mogao da izgubi strpljenje zbog neispunjenih obećanja Evrope u pogledu vizne liberalizacije i zamrzavanja pristupnih pregovora i zaključi da je pravi trenutak da otvori granice i pusti stotine hiljada očajnih izbjeglica da krenu u Evropu, što će mnogi od njih, naročito mladići u punoj snazi i učiniti.
Slike tog novog egzodusa i migrantske bijede na ekranima u trenutku izbora u Francuskoj bi, uprkos anketama javnog mnjenja koje prednost daju konzervativnom Fransoa Fijonu, mogle omogućiti šokantnu pobjedu ekstremne desničarke Marin Le Pen u drugoj rundi u maju, piše list.
Preuzimanje vlasti od estabilšmenta bi bilo dovršeno pobjedom Pokreta pet zvjezdica na prevremenim izborima u Italiji, trećoj od šest prvobitnih članica EU, a do jeseni bi eskalacija migrantske krize i terorističke prijetnje dovele do pada Angele Merkel na izborima u Njemačkoj, navodi se u tekstu.
Prema Gardijanu, sljedeći primjer Donalda Trampa, protekcionističke evropske vlade bi potom prionule na raskidanje multilateralnih trgovinskih sporazuma i zatvaranje granica. U Holandiji i Francuskoj, Vilders i Le Penova bi organizovali referendum o Holandegzitu i Fregzitu, a u Italiji bi se građani izjašnjavali o povratku na liru, dok bi dužnici i kreditori u evrozoni hvatali jedni druge za gušu.
“Ništa od ovoga naravno ne mora da se dogodi”, piše Gardijan.
Prema optimističnom scenariju, evropska policija i obavještajne službe bi mogle da sprečavaju planove za terorističke napada, a Erdogan bi mogao da zaključi da mu je u dugoročno interesu ipak da ne izazove terminalnu krizu u Evropi, navodi list.
Evropa bi, dodaje britanski dnevnik, mogla pokazati, kao što nagovještava neočekivana pobjeda ljevičarski orijentisanog Aleksandra Van der Belena nad ekstremno desničarskim Norbertom Hoferom u Austriji da je prošla vrh talasa populizma.
Uzdrmani očiglednim haosom koji je izazvao Bregzit i destabilizujućim izborom Trampa, birači u Evropi bi mogli pažljivije pogledati šta njihove radikalno desničarske partije obećavaju, i opredijeliti se umjesto njih za bezbjednost.
Vilders bi bio poražen u Holandiji. U Francuskoj bi pobijedio Fijon, a planirane izborne reforme u Italiji bi trebalo da dovedu do proporcionalnog predstavničkog sistema, u kome je nemoguće formirati vladu bez koalicija što je pokret Pet zvjezdica uvijek odbijao.
Merkelova bi ubijedila Njemačku da je ona najsigurniji izbor dok bi se Grčka opet nekako izvukla, a Evropa bi konačno shvatila da mora da ponudi konkretne odgovore za potrebe i strahovanja građana ukoliko želi da preživi, dodaje Gardijan.
Međutim, Evropom u svakom slučaju duva vtetar nezadovoljstva i ozlojeđenosti na uobičajenu politiku i bilo bi iznenađujuće da žrtva toga ne budu bar još neki iz establišmenta, zaključuje britanski dnevnik.
Izvor: Agencije