Fudbalske karijere golmana znaju da traju zaista dugo, a najbolji primjer je Đanluiđi Bufon, koji će sa svojih 40 godina igrati finale Lige šampiona. Veterana među stativama ima i kod nas, a iako su oni daleko od ovih velikih takmičenja, ima i onih koji zaslužuju posebnu pažnju. Jedan od njih je Duško Radun, golman FK Borac iz Drvara koji uprkos tome što gazi petu deceniju života i dalje je među stativama, a uz to je načelnik opštine Grahovo. Karijeru je počeo u FK Grahovo kada je sa 16 i po godina postao prvotimac. U dugoj karijeri promijenio je veliki broj klubova, a između ostalih igrao je i za Bačku, današnjem superligašu Srbije, Ljubić iz Prnjavoru s kojim je igrao Prvu ligu RS, Finvest iz Drvara, kao i Rudar Prijedor. Neku veću i još uspješniju karijeru prekinule su nesrećne okolnosti, ali Radun ni nakon prestanka profesionalnog igranja nije odustao od fudbala. “Van Der Sar” iz Grahova Tokom dugogodišnje karijere od svojih saigrača dobio je i nadimak. “Zovu me Van Der Sar, to je zato što imam veliki nos kao on (smijeh)”. “Sa Rudarom iz Prijedora ušao sam u Prvu ligu RS, ali su me zadesili tada porodični problemi, bratu su otkazala oba bubrega. U iskrenom razgovoru sa Darkom Nestorovićem, najboljim čovjekom koga sam upoznao u fudbalu, dolazimo do zaključka da nisam u stanju da nastavim karijeru profesionalno i nisam želio da neko u tom momentu očekuje od mene nešto, a nisam bio psihički spreman da nastavim dalje. Vratio sam se u Drvar, pokušao pokrenuti Borac koji je ispao u niži rang, preuzeo sam funkciju sekretara kluba.
U međuvremenu me zvala i Jablanica koju je finansirao Zvjezdan Misimović pa sam i s njima dogurao do Druge lige RS, da bi nakon toga ponovo došao u Drvar i evo pokušavam sve da se ovaj klub ne ugasi“, priča Radun u razgovoru za MONDO.
Razočaran je što Drvar koji je prije rata imao sjajan sportski centar i imao jedan od prvih stadiona za tartan stazom ne vodi računa o sportu. “Realnost je da vlast koja je na čelu opštine Drvar nema sluha za bilo koji sport u ovom gradu. A Drvar i nakon svih ratnih dešavanja i zapuštenosti ima sportski centar koji bi svako poželio.
FK Krupa da nije uspio da završi svoj stadion, svoje premijerligaške utakmcie su trebali igrati ovdje, uz naravno neka ulaganja.
Drvar bi trebao da ima bar drugoligaša, međutim, nema.
Možda nije u pitnaju vlast kao vlast nego ljudi koji vode opštinu možda nisu naklonjeni sportu. Uglavnom nema pomoći, podrške, ja i danas iako sam načelnik susjedne opštine radim sve i sve je na tome šta će Duško Radun kao sekretar učiniti da ovaj klub opstane.
Uz par privatnika, nekad i iz svog džepa pomažem i svake godine je cilj da privedemo sezonu kraju, pa će kao biti bolje narednu.
Međutim to bolje već 15-ak godina nikako da se desi”, kaže Radun. Radnim danom u fotelji načelnika vodi opštinu Grahovo, a svakog vikenda uzima rukavice i brani gol FK Borac iz 30 kilometara udaljenog Drvara u kojem živi sa porodicom. Radun za sebe kaže da je prije svega sportista, a tek onda političar.
U politiku je, kako ističe, ušao jer je htio da napravi nešto za svoje rodno Grahovo.
“Nikad u životu nisam planirao da se bavim ovim poslom, posebno što sam čitav život u sportu pa me politika nije zanimala.
Međutim, nakon povrataka u Grahovo 1999. godine vidio sam kakvo me stanje dočekalo, da niko ne razmišlja o mladima i o tome da narod opstane na svojim ognjištima.
Odlučio sam da tu nepravdu prema meni i prema mlađim ljudima probam ispraviti ako mi se ukaže prilika. Tu priliku dobio sam 2015. godine i predao sam inicijativu za preuzimanje dužnosti v.d. načelnika opštine Grahovo, pošto je prethodni opozvan. Opštinsko vijeće me izabralo, a na posljednjim izborima ubjedljivo sam pobijedio trojicu protivkandidata“.
Čuvar tradicije i neporaženi šampion
Osim onih na fudbalskom terenu Radun je posebno ponosan na svoje uspjehe u potpuno drugačijim takmičenjima. “Od svoje 17. godine sam krenuo u priču koja je bacanje kamena sa ramena, skok u dalj na tim nekim višebojima i do danas još nikad nisam izgubio ni na jednom višeboju, niti na nekom takmičenju u bacanju kamena s ramena ili skoku u dalj.
Učestvujem na tim manifestacijama poput ‘Janjskog višeboja’, višeboja u Srbu, Apatinu, Kočićevom zboru, Danima kosidbe na kupresu itd. Gdje god sam bacao pobijedio sam, imam 70-80 pehara kod kuće.
Takmičio sam se nekoliko godina na Balkani pa kažu ‘evo ga načelnik opštine Grahovo’, a onda svi u čudu, ja klečeći bacim više nego oni stojeći. To je nešto na šta sam ponosan. Trudim se da te discipline njegujem, a drago mi je kad me sretnu djeca pa me pitaju ‘Možete li me naučiti da bacam kamena'“.
Sa Borcem iz Drvara trenutno igra Područnu ligu Banjaluka, četvrti rang u Republici Srpskoj, a mnogi od protivnika iznenade se kada čuju da je golman Borca načelnik opštine Grahovo. Iznenađenje je možda još i veće kada u funkciji načelnika opštine dobije priliku da izađe na fudbalski teren.
“Reakcije su pozitivne, a ljudi su me kao golmana sretali su me ljudi na turnirima, novogodišnjem, vaskršnjim. Kada smo kao delegacija četiri opštine bili u posjeti Novom Sadu i imali revijalnu utakmicu tadašnji gradonačelnik Miloš Vučević se zaprepastio. Vjerovatno jer su ti ljudi od mladosti usmjereni u politiku pa nisu očekivali da je neko iz politike golman.
Rekacije su uvijek pozitivne, a uvijek pitaju otkud ti golman, kako…
Onda se zainteresuju za mene i za moj rad kao načelnika. Realno mi je to plus. Nemam političku zaostavštinu mijenjanja dresova, tako da mi je ovo plus”, kaže Radun. Njegova fudbalska priča nema kraja, bar dok ne ostvari svoju životnu želju.
“Kao načelnik opštine Grahovo mi je u cilju da u narednoj sezoni FK Grahovo počne da se takmiči kantonalnu ligu.
Želja mi je pošto sam u Grahovu počeo, da tu i završim fudbalsku karijeru. Moja želja je da karijeru završim u gradu koji nosim u srcu. U Srbiji sam imao sve posloženo, dobar klub, stan od Bačke, dobar posao, ali vukla me želja da se vratim i tu da završim karijeru“, objašnjava Radun.
Zbog svoje visine, ali i kao jedan od najstarijih igrača Radun se ističe na fudbalskom terena. Čak i kada bi razmišljao o prestanku karijere, Radun kaže da to ne bi bilo moguće.
“Zbog nedostatka adekvatnog rada sa golmana ja sam jedini golman u Borcu iz Drvara.
Niko apsolutno na ovim prostorima ne radi s golmanima tako da se bojim da ću morati još par godina stajati na golu. Sreća pa nikad nisam u životu probao ni alkohol, ni cigare, ni kafu i živim sportski, pa mogu još koju godinu da pomognem svom Grahovu ili Borcu. Sa svojih 197 centimetara sam onako pojava na terenu, pa još uvijek protivnički špicevi više strahuju od mene nego ja od njih (smijeh)“, zaključio je Radun.
(mondo.ba)