Iz masovne grobnice Srba u Sijekovcu, kod Broda, 10. avgusta 2004. godine, izvršena je ekshumacija posmrtnih ostataka 59 ubijenih mještana, među kojim je bilo osamnaestoro djece, koje su ubili pripadnici hrvatsko-muslimanskih snaga u martu 1992. godine.
Zločin u tadašnjem Bosanskom Brodu, po svojoj monstruoznosti, predstavlja jedan od najužasnijih na prostorima ratom zahvaćene BiH devedesetih godina 20. vijeka. 1990-ih.
Srbi su početkom 1992. godine bili u strahu da im se ne ponovi genocid iz ustapke Nezavisne Države Hrvatske, jer su se hrvatske i muslimanske politike i vojske ujedinile kao i u doba Drugog svjetskog rata.
Bili su stalno provocirani i vrijeđani od svojih komšija muslimana i Hrvata. Na poslu su dobijali otkaze. Bilo im je ograničeno kretanje. Preko telefona su dobijali prijetnje i ucjene.
Hrvatsko-muslimanske vojne snage, zajedno sa 108. brigadom “Zengi”, iz redova Vojske Hrvatske,3. marta 1992. zauzele su Bosanski Brod, koji je praktično bio okupiran, a lokalno srpsko stanovništvo zastrašivano, fizički maltretirano i sistematski pljačkano u svojim kućama.
Na desetine Srba iz opštine Bosanski Brod je odvođeno u logore u Hrvatsku, a i sam grad je pretvoren u logor.
Na mostu, koji je spajao Bosanski Brod i Slavonski Brod, početkom marta 1992. stavljen je tekst da je “Srbima i psima zabranjen prelaz”.
I pravoslavne crkve su se našle na udaru hrvatsko-muslimanskih snaga. Srušeno je pravoslavno groblje, a totalno je uništena crkva Presvete Bogorodice /podignuta 1890/, pravoslavna crkva Ognjene Marije, pljačkano je sve što se može opljačkati od crkvene imovine.
Srušen je i spomenik žrtvama fašizma iz Drugog svjetskog rata, kao i heroju NOR-a: Dragi Vidoševiću. Srušen je i Jevrejski spomenik u brodskom naselju Tulek.
Nalogodavci zločina bilu su Ante Prkačin, general HVO-a i načelnik Generalštaba HOS-a, te Dobrosav Paraga, osnivač i komandant HOS-a i osnivač Hrvatske stranke prava.
Glavni izvršioci zločina bili su Nijaz Čaušević zvani Medo, komandant Interventnog voda HVO-a, Marko Miloš i Miroslav Kopljar.
U prvom naletu stradale su porodice Zečević i Milošević. Najmlađa žrtva Dragan Milošević imao je 17 godina, a najstariji Jovo Zečević 72.
Mučki su ubijeni njegovi sinovi Milan, Petar i Vaso. Ubili su ih na kućnom pragu.
Hrvatski vojnici su u Sijekovcu iz kuće izveli članove porodice Martić i komšije koji su se zatekli u kući, naredili im da trče niz ulicu, a potom na njih otvorili vatru.
Prema prikupljenim dokazima, ovaj zločin počinili su pripadnici hrvatskih oružanih snaga, u čijem sastavu su bili i pripadnici “Handžar divizije” iz Siska, predvođeni izvjesnim Alijom Halibašićem i Jozom Kožulom.
U popodnevnim časovima, 26. marta, u Sijekovac su ušli pripadnici HOS-a, paravojnih hrvatsko-muslimanskih jedinica iz Broda, pripadnici “Zengi” i “Handžar divizije”, te tzv. “Interventnog voda HVO-a iz Sijekovca”.
Oni su izvršili stravičan zločin nad srpskim civilima.
Ni za ovaj zločin, potpuno dokumentovan, niko od važnih naredbodavaca i izcršilaca nije odgovarao.
Masakar nad Srbima u Sijekovcu bio je prvi zločin tog karaktera BiH 1992. godine i
označio je početak rata i napada hrvatsko-muslimanske kolacije vojne koalicije na Srbe.
Srna