Nakon agresije hrvatske regularne vojske na to područje, koje je imalo status zaštićene zone UN, u zbjegovima je umrlo još 165 lica, uglavnom starije dobi, dok se osam lica vodi kao nestalo.
Sa područja opljačkanih i zapaljenih ravnokotarskih sela protjerano je više od 10.000 Srba, koji su se raselili širom svijeta.
Jedan od najtežih zločina desio se već prvog dana agresije 22. januara 1993. godine kada su hrvatski vojnici na prevoju Mali Alan na Velebitu, u neposrednoj blizini osmatračnice UNPROFOR-a, ubili i masakrirali 22 pripadnika Srpske vojske Krajine sa područja Gračaca, među kojima i bolničarku Dušanku Gaćešu /26/.
Iz “Veritasa” ukazuju da su tokom agresije oskrnavljena i uništena brojna pravoslavna groblja i bogomolje među kojima i Dvori Janković Stojana u Islamu.
Grčkom sa crkvicom Svetog Georgija iz 17. vijeka u kojoj je sahranjen poznati književnik Vladan Desnica, crkva Svetog Georgija u Smokvićima, osveštana 1576. i crkva Svetog Ilije u Kašićima, osveštana 1872. godine.
“Iako je agresija izvršena na zaštićenu zonu UN i pred očima mnogobrojnih pripadnika UNPROFOR, do sada, ni pred međunarodnim ni pred domaćim sudovima, niko nije procesuiran za zločine nad Srbima počinjene u ovoj akciji”, podsjećaju iz “Veritasa”.
U saopštenju se navodi da su operaciju “Maslenica” planirali i izveli Janko Bobetko, Ante Gotovina, Ante Roso, Mirko Norac i Mladen Markač, uz znanje i odobrenje Franje Tuđmana, tadašnjeg predsjednika i vrhovnog komandanta oružanih snaga Hrvatske.
“U vrijeme ove agresije načelnik artiljerije sektora `Velebit` bio je Agim Čeku, koji je kasnije bio komandant takozvane Oslobodilačke vojske Kosova /OVK/, te premijer samoproglašenog Kosova”, ističu iz “Veritasa”.
Povodom 22 godine od stradanja srpskog življa na području Ravnih Kotara i i devetnaest i po godina od prestanka rata, “Veritas” ukazuje da su ravnokotarska sela, na sramotu hrvatske države i međunarodne zajednice, još siva zona povratka prognanih Srba.