Suvišno je podsjećati da je selefizam/vehabizam zvanična religija u ovoj zemlji i da je ona veliki izvoznik ove interpretacije islama, koja je još u ratnim godinama u BiH pronašla plodno tlo.
Alija Izetbegović je govoreći o po zlu poznatom odredu El Mudžahid, koji su činili dobrovoljci iz arapskih zemalja, više govorio o „novim muslimanima“ i islamu koji oni praktikuju, čime je podržao širenje selefizma u BiH i uopšte, islamizaciju Armije BiH, negoli o njihovom značaju u smislu vojne pomoći. Zaista, šta je značilo par hiljada arapskih dobrovoljaca, šta su oni predstavljali u vojnom smislu u odnosu na Prvi krajiški korpus koji je u sastavu imao skoro 100 000 boraca? Apsolutno ništa. Mogli su činiti samo zločine nad zarobljenim, zbog kojih još niko od neposrednih izvršilaca, glavosječa iz ovog odreda, nije odgovarao. Ali u jednom sasvim drugom smislu, što je uviđao i podržao Izetbegović, oni su bili značajan faktor.
Selefizam se, stimulisan saudijskim parama, poput virusa širio Bosnom. Gradile su se džamije koje su dobile eksteritorijalni status, odnosno proglašene su teritorijom Saudijske Arabije i bile izvan jurisdikcije Islamske zajednice BiH. Sve to će dovesti da se poglavar i starješinstvo Islamske zajednice zvanično oglase početkom ove godine i pozovu državu da reaguje i pomogne u gašenju vehabijske organizacije, koja je širom Bosne posijala mnoštvo paradžemata, zajednica vjernika koje su djelovale izvan Islamske zajednice. Rezultat je bio da su 22 paradžemata nastavila da rade po svome, a reakcija države je izostala, ako se ne računaju povremeni dolasci komunalaca da priupitaju za upotrebnu dozvolu.
Ministar bezbjednosti je najavljivao policijske akcije, ali su one izostale, a pomenuti ministar je prešao na sasvim druge teme.
Paradžemati su mjesta gdje su sirijski dobrovoljci dolazili pred odlazak na ratište i u njima se zadržavali sedmicu-dvije, i smatraju se regrutnim centrima Islamske države i Al Kaide, najpoznatijih terorističkih organizacija.
Izvršioci terorističkih napada koji se se dogodili u BiH – zločina nad porodicom Anđelić, napada na policijske stanice u Bugojnu, Zvorniku i Američku ambasadu, na pripadnike Oružanih snaga BiH u Rajlovcu – svi su bili pripadnici selefijskog pokreta. U bezbjednosnom diskursu često se pominje misao Јasmina Merdana, autora knjige „Vehabizam/selefizam“: Nije svaki vehabija terorista, ali je svaki terorista vehabija.
Potpisivanje Memoranduma o obrazovnoj saradnji sa Saudijskom Arabijom ne možemo posmatrati izvan konteksta vehabizma/selefizma i zla koje je taj pokret donio u BiH.
Izvor: Pravda-Predrag Ćeranić