On je istakao da srpski narod nikom ne želi zlo, već samo da zločinci konačno odgovaraju za monstruozna djela koja su počinili.
Egić je rekao da brojne porodice žrtava do danas nisu pronašle posmrtne ostatke svojih najbližih i da sahranjuju jednu kost kako bi imali gdje da zapale svijeću.
Egić je rekao da je očekivano da pripadnici tzv. Armije BiH ne odgovaraju za počinjene zločine, jer je već na početku rata odlučeno da su Srbi zločinci i da će odgovarati za sve, a da će muslimani biti amnestirani.
– Oni i dalje rade po instrukcijama međunarodne zajednice, iako nisu dobili obećano, nisu dobili unitarnu zemlju, a mi imamo svoju Republiku Srpsku – rekao je Egić.
On je istakao da se Bošnjači i dalje podanički ponašaju, iako je jasno da time ne dobijaju ništa i da je jedini način za funkcionisanje BiH dogovor tri naroda.
Egić ne očekuje da će neko iz međunarodne zajednice sutra doći u Bratunac, jer bi time, kaže, negirali sve što su do sada radili protiv srpskog naroda, odnosno narativ da su zločini počinjeni samo nad muslimanima u BiH.
Podsjećamo, u Bratuncu će sutra biti obilježene 32 godine od srpskog stradanja u srednjem Podrinju i Birču, a parastos za 3.267 srpskih žrtava služiće Njegova svetost patrijarh srpski Porfirije.
Iz Odbora za organizaciju ovog komemorativnog skupa najavljeno je da će program obilježavanja početi u 9.30 časova služenjem Svete arhijerejske liturgije u Crkvi Uspenja Presvete Bogorodice u Bratuncu.
Služenje parastosa nastradalima u Odbrambeno-otadžbinskom ratu predviđeno je u 12.00 časova na bratunačkom groblju.
Nakon parastosa zvaničnici će položiti cvijeće i vijence kod Centralnog spomen-krsta na bratunačkom groblju, a potom će se obratiti prisutnima.
Ovogodišnji program sjećanja na stradale Srbe u srednjem Podrinju i Birču biće održan pod nazivom “32 godine – zločin bez kazne”.
Pomen se daje svim srpskim žrtvama iz srednjeg Podrinja i Birča u Odbrambeno-otadžbinskom ratu, a organizuje se povodom 32 godina od velikog stradanja Srba na Petrovdan 1992. godine u selima oko Srebrenice i Bratunca, kada je ubijeno 69 i zarobljeno 22 vojnika i civila, od kojih niko nije preživio, a deset se još vode kao nestali.
Muslimanske jedinice iz Srebrenice su tokom Odbrambeno-otadžbinskog rata najčešće napadale srpska sela na najveće pravoslavne praznike, a na Petrovdan 1992. godine napale su sela Zalazje, Biljaču, Sase i Zagone ubijajući sve što su stigli, pljačakajući i paleći srpsku imovinu.
Tako su nastavili realizaciju plana etničkog čišćenja započetog u aprilu iste godine, prema kojem su uništavali sve što je srpsko, da bi tragove postojanja Srba na ovim prostorima potpuno zatrli, jer su, osim ubijanja i progona civilnog stanovništva i uništavanja imovine, uništavali i srpska groblja i bogomolje.
Muslimanske snage su tokom cijele 1992. godine napadale srpska sela i ubijale i uništavale sve što je srpsko.
Da bi zaštitile srpsko stanovništvo u Srednjem Podrinju od uništenja Vojska Republike Srpske u proljeće 1993. godine pokreće kontraofanzivu, ali do oslobađanja Srebrenice tada nije došlo zbog intervencije međunarodne zajednice koja je ovu, tada muslimansku, enklavu proglasila zaštićenom demilitarizovanom zonom UN.
Muslimanska komanda pripremala je akcije i koristeći zaštitu međunarodnih vojnih snaga organizovala je napade na srpske položaje, posebno 1995. godine kada su jake snage iz zaštićene zone krenule u napad na komandu Glavnog štaba Vojske Republike Srpske u Crnoj Rijeci kod Han Pijeska.
Taj napad je razbijen i ubrzo je uslijedilo oslobađanje Srebrenice koja ulazi u ustavno-pravni sastav Republike Srpske u julu 1995. godine.
(RTRS – Foto: Arhiva)