Zvaničnici Republike Srpske i Srbije, delegacije i predstavnici organizacija proisteklih iz Odbrambeno-otadžbinskog rata položili su danas vijence kod Spomen-krsta na groblju u Bratuncu i odali počast za oko 3.267 stradalih Srba u srednjem Podrinju i Birču.
Vijenac su položili srpski član Predsjedništva BiH Milorad Dodik, predsjednik Vlade Republike Srpske Radovan Višković, ministar rada i boračko-invalidske zaštite Duško Milunović, državni sekretar u Ministarstvu za rad Srbije Miodrag Kapor, delegacija Narodne skupštine Republike Srpske, delegacija srpskih poslanika u Parlamentarnoj skupštini BiH, delegacije u institucijama Srpske i BiH, načelnici opština regije Birač i grada Zvornika, te opština Gornjeg Podrinja, kao i Jagodine i Nikšića.
Cvijeće su položile i delegacija Trećeg pješadijskog puka, Boračke organizacije Republike Srpske i više opštinskih boračkih organizacija, logoraša, porodica zarobljenih i nestalih i poginulih boraca i civila, kao i predstavnici nevladinih i međunarodnih organizacija.
Prethodno je NJegova svetost patrijarh srpski Porfirije kod Spomen-krsta na bratunačkom groblju služio parastos za stradale Srbe.
Pomen se daje svim srpskim žrtvama iz srednjeg Podrinja u Odbrambeno-otadžbinskom ratu, a organizuje se povodom 30 godina od velikog stradanja Srba na Petrovdan 1992. godine u selima oko Srebrenice i Bratunca, kada je ubijeno 69 i zarobljeno 22 vojnika i civila, od kojih niko nije preživio.
Od 22 nestala, deset ih još nije pronađeno, a ostali su slučajno otkriveni i ekshumirani 2011. godine na Zalazju kod Srebrenice prilikom traženja nastradalih Bošnjaka. Identifikovani su poslije godinu dana i dostojno sahranjeni na Petrovdan 2012. godine.
Muslimanske jedinice iz Srebrenice su najčešće napadale srpska sela na najveće pravoslavne praznike, a na Petrovdan 1992. godine napale su sela Zalazje, Biljaču, Sase i Zagone ubijajući sve što su stigli, pljačakajući i paleći srpsku imovinu.
Tako su nastavili realizaciju plana etničkog čišćenja započetog u aprilu iste godine, prema kojem su uništavali sve što je srpsko, da bi tragove postojanja Srba na ovim prostorima potpuno zatrli, jer su, osim ubijanja i progona civilnog stanovništva i uništavanja imovine, uništavali i srpska groblja i bogomolje.
Muslimanske snage su tokom cijele 1992. godine napadale srpska sela i ubijale i uništavale sve što je srpsko. Ubijeno je i više od 50 srpskih civila koji su na početku rata ostali lojalni muslimanskoj vlasti u Srebrenici.
Da bi zaštitile srpsko stanovništvo u srednjem Podrinju od uništenja Vojska Republike Srpske u proljeće 1993. godine pokreće kontraofanzivu, ali do oslobađanja Srebrenice tada nije došlo zbog intervencije međunarodne zajednice koja je ovu, tada muslimansku, enklavu proglasila zaštićenom demilitarizovanom zonom UN.
Međutim, muslimanski borci nikada nisu predali oružje što najbolje potvrđuju slike iz 1995. godine kada je kolona od oko 15.000 muslimanskih vojnika sa pješadijskim naoružanjem krenula u proboj prema Tuzli.
Muslimanska komanda pripremala je akcije i koristeći zaštitu međunarodnih vojnih snaga /Unprofor/ organizovala je napade na srpske položaje, posebno 1995. godine kada su jake snage iz zaštićene zone krenule u napad na komandu Glavnog štaba Vojske Republike Srpske u Crnoj Rijeci kod Han Pijeska.
Taj napad je razbijen i ubrzo je uslijedilo oslobađanje Srebrenice koja ulazi u ustavno-pravni sastav Republike Srpske u julu 1995. godine.
Za brojne zločine počinjene nad Srbima u srednjem Podrinju i Birču i za 3.267 srpskih žrtava, među kojima su oko polovina bili civili, niko nije odgovarao ni nakon 30 godina.
Obilježavanje 30 godina od stradanja Srba iz srednjeg Podrinja i Birča organizuje Odbor Vlade Republike Srpske za njegovanje tradicije oslobodilačkih ratova.
SRNA