Filmska 2020. godina nije donijela mnogo noviteta, a ni sama publika nije imala mnogo prilike da uživa u punim bioskopskim salama. Ipak, filmovi su objavljivani i oni su nalazili svoj put do gledalaca putem raznih striming servisa i malog broja bioskopskih projekcija.
Iz svijeta sedme umjetnosti stiglo je nekoliko sjajnih ostvarenja, ali i nekoliko velikih promašaja koji su se na kraju ove godine našli na listi najgorih filmova. Filmski kritičar Oven Glaiberman, koji već duži niz godina stvara recenzije za poznati sajt Variety.com, objavio je listu najgorih ostvarenja predstavljenih publici, koja, po njegovim riječima, nisu donijela ništa novo i revolucionarno u svijet filma.
Na prvom mjestu najgorih filmova je ostvarenje “Dolittle”, u kojem glavnu ulogu tumači Robert Dauni Džunior. Ovaj film je pokušaj vraćanja publike u vrijeme kada je legendarni Edi Marfi snimio istoimeni film 1998. godine. Za razliku od Marfija, Robert Dauni Džunior nije predstavio pravi duh veterinara koji ima moć komunikacije sa životinjama, zbog čega je ovo ostvarenje samo blijeda slika velikog klasika sa kraja prošlog vijeka. Kao glavnu kritiku publika je navela da Dauni skoro nikako ne priča sa životinjama jer je previše zauzet pričajući sam sa sobom.
Na drugom mjestu liste najgorih filmova svoje mjesto zauzelo je ostvarenje “The Last Thing He Wanted”. Prva greška talentovanog režisera Di Risa je bio pokušaj adaptacije djela Džoen Didion u fikciju. Njena priča iz 1996. godine donosi prikaz reportera “Vašington posta” koji postaje trgovac oružjem američke vlade. Druga greška je bila izbjegavanje preokreta i kontroverzi koje prate djelo Di Risa, i pored činjenica da je u filmu bila jaka glumačka ekipa koju čine En Hatavej, Ben Aflek i Vilijam Dafo. Rezultat svega je film koji uvodi gledaoca u konfuziju bez mnogo uzbuđenja koje je nosilo originalno djelo.
Na listi najgorih nalazi se i film “I'm Thinking of Ending Things” režisera Čarlija Kaufmana. Ovaj umjetnik, koji je do sada bio poznat kao neko ko koristi kreativnu liriku i male zagonetke koje zaintrigiraju gledaoca, ovaj put se predstavio velikom slagalicom koja je stvorila konfuzni film koji je sjenka svih prethodnih ostvarenja. Njegov glavni junak tokom filma kopa zečiju rupu kroz koju gubi povezanost sa svojom okolinom i svojom djevojkom, a samim tim i sa publikom, za koju je ovaj film namijenjen.
Na listi najgorih našao se i komični specijal “Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga”, koji je trebalo da prikaže takmičenje za pjesmu “Evrovizije” iz perspektive glumca Vila Ferela. Iako film nema dovoljnu notu kvaliteta i po riječima publike nije dovoljno prikazao besmisao u koji se “Eurosong” takmičenje pretvorilo prethodnih nekoliko godina, ipak je stekao određeni broj obožavalaca koji smatraju da će ova komedija uskoro naći svoje mjesto među kultnim naslovima.