Šta se dogodilo kada je došlo do kataklizmičnog udara prije 65 miliona godina i zašto je on doveo do masovnog izumiranja? To su pitanja koja već decenijama muče istraživače.
Ranije studije ukazivale su da je asteroid pokrenuo zemljotrese, klimatske promjene i ogromne oblake prašine, koji su blokirali sunčevu svjetlost i izazvali pad temperature.
Istraživači su predstavili i teoriju 2013. da je udar možda podstakao i ognjene oluje.
Međutim, naučnici iz Velike Britanije su nakon niza sprovedenih simulacija našli nedostatke u dosadašnjim teorijama.
Oni su izložili biljne materijale kratkim ali izuzetno intenzivnim laserskim impulsima koji su simulirali pojavu plamena na mjestu udara i utvrdili da traju suviše kratko, da bi izazvali veliki požar.
Štaviše, biljke koje su izložene manje intenzivnim, ali dužim impulsima putem toplote koja je putovala atmosferom do mjesta udaljenih i više hiljada kilometara, uspijevale su da se zapale.
“To je pokazalo da toplota može ozbiljno da utiče na udaljene ekosisteme, pa su nakon udara u većem riziku bile šume dalekog Novog Zelanda, nego obližnje u Sjevernoj Americi“, kaže vođa istraživanja dr Kler Belčer, profesor na Univerzitetu u Ekseteru.
Iako bi i lokalni požari mogli da izazovu štetu, male su šanse da su uspjeli da prošire vatru širom svijeta. Dakle, toplota i lokalni požari bili su samo neki od faktora koji su doprinijeli istrjebljenju, ali nikako i glavni.
Istraživanje je objavljeno u stručnom časopisu Journal of the Geological Society.