Čija je statistika lažna o epilogu subotnjeg raketnog napada na Siriju, pitanje je koje se nametnulo mnogima poslije dva potpuno različita generalska izvještaja o istom događaju koje su napravili u Moskvi i Vašingtonu. Još jednom se potvrdilo da kad počne rat, prvo nastrada istina, kao i da se jedino poslije lova više laže nego u ratu.
U Ministarstvu odbrane Ruske Federacije u subotu je saopšteno da su Amerikanci, Britanci i Francuzi ispalili 103 rakete na ciljeve u Siriji, ali da je sirijski PVO uspio da obori čak 71 raketu, i to sa starim sovjetskim sistemima.
Malo kasnije, na specijalnom brifingu u Ministarstvu odbrane SAD, general Kenet Mekenzi, u ime Komiteta načelnika štabova oružanih snaga, kategorički je tvrdio kako su sve ispaljene rakete pogodile ciljeve, kao i da nijedan od aviona koji su bili u akciji nije otešćen i da su se svi vratili u baze.
Sirijci nisu ni tvrdili da su pogodili bilo koji avion, ali su s video-snimcima potvrđivali da su oborili “tomahavke”.
Ako su tačne informacije saopštene u Moskvi, Amerikanci i saveznici su doživjeli bruku, pa zato i tvrde da su pogodili sve ciljeve.
Kako su Sirijci sa sovjetskim sistemima S-125, S-200, kao i “Buk”, “Kvadrat” i “Osa” uspjeli da obore toliki broj raketa, pitanje je koje postavljaju i ruski novinari. General-pukovnik Sergej Rudskoj, koji rukovodi Glavnom operativnom upravom Generalštaba RF, ne skriva da je u posljednjih godinu i po Rusija pomogla Siriji da obnovi svoj PVO i da nastavlja da pomaže Damasku da protivvazdušnu odbranu osavremeni.
Jedan od najboljih poznavalaca raketne tehnike i PVO sistema, ruski penzionisani general-major Pavel Zolotarjov, koji je sada na funkciji zamjenika direktora Instituta za izučavanje SAD i Kanade, vjeruje da su Rusi pomogli Siriji da dovede u bojevu gotovost PVO sisteme koje je Damask nabavio sedamdesetih godina od SSSR.
“Očigledno je da su PVO jedinice Sirije dobro obučene, a da se zapadna koalicija nije najbolje pripremila za raketne udare”, ocjenjuje general Zolotarjov.
Mnogi su u Rusiji, ali i u zemljama koje se solidarišu sa Asadom, zažalili što Kremlj prije nekoliko godina nije prodao sisteme S-300 Siriji, već je od toga odustao, poslije molbi koje su stigle iz zapadnih zemalja. Sada u Moskvi kažu da su spremni da se vrate pregovorima o prodaji S-300 Damasku.
Ruski eksperti smatraju da je za zaštitu Damaska dovoljno da tamo budu tri-četiri diviziona sistema S-300, a za pokrivanje cijele Sirije je potrebno od 10 do 12 diviziona.
Ako bude političke volje u Kremlju, sistemi S-300 mogu da stignu u Siriju veoma brzo. Doduše, to ne bi bili S-300 sa fabričke linije, jer je obustavljena njihova proizvodnja, ali ih Rusija ima dovoljno u vojnim skladištima. A najnoviji sistemi S-400 su za Siriju preskupi. Naravno, problem je i to što za primenu S-300 sirijski oficiri tek treba da budu obučeni. Njih bi instruktori mogli da pripreme za pet-šest mjeseci.
“U odnosu na sisteme koje sada ima Sirija, S-300 je sasvim novi tehnički nivo. S-300 može istovremeno da prati i gađa šest ciljeva, dok američki ‘patrioti’ mogu da nišane samo četiri. Stari sistemi koje ima Sirija mogu da gađaju jedan cilj”, objašnjavaju ruski eksperti.
Moguće je i da iranski oficiri koji su već obučeni za gađanje sistemima S-300 prenesu znanja Sirijcima.
Amerikanci ne negiraju da su iskoristili “mehanizam za izbjegavanje konflikta”, odnosno da su vojnim i diplomatskim putem saopštili Rusima kada će biti realizovan napad i koji objekti će biti gađani, što je potvrdio i američki general Kenet Mekenzi. Čemu su onda služile prijetnje predsjednika Trampa u onom čuvenom oglašavanju na Twitteru, da će Rusima poslati lijepe i nove rakete, teško je odgonetnuti. Ostaje da se nagađa da li je neko od trezvenijih generala upozorio šoumena Trampa da bi gađanje ruskih pozicija moglo da se pretvorili u veliki rat.
Najnovija Trampova akcija će sigurno otrijezniti i one ruske političare poput kontroverznog Vladimira Žirinovskog, koji se radovao pobjedi Donalda Trampa na predsjedničkim izborima u SAD.
U Moskvi nikoga nije iznenadila vijest da Savjet bezbjednosti UN nije usvojio prijedlog ruske rezolucije o najnovijoj agresiji na Siriju. U napadu su učestvovale tri stalne članice Savjeta bezbjednosti koje imaju pravo veta, pa je bilo nerealno da one priznaju svoje grijehe. Ruski prijedlog su podržali Kinezi i Bolivija, a četiri zemlje su bile uzdržane.
Ali sa sigurnošću se može očekivati da Moskva uskoro uzvrati svojim vetom, kad na dnevnom redu bude prijedlog dokumenta o Siriji koji su pripremili agresori.
Sjećanje na Vijetnam
U sovjetsko vrijeme Kremlj ne samo što je slao u Vijetnam rakete i avione, već su tamo u ratu protiv Amerikanaca učestvovali i sovjetski piloti. Kad su Amerikanci počeli u martu 1965. da stalno bombarduju Sjeverni Vijetnam, Moskva je poslala svoje oficire pilote i specijaliste za PVO. Do kraja rata u Vijetnamu, SSSR je dao svojim saveznicima 95 sistema S-75 “Dvina” i, za njih, više od 7.500 raketa. Osim toga, SSSR je dao Vijetnamu 316 aviona, kao i 687 tenkova.
Gorbačov: Ličilo je na trening
“Sve što se dogodilo u subotu u Siriji ličilo je na trening. Takav napad sa takvim rezultatima nikome nije potreban. Zato je moguće da je to bio trening, prije nego što stvarno krenu da pucaju, a to do dobrog neće dovesti”, izjavio je Mihail Gorbačov, posljednji sovjetski predsjednik kojeg je svijet zapamtio kao “oca perestrojke”.
Turske računice
Interesantno je da većina ruskih medija prećutkuje da je turski predsjednik Redžep Erdoan podržao granatiranje Sirije. Penzionisani pukovnik Semjon Bagdasarov, direktor moskovskog Centra za izučavanje Bliskog istoka, izjavio je da se lukavi Erdoan ponaša u zavisnosti od situacije. Prikrivajući se Rusijom, on zauzima dio sirijske teritorije, a kada SAD bombarduje Asada, uvijek to pozdravlja, jer mašta o tome da postavi svog čovjeka u Damasku i dodatno “otrgne” Alepo.
(Novosti.rs)